Hovawart: obrońca i figlarz

Hovawart – historia rasy

Hovawart to niemiecka rasa psa stróżującego. Jej nazwa to złożenie dwóch staroniemieckich słów: „hova” oznaczającego dwór i „wart” znaczącego strażnik. Hovawart to więc strażnik dworu i takie też przez wieki było jego główne zadanie – pilnowanie domostw.

Wzmianki o hovawartach, nazywanych wówczas hofwarth lub hovawart, pojawiają się już w XIII w. Hovawarty cenione były przez drobną szlachtę i bogatsze chłopstwo za ich pojętność, zdolność do różnego rodzaju prac, czujność, wytrzymałość i odwagę.

Z czasem hovawarty zaczęły tracić na popularności. Na progu XX w. były już rzadkością. Stara, wierna rasa, nieco już przemieszana z innymi psami, nasuwała Niemcom skojarzenia z chwalebną, legendarną przeszłością, z romantycznym średniowieczem. W końcu grupa entuzjastów postanowiła przywrócić świetność hovawartom. Na jej czele stał zoolog Kurt Friedrich Koenig. Zaczął on krzyżować psy z rejonu Schwarzwaldu z kilkoma innymi rasami, w tym wczesnymi nowofundlandami, kuvaszami, owczarkami niemieckimi i berneńskimi, podobno nawet z jakimiś rasami afrykańskimi.

Koniec końców, pierwszy miot odnowionej linii hovawartów, nowej-starej rasy, przyszedł na świat w 1922 r. Niemiecki Kennel Club uznał hovawarty za niezależną rasę w 1937 r.

W czasie II wojny światowej hovawarty wykorzystywane były przez Wehrmacht jako psy stróżujące i często ginęły. W 1945 r. przy życiu było już tylko kilka. Powstał jednak w Coburgu klub hodowców, który umiejętnie odbudował populację rasy. W 1955 r. hovawarty oficjalnie zarejestrowała Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI). W 1964 r. hovawart trafił też do rejestru ras pracujących.

Dziś hovawart to przede wszystkim pies rodzinny i pracujący. Jego przyjazne usposobienie i zdolność opanowania wielu różnych typów prac czynią z niego uniwersalnego domowego pupila i pomocnika człowieka. Hovawarty są najczęściej psami stróżującymi i obronnymi. Pracują też jako psy policyjne i tropiciele na lotniskach i przejściach granicznych, gdzie wykrywają węchem nielegalne substancje. Często pracują też jako psy ratunkowe, bo dobry węch łączy się u nich z odwagą i wytrzymałością. Bywają także przewodnikami osób niewidomych, a niektóre biorą udział w dogoterapii.

Pierwsze hovawarty trafiły do Polski w połowie lat 80. XX w. Rasa nie jest jednak u nas zbyt popularna.

Jak wygląda hovawart?

Hovawart to duży wilkowaty molos typu górskiego. Osiąga 73 cm wysokości w kłębie i masę ok. 40 kg, nierzadko dobijając nawet do 50 kg. Przypomina nieco golden retrievera lub flat coated retrievera.

Hovawart: budowa ciała

Hovawart jest proporcjonalny i muskularny.

Pies ma kształtną głowę z szerokim czołem, podłużną kufę z łagodnie zaznaczonym stopem i wargi z niewielkimi faflami. Oczy są nieduże, okrągłe, w odcieniach brązu, o mądrym wyrazie. Uszy są średniej wielkości, szerokie i zwisające, porośnięte gęstym włosiem.

Hovawart ma mocną szyję, prosty i sprężysty grzbiet, głęboką pierś, silne lędźwie, mocne kończyny. Ogon jest dość długi i obficie porośnięty sierścią.

Hovawart: typ sierści

Sierść hovawarta jest średniej długości, gęsta i lekko falowana. Podszerstek i włos okrywowy zapewniają psu ochronę przed zimnem i wilgocią.