Gończy szwajcarski: łowca w czterech wariantach kolorystycznych

Gończy szwajcarski – historia rasy

Gończy szwajcarski to bardzo stara rasa psów myśliwskich, pożądana i wykorzystywana już przed wiekami przez szlachtę szwajcarską, włoską i francuską do polowania na zające. Korzenie rasy sięgają być może czasów rzymskich, a na pewno średniowiecza. Współczesne psy mają w sobie domieszkę krwi gończych francuskich, sprowadzonych do Szwajcarii w XVIII w. w drodze wymiany między hodowcami.

W ciągu wieków wykształciły się cztery odmiany gończego szwajcarskiego, różniące się od siebie umaszczeniem i – nieznacznie – rozmiarem. Myśliwi mogą wybierać między gończym berneńskim, z Jury (pasmo górskie na granicy szwajcarsko-francuskiej), lucerneńskim i gończym ze Schwyz.

Psy występują też w dwóch typach sierści – gładkowłosym i szorstkowłosym – oraz w dwóch wariantach wysokości (gończy szwajcarski krótkonożny został wyhodowany na początku XX w.).

W 1882 r. szwajcarscy hodowcy ogłosili standard rasy gończego szwajcarskiego, uwzględniający specyfikę wszystkich odmian i typów psa. W 1933 r. ujednolicono jednak standard dla wszystkich odmian i dziś gończe szwajcarskie różnią się od siebie przede wszystkim umaszczeniem. Zbudowane nieco inaczej od innych (cięższe i niższe) gończe z Jury są dziś bardzo rzadkie. W 1954 r. wszystkie odmiany gończego szwajcarskiego zostały uznane i zarejestrowane pod wspólną nazwą przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI).

Współcześnie gończe szwajcarskie wykorzystuje się z powodzeniem do polowania na zające, dziki i jelenie. To zręczne, wytrzymałe psy, zdolne zarówno do pracy samodzielnej (w Szwajcarii) lub w sforze (we Francji), niestrudzone i nieustępliwe, ścigające zwierzynę nawet w trudnym terenie i w złej pogodzie.

Jak wygląda gończy szwajcarski?

Gończy szwajcarski to średnich rozmiarów pies myśliwski w typie wyżłowatym. Osiąga 58 cm wysokości w kłębie i masę ok. 30 kg, choć najczęściej waży ok. 20 kg.

Gończy szwajcarski: budowa ciała

Gończy szwajcarski ma zwinne ciało o rozwiniętej muskulaturze i dumnej sylwetce.

Pies ma kształtną, nieco wysklepioną głowę z wyczuwalnym guzem potylicznym, i podłużną kufę o wydatnych, ale nie obwisłych wargach, i z wyraźnym stopem. Oczy są nieduże, okrągłe, w odcieniach brązu. Uszy są długie i szerokie, w kształcie trójkątów o zaokrąglonych wierzchołkach, dość cienkie, mięsiste, osadzone nieco poniżej linii oczu i z tyłu głowy.

Gończy szwajcarski ma smukłą, mocną, suchą szyję, prosty grzbiet, głęboką pierś, muskularne, długie kończyny z łapami wyposażonymi w grube opuszki i średniej długości ogon, zazwyczaj noszony nisko, lekko wygięty, i prostujący się do poziomu w czasie pracy.

Gończy szwajcarski: typ sierści

Sierść gończego szwajcarskiego jest gładka i krótka, dość cienka, szczególnie delikatna na głowie i uszach. Występuje też odmiana psów o szorstkim włosie z gęstym podszerstkiem. Dwie warstwy – podszerstek i włos okrywowy – zapewniają psu dobrą ochronę przed zimnem i wilgocią, umożliwiając polowanie także w niekorzystnych warunkach pogodowych.