Największe bzdury o zwierzętach. Część wpajają nam już w dzieciństwie. Niektórzy nie przestają w to wierzyć
Pomimo coraz łatwiejszego dostępu do edukacji, wciąż krąży zaskakująco dużo mitów na temat zwierząt. Wiesz, co jest ulubionym przysmakiem bocianów, a co najchętniej jedzą koty? Rozumiesz, czym różni się sarna od jelenia? Jaki ptak ma w zwyczaju chować głowę w piasek? Sprawdź, czy jesteś w stanie poprawnie odpowiedzieć na te i inne pytania, które odnoszą się do powszechnych mitów na temat zwierząt. Niektóre informacje mogą Cię bardzo zaskoczyć!
Mity o zwierzętach bywają bardzo szkodliwe
Wiele nieprawdziwych informacji na temat zwierząt, które są przekazywane z pokolenia na pokolenie, mają bardzo negatywny wpływ na pewne gatunki. Co więcej, okazuje się, że w mity wierzą nie tylko dzieci. Mnóstwo dorosłych jest święcie przekonanych między innymi o tym, że nietoperze to krwiożercze istoty, które z łatwością wplątują się we włosy.
To mit, przez który wiele ludzi panicznie boi się latających ssaków. Okazuje się, że zupełnie niepotrzebnie. Zdecydowana większość gatunków nietoperzy żywi się drobnymi zwierzętami takimi jak larwy i dorosłe formy owadów lub owocami. To stworzenia, które w Polsce są odpowiedzialne za zmniejszanie populacji komarów. Powinniśmy więc okazać im więcej wdzięczności niż strachu, wynikającego z powielania błędnych przekonań. Na świecie żyją tylko trzy gatunki nietoperzy żywiących się krwią, ale każdy z nich występuje w Ameryce Południowej.
Kolejnym mitem, który ma szkodliwy wpływ na zwierzęta, dotyczy kotów. Wiele osób uważa, że mleko jest doskonałą przekąską dla domowych pupili. Prawdą jest to, że większość domowych mruczków uwielbia ten produkt. Pomimo tego, z całą pewnością nie powinny go pić, zwłaszcza jeżeli są już dorosłe. Krowie mleko, które zazwyczaj jest podawane domowym czworonogom, często powoduje u nich biegunkę oraz inne dolegliwości ze strony układu pokarmowego.
Sarna nie jest samicą jelenia, a bociany nie lubią jeść żab
Kolejnym, bardzo popularnym mitem na temat zwierząt jest to, że sarna to samica jelenia. Tymczasem to dwa zupełnie różne gatunki, które nie mogą się ze sobą krzyżować.
Jelenie są znacznie większe i cięższe od saren. Poprawne określenie na samca jelenia to byk, a na samicę łania. Z kolei męską płeć saren określa się mianem kozłów, a żeńską kozami. Oba wymienione gatunki powszechnie występują w Polsce i zazwyczaj są widziane z daleka. Być może właśnie dlatego wiele osób jest nieświadomych tego, że roślinożerne czworonogi spotykane w lasach to nie tylko “samice sarny” lub “panowie jelenie”.
Na pytanie, co jest przysmakiem bocianów, większość ludzi odpowiada: żaby. Tymczasem ten powszechny mit nie ma nic wspólnego z prawdą. Co prawda bezogoniaste płazy rzeczywiście bywają elementem diety tych ptaków. Warto podkreślić jednak, że każdy bocian, który ma wybór, zamiast żaby, wybierze pisklęta ptaków, gryzonie, ryby, ślimaki lub dżdżownice. Dieta tych zwierząt jest bardzo różnorodna, ale żaby pojawiają się w niej dopiero wtedy, kiedy głód zagląda im w oczy.
Popularne przysłowia nie mają nic wspólnego z prawdą
Z całą pewnością znane jest Ci określenie “chować głowę w piasek”. Wzięło się ono z przekonania o tym, że strusie w sytuacjach zagrożenia właśnie to robią. Tymczasem, podobnie jak w przypadku wcześniej wymienionych przykładów, mit ten nie ma nic wspólnego z rzeczywistością.
Strusie są nielotami, w związku z tym jaja składają w dołkach wykopanych w pisaku. Kiedy ptasi rodzice doglądają jaj lub piskląt, zaglądając w tym celu do swojego gniazda, z daleka wyglądają, jakby chowały głowę w piasek. Stąd wziął się mit o strusiach-tchórzach. Warto podkreślić, że w rzeczywistości zwierzęta te są w stanie stawić czoło niebezpiecznym drapieżnikom, byleby tylko uchronić swoje potomstwo.
Kolejną ornitologiczną bzdurą jest przekonanie o tym, że sowa jest wyjątkowo mądrym stworzeniem. W rzeczywistości znacznie inteligentniejszymi od sów ptakami są między innymi kruki, kawki, wrony czy papugi.
Ptasi symbol mądrości jest wyspecjalizowanym łowcą, który nie musi zbyt wiele myśleć. Ciało sów jest tak doskonale przystosowane do polowania w ciemności, że wszelkie próby zdobycia pożywienia rzadko kończą się porażką. Ptaki te nie mają więc zbyt wielu okazji do obmyślania alternatywnych strategii umożliwiających przetrwanie w środowisku naturalnym. Inteligencja jest im po prostu niepotrzebna.
Źródło: edziecko.pl, zielona.interia.pl, zoo.wroclaw.pl
