Tresowanie kundelka to droga donikąd? Ekspert obala mity

Nierasowy nie znaczy gorszy

Spośród wszystkich psów żyjących na świecie znaczną część stanowią wszelkiej maści wielorasowce, mieszańce, czyli najprościej mówiąc - kundelki. Ich przedstawiciele przewijają się w każdym zakątku świata, a wielu z nich jest niepowtarzalnych i jedynych w swoim rodzaju.

Wokół wielorasowców pojawiają się liczne mity, między innymi można spotkać się z poglądami, iż kundelki są najwierniejsze, nie chorują, mogą jeść wszystko oraz nie da się ich wyszkolić. Na temat ostatniego z założeń wypowiedziała się Agnieszka Oleszczuk, działająca w grupie psich behawiorystów, trenerów i instruktorów psich sportów - PiesNieBies.

Czy kundelka można wyszkolić?

Świat Zwierząt: Czy kundel jest trudniejszy bądź prostszy w wychowaniu niż pies rasowy?

Agnieszka Oleszczuk, PiesNieBies: Kundelek nie jest nowym gatunkiem zwierzęcia - jest równie wartościowy, co pies rasowy. Rasy psów powstały przez odpowiedni dobór i selekcję genową na potrzeby i użytek człowieka. Zarówno rasowce, jak i kundelki mają swoje potrzeby, którym my, jako odpowiedzialni opiekunowie, powinniśmy starać się sprostać. Wśród tych potrzeb gatunkowych należy wymienić potrzeby stałe, dla większości właścicieli zwierząt oczywiste, takie jak regularne spożywanie wody i jedzenia oraz systematyczne wypróżnianie, oraz te o których czasem zapominamy, czyli potrzebę snu i odpoczynku i poczucie bezpieczeństwa.

Poza tym mamy inne, zmienne potrzeby zależne od konkretnego osobnika – zależne od jego rasy, wieku, zdrowia, temperamentu czy osobowości - aktywność fizyczna i umysłowa, regularne gryzienie, rzucie i lizanie, zabawa i przebywanie z przewodnikiem i grupą społeczną oraz niezwykle ważne kontakty społeczne z innymi przedstawicielami swojego gatunku. Dodatkowo w zależności od uwarunkowań rasowych mamy potrzeby związane ze strukturą łańcucha łowieckiego, który w zależności od rasy może być pełny lub skrócony. Dzięki temu wiemy, że charty kochają pogoń, owczarki zapasanie i pracę z człowiekiem, a terriery rozszarpywanie.

W przypadku kundelków nie zawsze wiemy, co drzemie w ich puli genowej i jakie predyspozycje co do potrzeb indywidualnych ma dany psiak. Może się okazać, że nasz Dyzio w swym kynologicznym rodowodzie ma przodków rasy border collie, co skutkować będzie tytaniczną potrzebą pracy, a z kolei w krwi Aresa sąsiadów płynie krew buldoga angielskiego i będzie zdecydowanie mniej aktywnym psem. Dodatkowo musimy pamiętać, że każdego psiaka, nieważne czy rasowego czy nie, powinniśmy uczyć otaczającego go świata. W zależności od wielu czynników często od nas niezależnych – jak pochodzenie rodziców, ich stan zdrowia, sposób wykorzystywania w przeszłości, miejsce urodzenia, czy sposób prowadzenia hodowli – zarówno kundelki, jak i psy hodowlane mogą przysporzyć nam niemałych problemów wychowawczych.

Na każde szczenię trzeba spojrzeć wtedy w sposób indywidualny i dobrać sposób prowadzenia i wychowania według potrzeb danego osobnika. Na tym etapie geny i pochodzenie mogą definiować sposób przyswajania informacji, reakcję na bodźce i otoczenie oraz dodatkowo to na tym etapie domyka się kształtowanie zwierzęcej osobowości. Prócz genów w nauce psa bardzo ważne są doświadczenia. Dlatego na nas ciąży odpowiedzialna rola pokazania szczeniaczkowi, że nowe rzeczy i sytuacje nie muszą powodować dyskomfortu, a mogą być ciekawe i przyjemne.

Reasumując, wychowanie kundelka jest tak samo trudne jak i każdego innego psa. Można czasem powiedzieć, że trudniejsze, ponieważ po kundelku nie wiadomo, czego się spodziewać- nie wiemy, jakie geny i predyspozycje w nim drzemią.

