Staffordshire bull terrier: kochający wojownik
Staffordshire bull terrier – historia rasy
Pierwsze wzmianki o krzyżowaniu terierów z buldogami i używaniu takich krzyżówek do nielegalnych polowań przez niższe warstwy społeczeństwa pojawiają się w Anglii na początku XIX w. Takie psy łączyły w sobie zręczność terierów z siłą i nieustępliwością buldogów. Lud chętnie wykorzystywał je także do zaganiania bydła i wybijania szczurów. Bulteriery dobrze też sprawdzały się w popularnych w tamtym czasie krwawych sportach, przede wszystkim w walkach z uwiązanymi bykami i w zagryzaniu szczurów na czas. Kiedy w 1835 r. zakazano walk psów z bykami, pomysłowi Anglicy wymyślili sobie inną rozrywkę – walki psów z innymi psami. W tej konkurencji bulteriery także okazały się bardzo skuteczne i szybko zdobyły sobie opinię odważnych, walecznych czworonogów, świetnie nadających się np. na psy obronne. Od kiedy w 1911 r. zakazano w Wielkiej Brytanii także walk psów, hodowcy zaczęli łagodzić wojowniczość bulterierów, stopniowo upodabniając ich charakter do innych ras psów rodzinnych.
Staffordshire bull terrier to rasa wyhodowana już w XX w. na terenie angielskiego hrabstwa Staffordshire – stąd nazwa. Brytyjski Kennel Club zarejestrował ją w 1935 r., a jego amerykański odpowiednik dopiero 40 lat później, co częściowo wynika z częstego mylenia brytyjskiego staffordshire bull terriera z jego amerykańskimi kuzynami – amerykańskim staffordshire terrierem i amerykańskim pitbulterierem. Obowiązujący do dziś wzorzec rasy staffordshire bull terriera ogłoszono w 1987 r.
Staffordshire bull terriery to obecnie jedna z najbardziej popularnych ras psów domowych. W 2019 r. brytyjska telewizja ITV ogłosiła ranking popularności ras w Zjednoczonym Królestwie, w którym staffordshire bull terriery uplasowały się na pierwszym miejscu. American Kennel Club ogłosił, że w tym samym roku rasa ta zajęła 82. miejsce w analogicznym rankingu obejmującym USA.
W Polsce staffordshire bull terriery pojawiły się po raz pierwszy w latach 90. XX w.
Jak wygląda staffordshire bull terrier?
Staffordshire bull terrier to średniej wielkości terier w typie bull. Osiąga 40 cm wysokości w kłębie i masę ok. 17 kg.
Czaszka staffordshire bull terriera jest szeroka i krótka, podobnie kufa z wyraźnym stopem. Nieduże okrągłe oczy mają ciemny kolor. Uszy są raczej niewielkie, w kształcie płatka róży lub półstojące. Pies ma umięśnioną, krótką szyję i muskularny tułów z szeroką klatką piersiową. Łapy są mocne, chód pewny, zwinny, oszczędny, napędzany tylnymi nogami. Ogon jest średniej długości, osadzony i noszony nisko, zwężający się w kierunku końca.
Sierść staffordshire bull terriera jest krótka i przylegająca. Umaszczenie może być białe, czarne, błękitne, rude lub płowe, także w wariancie łaciatym i pręgowanym.
Jaki charakter ma staffordshire bull terrier?
Staffordshire bull terrier, mimo burzliwej przeszłości jako uczestnik walk z bykami, psami i szczurami, to pies z natury spokojny i opanowany. Nie traci zimnej krwi nawet w sytuacjach zazwyczaj stresujących dla psów. Gdy ktoś lub coś działa mu szczególnie na nerwy, raczej odejdzie kawałek, niż odpowie agresją. Dobrze znosi, a często nawet lubi towarzystwo innych zwierząt, o ile został do niego przyzwyczajony w okresie początkowego treningu. W stosunku do innych psów wykazuje najczęściej ducha rywalizacji, lubi np. bawić się w przeciąganie zabawek czy sznurów. Chętnie też uczestniczy w zabawach dzieci.
Staffordshire bull terrier to pies bardzo uczuciowy. Silnie przywiązuje się do swego pana i na każdym kroku okazuje mu miłość i przywiązanie. Wobec obcych bywa podejrzliwy, ale najczęściej zachowuje spokój i przejawia agresję tylko wtedy, gdy uzna, że jego pan jest zagrożony. Przeprowadzone w 2008 r. w Niemczech badania psich zachowań nie wykazały u bulterierów żadnych anomalnych skłonności do agresji czy przemocy, a ich temperament w tym zakresie okazał się zbliżony do golden retrievera. Potwierdza to niesłabnąca popularność różnych odmian bulterierów, szczególnie staffordshire bull terriera, jako psów domowych, zwłaszcza w takich krajach, jak Wielka Brytania czy Australia. Mimo to staffordshire bull terrier, podobnie jak inne rasy bulterierów, w wielu innych krajach objęty jest specjalnym ustawodawstwem wymierzonym przeciw rasom uznawanym za agresywne.
