Socjalizacja psa. Porady i najczęstsze błędy

Socjalizacja psa: co to takiego?

Socjalizacja psa to proces uczenia się przez niego, jak być psem. Przebiega między trzecim a dwunastym tygodniem życia szczeniaka. W ciągu tych dziewięciu tygodni piesek musi posiąść wszystkie naturalne psie umiejętności.

Odpowiednio zsocjalizowany zwierzak może przystąpić do dalszego treningu, np. nauki sztuczek czy pracy.

Socjalizacja to kluczowy etap w życiu każdego psa. To od przebiegu socjalizacji zależą jego charakter i usposobienie, chęć poznawania świata i uczenia się, poziom agresji i stresu, stosunek do obcych.

Socjalizacja psa: socjalizacja a habituacja

Socjalizacja polega na przyswajaniu przez psa zachowań społecznych, zarówno wewnątrzgatunkowych jak i międzygatunkowych. Habituacja natomiast to przyzwyczajanie się psa do bodźców i zjawisk środowiskowych.

Habituacja obejmuje najbardziej pierwotne psie doświadczenia, jak faktury podłoża, dźwięki, zapachy, orientacja przestrzenna itp.

Habituacja idzie w parze z socjalizacją. Piesek najpierw zaczyna odbierać dźwięki, przyzwyczajać się do nich, w końcu rozpoznawać je (habituacja), z czasem na ich podstawie uczy się od mamy i rodzeństwa psich kodów komunikacyjnych (socjalizacja).

Socjalizacja psa: socjalizacja pierwotna

Socjalizacja psa składa się z dwóch etapów. Między trzecim a siódmym tygodniem życia szczeniaka przebiega socjalizacja pierwotna. Wtedy maluch uczy się od mamy i rodzeństwa, jak być psem. Przyswaja sobie psie zachowania i sposoby komunikacji, zasady psiego savoir vivre, psie nakazy i zakazy. Uczy się od mamy, a ćwiczy na innych pieskach z miotu.

Socjalizacja psa: socjalizacja wtórna

Między siódmym a dwunastym tygodniem życia szczeniaka przebiega socjalizacja wtórna, kiedy przeszkolony już pies uczy się interakcji z przedstawicielami innych gatunków. W tym okresie piesek poznaje np. ludzi, przyzwyczaja się do nich i uczy interakcji z nimi.

Socjalizacja z człowiekiem to kluczowy etap nauki domowego pieska. W ciągu tych pięciu tygodni powinien on stopniowo poznać jak najwięcej osób, przyzwyczaić się do jak największej liczby ludzkich głosów i zapachów, oswoić się z ludzkim dotykiem, uznać ludzi za nieodłączną, potrzebną i pożądaną część swojego świata. To wtedy właśnie szczeniak nawiązuje więź ze swoim panem i zaczyna za nim podążać.

W okresie socjalizacji wtórnej należy też przyzwyczaić pieska do zabiegów pielęgnacyjnych, chodzenia na smyczy, korzystania z legowiska, misek i zabawek, spędzania paru godzin w samotności i do wszelkich innych sytuacji i zjawisk, z jakimi będzie miał do czynienia w całym swoim dorosłym życiu.