Pinczer miniaturowy: pies wielki duchem

Pinczer miniaturowy – historia rasy

Pinczery to grupa ras, wywodzących się z psów stróżujących i obronnych, hodowanych na terenie Niemiec. Początkowo wykorzystywano pinczery do polowań na szczury na wsiach i w miastach, a także do walk psów, przede wszystkim jednak do pilnowania domostw.

Od końca XIX w. hodowcy stworzyli inne odmiany pinczera, podobne do siebie charakterem, lecz różniące się wyglądem. Pinczer miniaturowy to mniejsza wersja pinczera średniego, z którego wywodzą się wszystkie inne rasy pinczerów. Pinczer miniaturowy, zwany ratlerkiem, nie ma jednak cech karłowatości – to po prostu mały pinczer, z jego zadziornym charakterem, wielką odwagą i niespożytą energią. Ma w sobie krew charcików włoskich i jamników.

Rasę zarejestrowano w Niemczech w 1870 r. Pinczer miniaturowy szybko stał się ulubionym pieskiem do towarzystwa wyższych sfer Cesarstwa Niemieckiego. Łatwy w pielęgnacji, czysty, z efektownie lśniącym futerkiem, uroczo zadziorny, pinczer miniaturowy bywał gwiazdą przyjęć i rauszów arystokracji. W końcu lat 20. XX w. pinczer miniaturowy trafił do USA, gdzie nazywany był pinczerem zabawkowym, a od 1972 r. - właśnie pinczerem miniaturowym.

Obecnie pinczer miniaturowy jest jedną z bardziej popularnych ras psów domowych w Polsce, znaną u nas zresztą już w okresie międzywojennym. Wynika to z jego żywiołowej natury i inteligencji, połączonej z tanim utrzymaniem i łatwą pielęgnacją.

Jak wygląda pinczer miniaturowy?

Pinczer miniaturowy osiąga w porywach 30 cm wysokości w kłębie i wagę ok. 5 kg.

Sylwetka pinczera daje się wpisać w kwadrat. Postawa psa sprawia wrażenie dumnej, sprężystej. Oczy są owalne, ciemne, o bystrym spojrzeniu, uszy są trójkątne i sterczące lub lekko opadające przy czubkach, jeśli nie zostały przycięte.

Pinczer miniaturowy ma krótką, lśniącą sierść bez podszerstka. Z jednej strony jest to korzystne dla osób uczulonych na psią sierść, bo będą słabiej reagowały na pinczera miniaturowego (żaden pies nie jest jednak zupełnie hipoalergiczny, bo alergeny znajdują się w psiej ślinie, a nie w sierści). Z drugiej jednak strony pinczery miniaturowe są przez brak podszerstka narażone na przeziębienie. Zimą konieczne jest wyprowadzanie ich w specjalnych ciepłych ubrankach dla psów.

Pinczery miniaturowe mają sierść w odcieniach koloru czekoladowego, a także rdzawą albo czarną podpalaną, ze znaczeniami na policzkach, podgardlu, nad oczami i na przednich łapach.

Jaki charakter ma pinczer miniaturowy?

Pinczer miniaturowy przywiązuje się zwłaszcza do swego pana, ale okazuje uczucia całej rodzinie. Lubi być w centrum uwagi, chętnie przyjmuje pieszczoty. Lubi bawić się z dziećmi, o ile zostały nauczone, jak należy obchodzić się z psem.

Pinczer miniaturowy jest z natury odważny i pewny siebie, dość niezależny, trochę buńczuczny, zadziorny. Lubi dominować nad ludźmi i innymi zwierzakami. Pinczer miniaturowy chętnie poznaje inne psy, choć czasem bywa konfliktowy. Do obcych ludzi natomiast podchodzi z rezerwą, co zostało mu zapewne po większych przodkach, którzy służyli jako psi stróże. Niełatwo jest zdobyć jego zaufanie - do tego czasu trzeba przygotować się na to, że pinczer miniaturowy będzie obszczekiwał obcych swoim przenikliwym głosem. To sprawia, że ratlerek nadal może pełnić funkcje mieszkaniowego stróża, choć do obrony raczej się nie nadaje – chyba że włamie się do nas smerf.

Pinczerowi miniaturowemu należy poświęcać dużo czasu, bo źle znosi osamotnienie, a zły humor oznajmia, szczekając i jazgocząc przenikliwie. To energiczny pies, który potrzebuje dużo wysiłku fizycznego i umysłowego. Lubi się bawić z dorosłymi, dziećmi i innymi zwierzakami, choć bywa zazdrosny o względy swego pana i może być przez to złośliwy np. w stosunku do kota. Jest bardzo inteligentny, można więc nauczyć go wielu komend i sztuczek.

