Socjalizacja psa – co musisz o niej wiedzieć?

Socjalizacja psa – szczeniak

Dla zbudowania właściwych wzorców – zarówno w obrębie psiego gatunku, jak i w stosunku do ludzi – najważniejsze są pierwsze tygodnie życia szczeniaka. To właśnie to, czego nauczymy go do 18. tygodnia życia będzie dla niego głównym odniesieniem.

Dlatego też odpowiednio przeprowadzona socjalizacja psa jest niezwykle ważna. Pierwszy etap zaczyna się już w 3. tygodniu życia i trwa mniej więcej do 8. W tym czasie ingerencja człowieka powinna zostać ograniczona do minimum – czyli pojawić się tylko w naprawdę newralgicznych chwilach, np. gdy matka przejawia zachowania agresywne.

Przez te kilka tygodni szczeniak poznaje swoich współbraci – uczy się od nich, zaznajamia się ze światem psów. Do nowego domu, a zatem do ludzi, pies powinien trafić około 10 tygodnia życia. Wtedy to należy wcielić w życie tak zwaną złotą 12, czyli zbiór zasad, dzięki którym pies nabierze pewności siebie.

Jeśli przygarnęłaś szczeniaka w 10. tygodniu życia, przed Tobą 2 tygodnie bardziej ciężkiej pracy. Psu należy pokazać 12 różnych zachowań w 12 różnych aspektach. Choć brzmi to dziwnie, to zasady są naprawdę proste – poniżej przykłady.

- 12 dźwięków – to zarówno telefon, radio, suszarka, odkurzacz, dzwonek do drzwi, domofon. Im więcej uda Ci się przedstawić psu, tym większa szansa że nie będzie np. uciekał przed śmiercionośnym odkurzaczem w przyszłości.

- 12 różnych osób – to zarówno Ty, dziecko, sąsiad, listonosz, policjant, babcia, dziadek, niemowlę. Ważne aby pokazać sylwetki, a także charakterystyczne stroje/mundury, które w przyszłości nie będą wywoływać lęków.

- 12 różnych psów – małe, duże, średnie, szorstkowłose, długowłose, krótkowłose, białe, czarne, brązowe, łaciate – najłatwiej będzie spotkać je wszystkie podczas spotkań psiego przedszkola lub na spacerze.

Złota 12 wyróżnia 12 różnych aspektów, które możesz ćwiczyć z psem w domu oraz na spacerze. Ważne, aby jak najlepiej stosować się do przedstawionych zasad – dzięki nim unikniesz problemów behawioralnych w przyszłości. Ale ta metoda ma też swoje wady! Niektórzy właściciele chcąc przyspieszyć ten proces starają się pokazać jak najwięcej bodźców, a to z kolei może doprowadzić do stanów lękowych.

Socjalizacja psa po przejściach

O ile socjalizacja szczeniaka zależy od jego naturalnych predyspozycji, o tyle w przypadku psa ze schroniska czy innych traumatycznych przejściach może być trudna. Dość często wymaga ona wsparcia ze strony behwiorysty, który pomoże nam w zrozumieniu psiej natury.

Najbardziej problematyczna jest nieznajomość psiej historii, a więc i brak wiedzy skąd biorą się pewne lęki – czy wynikają z braku odpowiedniej socjalizacji czy może z traumatycznych przeżyć. Musimy wiedzieć, że ludzka wyobraźnia nie zna granic w kwestii znęcania się nad zwierzętami. Pewne codzienne czynności mogą więc kojarzyć się psu z oprawcą.

Przygarniając zatem psa ze schroniska najważniejszą rzeczą jest zapewnienie mu odpowiedniego komfortu. Powinien on poczuć, że dom w którym się znajduje jest jego bezpieczną przystanią, a właściciel nie zrobi mu krzywdy.

Pomoc psiego psychologa zdecydowanie zadanie ułatwi, ale tylko nasza obserwacja zachowań sprawi że odkrycie problemów będzie szybsze.

Taki pies ma też problemy z socjalizacją z innymi psami, dlatego nie powinniśmy rzucać go od razu na głęboką wodę i zmuszać do wspólnych spacerów ze znajomymi psiarzami. Jeśli już zależy nam na wspólnych spacerach, zacznijmy od wyboru psa zrównoważonego, który na naszego pupila nie będzie reagował agresją.

Socjalizacja psa jest wyzwaniem – tak jak małe dzieci muszą one poznać świat i poczuć się bezpiecznie. Im młodszy będzie nasz nowy członek rodziny tym łatwiej będzie zapanować nad jego lękami.