Świat Zwierząt: Czy posłuszeństwo psa i podatność na naukę są ściśle związane z jego rasą?

Agnieszka Oleszczuk, PiesNieBies: Pytanie, czym dla nas jest posłuszeństwo i w jaki sposób je rozumiemy. Wiele psów bardzo łatwo buduje relacje ze swoimi przewodnikami, dzięki podstawowym treningom, inne potrzebują więcej czasu i pracy. Niektóre zwierzęta ze względu na swoje pochodzenie i doświadczenie będzie potrzebowało treningów specjalistycznych, by w ogóle koegzystować z człowiekiem, natomiast inne szczenięta wybranych ras będą nadmiernie niesamodzielne i w swym posłuszeństwie patologicznie uzależnione od człowieka.

Z każdym psem powinniśmy ćwiczyć i większość będzie cieszyć się z aktywności z człowiekiem. Wiele z nich będzie potrzebować jedynie naszej obecności, a inne – jak chociażby owczarki niemieckie, czy belgijskie – będą potrzebowały codziennej pracy. To jak posłuszny będzie pies oraz jego poziom socjalizacji zależne jest od tego, czego i w jaki sposób go nauczymy.

Jakkolwiek w drodze rozwoju gatunkowego psy stały się świetnymi obserwatorami ludzi i doskonale znają nasze zachowania, to psiaki same z siebie nie wiedzą, jakie zasady panują w ludzkim świecie, a co dopiero w każdym z naszych domów. To naszą rolą, jako przewodników jest pokazanie, że zjadanie niedzielnego obiadu z naszego talerza jest niefajne. To my musimy pokazać psu oraz nauczyć go w odpowiedni sposób, czego od niego oczekujemy.

Psy nie znają koncepcji bycia posłusznym, więc nie mogą świadomie podejmować decyzji o byciu „nieposłusznym psem” i łamaniu zasad ustalonych przez człowieka w jego świecie. Nie powinniśmy karać psa za jego brak „posłuszeństwa”, ponieważ to od nas zależy czy nauczyliśmy naszego pupila danego zachowania czy nie - czy pokazaliśmy, jak powinien się zachować w danej sytuacji. Owczarek niemiecki, pudel królewski czy kundelek z Palucha - każdy z nich musi zostać danej rzeczy nauczony, by móc ją wykorzystać w życiu.

Świat Zwierząt: Czy kundelek jest w stanie zostać prymusem? Zdarzają się osobniki bardzo utalentowane w danym kierunku?

Agnieszka Oleszczuk, PiesNieBies: Oczywiście, wiele kundelków jest prymusami w określonych dziedzinach. Może się okazać, ze nasz kundelek jest wyjątkowo skoczny i odnajduje się doskonale w dog frisbee- jak na przykład Chewbacca (fot.) Nigdy nie wiadomo co drzemie w naszym kundelku - jeden będzie geniuszem w agility, a inny w noseworku czy tropieniu użytkowym.

Wiele z kundelków okazuje się być niebywale socjalnymi zwierzętami i świetnie odnajdują się jako psi nauczyciele w terapiach behawioralnych innych zwierząt, a inne mają genialny kontakt z dziećmi i po uzyskaniu odpowiednich certyfikatów uczestniczą w sesjach dogoterapeutycznych. Ważne, by wybierając sport lub aktywność dla psa kierować się jego komfortem i dobrostanem, wtedy wspólne treningi staną się radością i będą pogłębiać więź łączącą nas z psem.

fot. Pies.Nie.Bies - trener, behawiorysta

Dołącz do nas

Jeśli chcesz przedstawić nam swojego pupila lub masz ciekawą historię związaną ze zwierzęciem do opowiedzenia, napisz do nas na [email protected]. Pamiętaj też o dołączeniu do naszej grupy na Facebooku, gdzie możesz spotkać innych miłośników zwierząt - Kochamy Zwierzęta. Bądź z nami!

• Żadne operacje plastyczne, jest lepszy sposób. 60-latka może wyglądać na 35 lat

• Na co pomaga neo-angin? Sprawdź

• Weterynarz myślał, że nikt go nie widzi. Na filmie widać, jak traktuje zwierzęta

źródło: opracowanie własne