Kai: przyjazny dzikus

Kai – historia rasy

Kai to nazwa miasta na japońskiej wyspie Honsiu, w prefekturze Yamanashi. To właśnie w okolicach tego miasta w XVIII w. wyhodowano rasę psów myśliwskich, nazywaną kai lub kai ken (po japońsku – „pies z Kai”). Niedostępne, górzyste tereny prefektury sprawiły, że przez czterysta lat udało się utrzymać rasę psów kai w czystości, tak że jest do dziś unikalna nawet w Japonii.

Głównym zadaniem psów kai było polowanie w górzystym rejonie Yamanashi. Sfora psów kai jest w stanie dopaść i zagryźć kozicę, dzika i jelenia. Pojedyncze psy chętnie ścigają też mniejszą zwierzynę, jak zające i borsuki, a także ptactwo. W pogoni za ofiarą kai jest niestrudzony i nieustraszony. Pies potrafi np. wspinać się na drzewa i przepływać rwące rzeki, jeśli tego wymaga utrzymanie tropu i ostatecznie pochwycenie zdobyczy.

W 1934 r. rząd Japonii uznał psy kai za narodowy skarb i nadał rasie specjalny status. Od tego czasu ściśle przestrzega się czystości rasowej tych psów. Kai jest jedną z sześciu chronionych w ten sposób rdzennie japońskich ras psów. Pozostałe to akita, shiba, shikoku, kishu i hokkaido. Ochroną tych ras i nadzorem nad hodowlami oraz eksportem zajmuje się specjalna organizacja – Nihon Ken Hozonkai, czyli Towarzystwo Ochrony Psa Japońskiego, działające od 1928 r.

W 1982 r. psy kai zostały oficjalnie zarejestrowane jako rdzennie japońskie szpice przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI).

Dziś kai ken to bardzo rzadka rasa, nawet w samej Japonii. Rocznie rejestruje się narodziny ok. 1000 szczeniąt. Psy te służą jako łowcy i stróże, powoli zyskują też popularność jako nietypowe pupile rodzinne.

Jak wygląda kai?

Kai to średnich rozmiarów szpic. Osiąga 56 cm wysokości w kłębie i masę ok. 18 kg. Jest większy od shiby, ale mniejszy od hakkaido i shikoku.

Kai: budowa ciała

Kai ma silne, zwarte, ale smukłe ciało, o niemal kwadratowej sylwetce.

Pies ma kształtną głowę, która może przypominać lisią lub niedźwiedzią, podłużną kufę w kształcie łagodnego klina z wyraźnym stopem i suche wagi. Oczy są nieduże, migdałowate, w odcieniach brązu, z czarnymi powiekami. Uszy są dość duże, trójkątne i sterczące do góry, skierowane lekko do przodu, typowe dla szpiców.

Kai ma mocną szyję, prosty i sprężysty grzbiet, głęboką pierś, lekko podkasany brzuch, silne lędźwie, mocne kończyny silnymi stawami skokowymi. Ogon jest dość długi, gruby i obficie porośnięty sierścią, najczęściej wygięty sierpowato nad grzbietem.

Kai: typ sierści

Sierść kai jest gęsta i szorstka, średniej długości (nieco dłuższa na ogonie), z podszerstkiem. Zapewnia psu dobrą ochronę przed zimnem i wilgocią.