Mimo dużej inteligencji, szkolenie pinczera miniaturowego nie jest łatwe przez jego upartość i skłonność raczej do dominacji niż podporządkowywania się komendom. Tym ważniejsze jest jednak odpowiednie ułożenie psa już od najwcześniejszego wieku szczenięcego.

Początkowy trening powinien objąć nauczenie psa reagowania na własne imię i komendy. Trzeba też wpić pinczerowi miniaturowemu zasady dobrego współżycia z ludźmi i zwierzętami, także obcymi, poprzez zapoznawanie psa z rożnymi sytuacjami i zachowaniami, a także dźwiękami i zapachami. To powinno zmniejszyć jego naturalną skłonność do nerwowych zachowań i szczekania na wszystko i wszystkich. Trzeba też wcześnie przyzwyczaić pinczera miniaturowego do zabiegów pielęgnacyjnych, takich jak czesanie, kąpanie, czyszczenie uszu i zębów, obcinanie pazurów, a także do chodzenia na smyczy i w kagańcu. Wczesne szkolenie to też dobry moment na przygotowanie pinczera miniaturowego do spędzania kilku godzin samotnie i na oduczenie go zbyt częstego szczekania.

Kluczem do udanego wychowania pinczera miniaturowego jest cierpliwość i łagodna stanowczość. Nie wolno pozwolić pinczerowi miniaturowemu wleźć sobie na głowę i przejąć kontroli nad sesją treningową – a będzie próbował! Komendy należy wydawać jasno i wyraźnie. Za każdym razem, gdy pinczer miniaturowy zareaguje zgodnie z oczekiwaniami, trzeba go nagrodzić. Nagrodą może być pochwała, smakołyk lub chwila ulubionej zabawy. Kiedy pinczer miniaturowy coś pomyli lub się poleni, możesz go skarcić, ale nie podnoś głosu. Krzyk tylko zestresuje psa, który może się przez to zrazić do treningu w ogóle.

Po zakończeniu podstawowego szkolenia, można zacząć uczyć pinczera miniaturowego kolejnych sztuczek lub przygotować go do zawodów sportowych. Energiczne pinczery miniaturowe nieźle radzą sobie w konkurencjach takich jaki agility (bieg po torze przeszkód) czy flyball (psia sztafeta). Nawet jeśli nie masz zamiaru wystawiać psa do żadnych zawodów, trening nowych umiejętności będzie dla niego dobra zabawą i okazję do aktywnego spędzenia czasu ze swoim ulubionym opiekunem.

Jeśli nie masz czasu na samodzielne trenowanie pinczera miniaturowego, możesz powierzyć go profesjonalnemu trenerowi. Szczenięta dobrze jest oddać do psiego przedszkola, gdzie nabędą ogłady i wszelkich psich umiejętności, a także będą radośnie socjalizować się z innymi czworonogami.

Co je pinczer miniaturowy?

Pinczer miniaturowy powinien dostawać wysokiej jakości karmę dla psów. Przejawia skłonność do alergii pokarmowych, dlatego trzeba poczytać etykiety na opakowaniach przy wyborze odpowiedniej karmy. Psie jedzenie powinno zawierać przede wszystkim białko zwierzęce, do tego naturalne oleje, warzywa i owoce. Karma nie powinna mieć w składzie barwników, konserwantów, słodzików ani spulchniaczy.

Pinczer miniaturowy chętnie będzie żywił się surowizną w ramach tzw. diety BARF. Podawaj psu świeże mięso, ryby i oleje rybne, czasem jajko i jakiś owoc, jeśli lubi. Psy chętnie pałaszują kurze łapki, które mogą chrupać, i które dodatkowo zdejmują im kamień nazębny. Nie podawaj psu surowej wieprzowiny, bo może zawierać pasożyty, które przejdą na pinczera. Z uwagi na niewielki rozmiar szczęk pinczera miniaturowego, konieczne może się okazać pokrojenie dla niego co większych kąsków.

Dieta i porcjowanie powinny być dobrane do płci, may, wieku i trybu życia pinczera miniaturowego. Pinczer miniaturowy bardzo lubi jeść i ma niestety skłonność do tycia, a otyły ratlerek sprawia wrażenie raczej humorystyczne, przeciwne charakterowi miniaturowego macho. W doborze odpowiedniej diety pomoże Ci psi dietetyk lub weterynarz. Najlepiej podawać psu dwa posiłki dziennie, rano i wieczorem.