Terier: do polowań, do walki i na kolanka

Terier – historia typu rasy

Teriery wyhodowano w Anglii jako psy myśliwskie, wyspecjalizowane w polowaniu na małą zwierzynę. Prawdopodobnie bezpośrednim przodkiem nowego typu psa był pinczer szorstkowłosy. Nazwa „terier” rasy pochodzi od francuskiego słowa „terrier” oznaczającego norę. Słowo to pojawia się w języku staroangielskim już w XV w. i oznacza psa przeznaczonego do wypłaszania zwierzyny z nor. W XVI w. widać już rozróżnienie między szorstkowłosymi terierami krótkonożnymi i gładkowłosymi terierami wysokonożnymi. Teriery większych rozmiarów – wysokonożne – brały udział w nagonce na lisy, borsuki, czasem wydry. Teriery mniejsze – krótkonożne – używane były jako norowce, czyli psy do wypłaszania zwierzyny z nor.

Teriery chętnie wykorzystywano także na wsiach do tropienia i zagryzania szczurów. Do 1835 r. teriery – ze względu na swa odwagę i zawziętość - często brały też udział w krwawym sporcie - walkach z bykami, do których wyhodowano specjalną rasę psa – bulteriera. Po zakazaniu w Wielkiej Brytanii walk psów z bykami, hodowcy stworzyli teriery do bicia się z innymi psami, np. pitbulteriery.

Po raz pierwszy teriery wydzielono jako osobny typ psów na wystawie z 1862 r. Wtedy też wprowadzono podział terierów na poszczególne rasy, np. foksterier i wymarłe już dzisiaj rasy terier staroangielski oraz biały terier staroangielski.

Angielskie teriery krzyżowano z innymi rasami, tworząc nowe odmiany terierów. Użytkowość tych psów sprawiła, że dziś spotkać można lokalne rasy terierów niemal na całym świecie. Istnieje np. terier australijski, czeski, nawet japoński (nihon teria). Terier tybetański i rosyjski, mimo nazwy, nie są tak naprawdę terierami.

Terier – popularne rasy

Współcześnie teriery to jedna z popularniejszych ras psów domowych, szczególnie lubiana za swoje sympatyczne usposobienie, wyrazisty charakter i nieduże rozmiary. Uznaniem cieszą się szczególnie spektakularne rasy, np. west highland white terrier o śnieżnobiałej sierści, a także irish soft coated wheaten terrier o bujnych lokach. Tylko nieliczne rasy, np. niemiecki terier myśliwski, nadal wykorzystywane są na polowaniach.

Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) wyróżnia obecnie 34 rasy terierów w czterech różnych sekcjach: teriery krótkonożne (np. jack russell terier, terier szkocki, czeski, australijski i japoński), wysokonożne (np. foksterier szorstko- i krótkowłosy, terier brazylijski, irlandzki i walijski ), typ bull (np. bulterier, boston terier, amerykański staffordshire terier i staffordshire bull terier), teriery miniaturowe (np. popularny yorkshire terier).

Jak wygląda terier?

Poszczególne rasy terierów mogą bardzo różnić się od siebie wyglądem i rozmiarem. Przykładowo english toy terier to malutki piesek o gładkiej sierści, dorastający do 30 cm wysokości w kłębie i ważący ledwie 3 kg. Z kolei airedale terier to duży pies o szorstkiej sierści, osiągający 61 cm wysokości i wagę do 32 kg. Na początku XXI wieku wyhodowano też rasę teriera w ogóle pozbawionego sierści – to amerykański terier bezwłosy.

Jaki charakter ma terier?

Teriery z reguły mają wyrazistą osobowość, są uparte, często krnąbrne i nieposłuszne, ale też bardzo dzielne i radosne. Silnie przywiązują się do swego pana i okazują mu szczególną lojalność.

W czasie łowów teriery skupiają się całkowicie na swoim zadaniu, potrafią też zaciekle walczyć, nie zważając na własne bezpieczeństwo, co pomagało im w duszeniu zwierzyny i zagryzaniu szczurów. Ta cecha nazywa się z angielska „gameness” i właśnie ze względu na nią z terierów wyhodowano w XIX w. słynne rasy psów do obrony i walki, początkowo z bykami, potem z innymi psami, jak bulteriery i pitbulteriery.

Silny charakter terierów sprawia, że trudno jest je szkolić i z reguły nawet przeszkolony pies nigdy nie będzie całkowicie posłuszny swemu panu. Mimo to warto przyłożyć się do wychowania teriera, bo są to bardzo inteligentne psy, zdolne opanować cały szereg pożytecznych umiejętności, zarówno do pracy jak i sportu.