Kastracja psa: co daje, co zabiera, ile kosztuje?

Kastracja psa: na czym polega?

Kastracja psa to zabieg operacyjny, polegający na usunięciu zwierzęciu gonad, czyli jąder u psów i jajników u samic.

Kastracja trwale pozbawia zwierzęta płodności oraz zmienia ich gospodarkę hormonalną, powodując pewne zmiany w zachowaniu.

Kastracja to współcześnie standardowy zabieg, wykonywany rutynowo i zalecany przez weterynarzy. Uważa się, że kastrowane powinny być wszystkie psy i suki, które nie są przeznaczone do rozrodu. Ponieważ jednak różne rasy psów mogą różnie reagować na skutki kastracji, należy zawsze skonsultować z weterynarzem przeprowadzenie tego zabiegu na naszym pupilu oraz rozważyć za i przeciw.

Kastracja psa: czym się różni od sterylizacji?

Sterylizacja polega na podwiązaniu psom nasieniowodów, a sukom jajowodów, co w efekcie pozbawia je płodności. Gospodarka hormonalna zwierząt po sterylizacji nie ulega jednak zmianie, np. suki nadal będą przechodzić ruję. Sterylizacja jest więc rodzajem niepełnej kastracji.

Sterylizacja jest zabiegiem mniej inwazyjnym, więc też tańszym od kastracji. Obecnie weterynarze niechętnie przeprowadzają sterylizację zwierząt, w większości przypadków polecając pełną kastrację.

Kastracja psa: po co kastrować?

Weterynarze zalecają kastrację psów i suk nie bez przyczyny. Jeśli właściciel zwierzęcia nie chce zajmować się jego potomstwem, musi zapobiec jego rozmnożeniu się. Niedopuszczanie do zaspokojenia tego naturalnego popędu może być bardzo stresujące dla zwierząt, zwłaszcza dla suk. Ruja to dla nich ciężki okres burzy hormonalnej i huśtawki nastrojów. Gdy ruja nie zakończy się pokryciem, może się wydłużyć, a nawet przekształcić w ciążę urojoną.

Kastracja pozwala upiec dwie pieczenie na jednym ogniu. Wykastrowane zwierzę nie może się rozmnażać, a jednocześnie przestaje odczuwać popęd płciowy.

Kastracja psa: czy to etyczne?

Weterynarze podkreślają, że kastrowanie psów i suk nie odbiera im szansy na spełnione życie. Zwierzęta nie planują rodzin, nie łączą kopulacji z ciążą ani ciąży z narodzinami potomstwa. Działają pod wpływem instynktu i hormonów, które wywołują u suk ruję, a u psów pęd do zapładniania. Pies nie wie, że może zostać rodzicem, a więc nie wie też, że został tej szansy pozbawiony przez kastrację.

Nieetyczne jest raczej uniemożliwianie zwierzętom rozmnażania bez pozbawiania ich popędu płciowego. Dlatego każdy, kto nie planuje hodowania psów, powinien poddać swojego pupila kastracji.