Papuga idealnym towarzyszem na całe życie? Niektóre gatunki mogą dożyć nawet 100 lat

Najdłużej żyjące ptaki na świecie

- Pierwsze, na co należy zwrócić uwagę, to fakt, że na wolności zwierzęta żyją dużo krócej niż wtedy, kiedy znajdują się pod opieką człowieka. W takich warunkach nie zagrażają im drapieżniki, katastrofy ekologiczne czy nawet choroby. Natomiast ptaki żyjące na wolności, nawet jeśli mają w swoich genach predyspozycje do długowieczności, to w niesprzyjających warunkach nie zawsze uda im się dożyć sędziwego wieku – wyjaśnia nam Agata Borucka z Działu Edukacji Warszawskiego Ogrodu Zoologicznego.

Rekordzistką wśród ptaków jest papuga, która podobno należała do samego Winstona Churchilla. Niestety już dokonała swojego żywota, ale jeszcze przed 2010 rokiem obchodziła swoje 107. urodziny, a podobno dożyła aż 114 lat! To była klasyczna ara ararauna, na imię miała Charlie. Podobnie było z papugą Tito, kakadu, która też żyła niezwykle długo, bo prawie sto lat.

- Chodzą słuchy, że te ptaki tak naprawdę wcale tak długo nie żyły. Ponieważ zwykle były to prezenty polityczne, to nie wypadało głośno powiedzieć, że padły, zatem podstawiano ich zamienniki. Trudno powiedzieć, jak było dokładnie w przypadku poszczególnych ptaków. Ale nie zmienia to jednak faktu, że duże papugi, jak np. ary naprawdę żyją bardzo długo. W zoo mogą średnio żyć po kilkadziesiąt, zwykle nawet 80 lat. Papugi średniej wielkości dożywają natomiast średnio 30 do 50 lat. Z kolei małe ptaki, jak np. papużki faliste żyją „zaledwie” od 10 do 20 lat – wyjaśnia Agata Borucka.

Papugi w naturze mają sporo przewagi nad innymi gatunkami. Ponieważ potrafią latać, to mają mniej naturalnych wrogów, są także dość silne i potrafią się bronić. Są też niezwykle sprytne i inteligentne, potrafią więc umiejętnie unikać zagrożeń. Jednak mimo tych zalet, jeśli ptaki te są utrzymywane przez człowieka, który nie ma o nich zielonego pojęcia, to w takiej sytuacji żyją one dużo krócej niż nawet na wolności! A co jest najważniejsze w utrzymaniu papug?

Dlaczego papugi żyją tak długo?

- Dieta jest najbardziej kluczowa w kwestii długości życia u papug. Niedoświadczony opiekun, chcąc sprawić przyjemność papudze, daje jej to, co ona najbardziej lubi. Jednak fakt, że zwierzak je tylko jeden, ulubiony rodzaj pokarmu wcale nie znaczy, że to jest dla niego najzdrowsze. Dla przykładu, mnóstwo papug uwielbia słonecznik i kiedy dojdzie do sytuacji, że zaczną żywić się wyłącznie jego nasionami (które zawierają dużo tłuszczu), to takie ptaki błyskawicznie utyją i będą miały duże niedobory witamin i składników odżywczych. W ciągu dalszym szybko pojawią się kolejne, niemiłe konsekwencje zdrowotne – mówi Agata Borucka z Warszawskiego ZOO.

Na szczęście na rynku są dostępne różne, bardzo dobrze zbilansowane karmy. Na początku nie wydają się być dla papugi smaczne, ale jeśli ktoś nie ma czasu, żeby samemu bilansować dietę i przygotowywać pokarm dla ptaka, może zainwestować w taką gotową karmę i postarać się przekonać do niej swojego ulubieńca. Wtedy opiekun może mieć czyste sumienie, że niczego w diecie zwierzaka nie brakuje i będzie on żył długo i w zdrowiu.

Bardzo ważnym jest też to, że papugi muszą żyć w parach. One po prostu nienawidzą samotności. Jeśli mają drugą „połówkę”, która daje im siłę i oparcie, to o wiele lepiej radzą sobie w życiu i tym samym, żyją o wiele dłużej. Natomiast jeśli zdarzy się, że jedna z nich z jakiegoś powodu dokona żywota za wcześnie, to druga nie bardzo jest w stanie znaleźć sobie partnera na zastępstwo. Najczęściej kończy się to śmiercią osamotnionego ptaka.

- Niestety, często spotykaną i zarazem przykrą sytuacją jest, gdy papuga żyje pojedynczo pod opieką człowieka, który z czasem nudzi się zwierzakiem i z tego tytułu się go pozbywa. Ptak ten jednak jest ścisłym monogamistą, więc jeśli go ktoś odrzuci, to on wpada w depresję. Skubie swoje pióra aż do gołej skóry i bardzo często po prostu umiera. Podobnie jest także, gdy papuga przeżyje swojego właściciela, co wcale nie jest rzadkim zjawiskiem przy ich długowieczności. Wtedy najczęściej zwierzak oddaje ducha z traumy psychicznej wkrótce po śmierci opiekuna - wyjaśnia Borucka.

- W takiej sytuacji lepiej kupić wcześniej dwóch podopiecznych, by mogli dotrzymywać sobie towarzystwa. Dwie papużki faliste, rozelle, nierozłączki, barwinki, księżniczki i inne niewielkie papugi (a jest ich bez liku) trzymane w parach czują się doskonale. Pamiętajmy tylko, że papugi są niesamowicie głośne. Poza tym są także niezwykle inteligentne i skłonne do działania, a co za tym idzie, też i do demolowania. To jednak może przeszkadzać właścicielowi i trzeba być tego świadomym, zanim człowiek się zdecyduje na zakup takiego zwierzaka.

Papugi to zwierzaki, które niejednego właściciela zaskoczyły zarówno swoim charakterem, jak i długością życia. Podsumowując: jeśli ktoś chce, żeby jego papuga żyła naprawdę długo i w zdrowiu, po pierwsze trzeba zadbać o właściwą, zróżnicowaną dietę ulubieńca. Drugą ważną sprawą jest zapewnienie odpowiednich warunków do życia. Tym ptakom bardzo potrzebny jest ruch, czyli możliwość wylatania się po domu albo w wolierze, którą można zbudować obok. Ostatnią, ale niezwykle istotną sprawą jest towarzystwo, bez którego te ptaki mogą wpaść w depresję, a nawet umrzeć. Jeśli opiekun nie ma dość czasu dla papugi, to najlepszy będzie dla niej drugi pierzasty towarzysz.

Zobacz zdjęcie:

fot. Unsplash/ Isaac Benhesed