Gończy słowacki: narodowy pies myśliwski

Gończy słowacki – historia rasy

Gończy słowacki, zwany też kopovem, to rasa wywodząca się prawdopodobnie od myśliwskich psów Celtów. Celtowie w IV w. p.n.e. zaczęli zapuszczać się na obszar Niziny Panońskiej wraz ze swymi psami, których używali do polowań na zwierzynę wszelkiej maści i rozmiaru. W środkowej Europie natknęli się na psy wywodząc się od ras scytyjskich. Z krzyżówek psów celtyckich i scytyjskich wyhodowano przodków wielu współczesnych europejskich ras psów gończych.

Psy myśliwskie hodowano przede wszystkim ze względu na ich umiejętności łowieckie, a nie wygląd, dlatego na przestrzeni wieków powstało wiele lokalnych odmian, zaklasyfikowanych w ciągu ostatnich 200 lat do różnych ras. Te dawne lokalne odmiany hodowano z mniejszą lub większą starannością o czystość krwi, najczęściej jednak psy krzyżowały się między sobą dość swobodnie. Przykładowo w żyłach gończego słowackiego płynie krew m. in. gończych austriackich, a także chartów polskich i węgierskich.

W XVIII w. podjęto pierwszą próbę oczyszczenia rasy psów myśliwskich, używanych do łowów na terenach Słowacji. Pierwszy powszechnie zaakceptowany standard rasy dla gończego słowackiego ogłoszono jednak dopiero w czasie II wojny światowej. W 1946 r. powstał Klub Gończego Słowackiego, a w 1963 r. rasę zarejestrowała Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI).

Współcześnie gończy słowacki to rasa chętnie używana przez myśliwych w swojej ojczyźnie, ale rzadko spotykana poza jej granicami. To jedyny pies gończy rodem ze Słowacji i ma status słowackiego psa narodowego.

Gończe słowackie to nieduże i zwinne psy, obdarzone znakomitym węchem, dobrą orientacją w terenie i pokładami energii, które pozwalają im tropić zwierzynę długo i nieustępliwie. Gończe słowackie głoszą ofiarę, szczekając donośnym, czystym głosem. Pracują samodzielnie – są inteligentne, chętnie przejmują inicjatywę i potrafią radzić sobie w wielu łowieckich sytuacjach bez oglądania się na myśliwego. Najczęściej biorą udział w polowaniach na dziki.

Jak wygląda gończy słowacki?

Gończy słowacki to średnich rozmiarów pies myśliwski. Osiąga 50 cm wysokości w kłębie i masę ok. 20 kg.

Gończy słowacki: budowa ciała

Gończy słowacki ma zwinne, silne, nieco wydłużone ciało.

Pies ma kształtną, lekko wysklepioną głowę z podłużną kufą i łagodnym stopem. Oczy są nieduże, w kształcie migdałów, w odcieniach ciemnego brązu, osadzone pod łagodnie zarysowanymi łukami brwiowymi. Uszy są średnie, szerokie, w kształcie trójkątów o zaokrąglonych wierzchołkach, mięsiste, zawieszone nieco powyżej linii oczu.

Gończy słowacki ma mocną, suchą szyję, prosty grzbiet, opadający nieznacznie w kierunku zadu, głęboką pierś, muskularne kończyny z łapami wyposażonymi w grube opuszki i porośnięty gęstą sierścią ogon, zazwyczaj noszony nisko, lekko szablasto wygięty, i często prostujący się do poziomu w czasie pracy.

Gończy słowacki: typ sierści

Sierść gończego słowackiego jest gęsta, gładka i przylegająca, dość krótka, nieco dłuższa na szyi, grzbiecie i ogonie. Zapewnia psu dobrą ochronę przed zimnem i wilgocią, umożliwiając polowanie także w niekorzystnych warunkach pogodowych.