Siła i odwaga staffordshire bull terriera same w sobie wcale nie czynią z niego szczególnie groźnego psa. Muszą jednak zostać odpowiednio ukierunkowane w czasie początkowego szkolenia. To właśnie ułożenie szczeniaka ma decydujący wpływ na to, jak będzie zachowywał się dorosły pies.
Najlepiej zacząć układanie psa bardzo wcześnie. Należy przy tym wykazać się łagodną stanowczością i cierpliwością. Szczeniak powinien dostawać jasne komendy i nagrody za każdym razem, gdy zachowa się poprawnie. Nie należy na niego krzyczeć, gdy zrobi coś źle, bo może to zrazić psa do ćwiczeń i podkopać jego zaufanie do właściciela. Umiejętnie układany pies powinien szybko nauczyć się reagować na swoje imię i podstawowe komendy. Trzeba go też przyzwyczaić do zabiegów pielęgnacyjnych, w tym czesania, kąpania, czyszczenia zębów, uszu, nosa i kącików oczu, przycinania pazurów, a także do chodzenia na smyczy i w kagańcu. Przede wszystkim jednak staffordshire bull terrier powinien oswoić się z ludźmi i innymi zwierzętami domowymi oraz dziećmi. Im więcej sytuacji pozna w kontrolowanych warunkach w czasie początkowego szkolenia, tym lepiej będzie się zachowywał w dorosłym życiu.
Po zakończeniu treningu podstawowego można dalej uczyć staffordshire bull terriera sztuczek lub zacząć z nim trening obronny. Można też przygotowywać psa do zawodów sportowych. Staffordshire bull terrier dobrze sprawdza się w niektórych konkurencjach sportowych, takich jak np. agility (bieg po torze przeszkód), a szczególnie w przeciąganiu ciężarów. Nawet jeśli nie zamierzasz wstawiać psa do zawodów, taki trening będzie dla niego świetną zabawą i okazję do spędzenia czasu ze swym panem.
Staffordshire bull terrier okazuje więcej posłuszeństwa, gdy jest wybiegany i wybawiony. Lubi intensywny, ale niezbyt długotrwały wysiłek, lepiej więc zabrać go na spacer z zabawą w aport niż na daleką wycieczkę rowerową. Psa należy wyprowadzać na mocnej smyczy o solidnych karabińczykach i w kagańcu fizjologicznym, który nie utrudnia ziajania. W ten sposób zapewnimy mu możliwość swobodnego witania się z napotkanymi psami, jednocześnie minimalizując ryzyko ewentualnych konfliktów, i nie dopuścimy do tego, by pies rzucił się w pogoń np. za wypatrzoną wiewiórką, ptakiem czy kotem sąsiadów.
Staffordshire bull terrier mocno przywiązuje się do swego pana i często źle znosi rozłąkę. Zestresowany lub znudzony pies może głośno szczekać i ujadać, a co gorsza niszczyć meble, gryźć poduszki i zrywać zasłony. Jeśli staffordshire bull terrier wyjątkowo ciężko przeżywa Twoje wyjście do pracy, możesz zastosować kilka sposobów na uspokojenie psa.
Po pierwsze, zostaw na cały dzień włączony telewizor, żeby pies stale słyszał ludzkie głosy i nie stresował się ciszą panującą w domu. Po drugie, możesz przed wyjściem poczęstować staffordshire bull terriera ulubionym smakołykiem, pamiętaj jednak, by wliczyć tego rodzaju rozchodniaczek do dziennego planu żywienia, bo inaczej czworonóg może się roztyć. Po trzecie, zostaw psu do dyspozycji ulubione zabawki, jak piłki, gryzaki czy sznury do szarpania, by mógł się czymś zająć w czasie wyczekiwania Twojego powrotu.
Co je staffordshire bull terrier?
Staffordshire bull terrier powinien dostawać wysokiej jakości karmę dla psów, stanowiącą odpowiednią kompozycję białka zwierzęcego (mięsa mięśniowego i podrobowego), naturalnych olejów, warzyw i owoców. Karma nie powinna zawierać konserwantów, sztucznych barwników, słodzików ani zbożowych spulchniaczy.
Pies chętnie też będzie żywił się surowizną, np. surowym mięsem wołowym i cielęcym, ale nie wieprzowiną - może zawierać pasożyty. Dietę trzeba psu urozmaicać, podając mu ryby i oleje rybne (w kapsułkach), mięso kurczaka, otręby, gotowany makaron albo ryż, surowe jajka, czasem też owoce (niektóre psy lubią np. dostawać dwie jagody do obiadu). Należy pamiętać, by psom na diecie BARF suplementować niektóre witaminy i minerały, np. wapń oraz kwasy omega-3 i omega-6.
Porcje należy dostosować do płci, wieku, masy ciała i trybu życia psa. W doborze odpowiedniej diety i porcjowania pomoże Ci weterynarz lub psi dietetyk.
