Polska weterynarz o pracy w Wielkiej Brytanii: "Tu nie proponują najniższej krajowej"

Krakowianka z pochodzenia, emigrantka z wyboru. Polka jest lekarką weterynarii w Wielkiej Brytanii

Najpierw kształciła się na Dolnym Śląsku, następnie przeżywała wzloty i upadki podczas programu ERASMUS w Hiszpanii, aby finalnie w poszukiwaniu przygód i pomysłu na życie spróbować swoich sił w Wielkiej Brytanii. Mowa o lek. wet. Marii Zaczek, absolwentce Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, która prowadząca w mediach społecznościowych profil WeteryMaria. Prywatnie to właścicielka adoptowanego mieszańca Pedra i kota o wzbudzającym respekt imieniu Gruby. W kręgu zainteresowań Pani Doktor występuje głównie diagnostyka obrazowa, chirurgia i medycyna ratunkowa. Leczy pacjentów w klinice weterynaryjnej w Manchesterze, drugim najważniejszym mieście w Zjednoczonym Królestwie, po Londynie.

Czy z perspektywy weterynarza Wielka Brytania to kraina mlekiem i miodem płynąca? Jakie różnice można zaobserwować w zachowaniu opiekunów zwierząt towarzyszących w UK a w Polsce? O ile praca ze zwierzętami przynosi wiele satysfakcji, tak przy wykonywaniu zawodu lekarza weterynarii nie można zapomnieć o czynniku ludzkim. Jak mówi WeteryMaria, w swoim rodzimym kraju oferty pracy bywają niezadowalające i pod pewnymi względami Polska kuleje w porównaniu z obczyzną.

Ile zarabia weterynarz? Czy Wielka Brytania spełnia marzenia?

Zarobki lekarzy weterynarii to temat, który nierzadko odgrywa kluczową rolę w podjęciu decyzji o emigracji. W wywiadzie z “Onetem” lekarka weterynarii wyjawia, że wynagrodzenie dla absolwentów weterynarii nie jest wysokie, ale w porównaniu z Polską gwarantuje w miarę dostatnie życie. Z pierwszej wypłaty młodzi lekarze weterynarii są w stanie się utrzymać: opłacić czynsz, rachunki i nie martwić się, czy im wystarczy do pierwszego. Otrzymują oni także większe wsparcie — oferowane im są szkolenia, zarówno te mające na celu podwyższenie kompetencji twardych, jak i miękkich.

W ocenie Pani Doktor polscy lekarze weterynarii zmuszeni są do uczenia się na błędach. Wciąż pokutuje przekonanie, że po sześciu latach ciężkiej nauki młoda osoba nie ma żadnego pojęcia o swoim zawodzie i koniecznie musi odbyć praktyki — najlepiej w formie bezpłatnego stażu z urzędu miasta.

Sytuacja finansowa przedstawia się znacznie lepiej, biorąc pod uwagę lekarzy weterynarii pracujących w Wielkiej Brytanii. Nie muszą oni się obawiać, że z otrzymanej wypłaty nie wystarczy im na utrzymanie. Jak podaje portal uk.indeed.com, w 2024 roku przeciętne zarobki weterynarzy w Anglii wynosiły około 6 000 funtów brutto rocznie (obecnie ok. 30 000 zł), natomiast zgodnie z wynikami badań Ogólnopolskiego Badania Wynagrodzeń, zaktualizowanymi w styczniu 2023 roku, w Polsce lekarz weterynarii zarabia średnio od 4 490 zł do 6 900 zł brutto miesięcznie. Kwota zależy od różnych czynników, takich jak doświadczenie, umiejętności, specjalizacja oraz miejsce pracy.

Tu przynajmniej nikt nie proponuje lekarzom weterynarii najniższej krajowej, a takie oferty dostawałam w Polsce świeżo po studiach. Albo opcję: "najniższa krajowa na papierze, reszta pod stołem". I to najlepiej na B2B - wyliczała lek. wet. Maria Zaczek, cytowana przez “Onet”.

Oczywiście pomyłką byłoby niezauważenie, iż koszty leczenia zwierząt w Wielkiej Brytanii są zdecydowanie wyższe niż usługi oferowane w polskich gabinetach weterynaryjnych. Brytyjscy właściciele psów, kotów i innych zwierzaków mają jednak większą świadomość wydatków związanych z opieką weterynaryjną. Z tego względu rosnącą popularnością cieszą się specjalne ubezpieczenia dedykowane zwierzętom towarzyszącym.

W Polsce jednak nie można tak wysoko wycenić usług, bo ludzi nie byłoby po prostu na nie stać, więc oszczędza się na czymś innym. Na przykład w mało którym małym, prywatnym gabinecie jest technik czy recepcja. Lekarz wszystko musi robić sam, bo nie ma środków, by zatrudnić dodatkowe osoby - mówiła WeteryMaria.

Opieka weterynaryjna w Polsce a w Wielkiej Brytanii. Czy mamy powody do zazdrości?

Maria Zaczek wielokrotnie miała do czynienia z dziwnymi zachowaniami opiekunów w gabinecie weterynaryjnym w Wielkiej Brytanii. Z rozbawieniem wspomina panią, która przyszła z długowłosym kotem, by go zaszczepić. Ku jej wielkiemu zdumieniu opiekunka zaczęła wylizywać kota po głowie, co miało uspokoić zwierzę. Innym razem w gabinecie padło pytanie, czy po zabiegu kastracji można zachować jądra zwierzęcia na pamiątkę.

Lekarka nie przypomina sobie sytuacji, w której zostałaby nieprofesjonalnie potraktowana ze względu na swoje pochodzenie. Na co dzień spotyka się z życzliwością ze strony opiekunów zwierzęcych pacjentów. W złym guście jest zwracanie lekarzowi uwagi w trakcie wizyty, dlatego ewentualne skargi napływają drogą mailową.

Jeśli ktoś głosował na brexit i uważa, że zabieramy Brytyjczykom pracę, nie powie tego w twarz - podkreśla.

Zdaniem lekarki Polakom nie brakuje śmiałości i częściej komunikujemy swoje obawy bądź zastrzeżenia względem pracy lekarzy. Inaczej jest z Brytyjczykami, którzy rzadziej powstrzymują się przed wygłaszaniem niekoniecznie zgodnych z aktualną wiedzą medyczną opinii.

Opisują wszystkie objawy i pytają mnie, co o tym sądzę. Proponuję różne metody leczenia i słyszę na przykład: "ja nie wierzę w leki". Nie bardzo mam wtedy jak pomóc - przyznaje lek. wet. Maria Zaczek.

Lekarka weterynarii zaznacza, że Polacy nie mają powodów do zazdrości, bowiem w obu krajach są opiekunowie, którzy fantastycznie dbają o zwierzęta, oraz tacy, którzy zaniedbują swoje obowiązki, przyprowadzając pupila do kliniki w momencie, kiedy jest już za późno. Tym, co rzuciło jej się w oczy, jest obsesja Brytyjczyków dotycząca ras zwierząt. Polacy nie czują wstydu, by przyznać, że ich podopieczny jest zwyczajnym kundelkiem.

Źródło: onet