Foksterier - pies o ognistym temperamencie
Historia foksteriera
Historia foksteriera zaczęła się w Wielkiej Brytanii, a sama jego nazwa wskazuje na jego dawne, użytkowe właściwości, wystarczy zamienić człon foks na angielskie fox. I rzeczywiście, jednym z jego myśliwskich zadań było polowanie na lisy, które potrafił tropić bez wytchnienia i zapędzać do nor, czekając na pojawienie się myśliwego.
Pierwsze foksteriery pojawiły się w Anglii już około XIV wieku, a ich przodkami były psy, które dały początek podobnym rasom, takim jak Manchester terier i, szczególnie popularny w naszej współczesności, bulterier. Do XIX wieku foksteriery występowały jedynie w postaci krótkowłosej, dopiero praca nad rasą słynnego pastora Jacka Russella przyniosła rezultat w postaci pojawienia się odmiany szorstkowłosej.
Foksterier był przede wszystkim psem myśliwskim i te umiejętności w niezwykły sposób rozwijał w XIX wieku. Podczas polowań na lisy towarzyszył większym od niego foxhoundom, ale też znakomicie spisywał się w odmianie konnego pościgu za zwierzyną, czyli parfors. W tej dyscyplinie foksteriery były w równym stopniu niezmordowane i niezawodne, co - szczególnie osobom znającym tę rasę psów z książki Karela Capka i krótkich filmów o sympatycznej suczce Daszeńce - może wydawać się nie do pomyślenia.
W połowie XIX wieku, kiedy zaczęło pojawiać się coraz więcej szorstkowłosych foksterierów, początkowo wielu hodowców lekceważyło tę odmianę. Kiedy w 1876 roku powstał w Anglii oficjalny klub foksteriera, uznawał jedynie odmianę krótkowłosą. Z tego roku pochodzi również pierwszy wzorzec rasy. Jednak już w 1883 roku odbyła się wystawa, na której pokazano obie odmiany foksteriera i nie trzeba było specjalnie długo czekać, aby to właśnie ta nowsza, szorstkowłosa przeskoczyła w popularności odmianę gładkowłosą.
Foksterier w XX wieku
W 1913 roku powstał klub foksteriera szorstkowłosego i właśnie od tego momentu datuje się wzmożone zainteresowanie tą odmianą. Bardzo ważnym akcentem w statucie klubu było zalegalizowanie trymowania, dzięki czemu foksterier szorstkowłosy zaczął się dużo lepiej prezentować. Dodatkowo wyjątkowo szorstka sierść lepiej chroniła foksteriera przed zimnem i atakiem innych zwierząt. Dzięki tym właściwościom popularność rasy rosła błyskawicznie, o czym może świadczyć moda na nią w Polsce międzywojennej.
Pełny rozkwit popularności przypadł na lata sześćdziesiąte XX wieku, kiedy to psy tej rasy były częstym widokiem na polskich ulicach. Współcześnie to wciąż rasa popularna, ale już nie tak powszechna. Foksterier to obecnie przede wszystkim pies do towarzystwa, który jest jednak niełatwy w wychowaniu i głównie ten aspekt przekłada się na obecny, mniejszy stopień popularności tej rasy.
Najważniejsze cechy wyglądu foksteriera
Pomimo niewielkich rozmiarów, foksterier to pies silny, zbudowany na mocnym kośćcu. Ma wyjątkowo proporcjonalną i wyważoną sylwetkę. Wysokość foksteriera w kłębie wynosi 33-35 cm u samic i 35-39 cm u samców, a waga odpowiednio 6-8 kg i 7-9 kg.
Głowa foksteriera jest średniej wielkości, z płaską czaszką zwężającą się ku oczom. Stop jest bardzo delikatnie zaznaczony. Kufa jest odpowiednio rzeźbiona, nie klinowata. Oczy są ciemne, małe, głęboko osadzone i zaokrąglone. Charakteryzują się żywym, inteligentnym spojrzeniem. Uszy są małe, mają kształt litery V i są zagięte w ten sposób, że opadają do przodu przylegając do policzków.
Na tułów składają się krótki, prosty i mocny grzbiet, głęboka, lecz nie szeroka klatka piersiowa i lekko wysklepione, mocne i krótkie lędźwie. Kończyny są proste i mocne, łapy małe, okrągłe i zwarte. Ogon w dawniejszych czasach był kopiowany, obecnie jest prosty, radośnie noszony nad grzbietem, średniej długości proporcjonalnej do ciała.
W umaszczeniu foksteriera dominuje biel. Najczęściej maść jest biała z brązowymi lub rudymi łatami, biała z czarnymi podpalanymi łatami lub biała z czarnymi łatami.
Sierść w przypadku odmiany krótkowłosej jest gładka, prosta, obfita i dobrze przylega do ciała. Natomiast u odmiany szorstkowłosej sierść jest bardzo szorstka, gęsta i twarda. Podszerstek jest krótki i miękki. Sierść szczególnie szorstka jest na grzbiecie i zadzie, na kończynach zaś gęsta i kędzierzawa. Charakterystyczną cechą foksteriera szorstkowłosego są też porośnięte długim, kędzierzawym włosem broda i wąsy.
Charakter i szkolenie foksteriera
Foksterier to pies o bardzo dużym temperamencie, który reaguje praktycznie na każdą prowokację. Mimo swoich niewielkich rozmiarów zachowuje się jak całkiem duży pies i słynie ze swojej odwagi. Uważany jest za psa upartego, ale tak naprawdę wszystko zależy od tego, jak go wychowamy. Poprowadzony właściwie jest czułym, kochającym psem, oddanym swojej ludzkiej rodzinie.
Jego szkolenie należy rozpocząć we wczesnym wieku psa. Potrzebna będzie wyjątkowa konsekwencja ze strony przewodnika. Warto przy psie tej rasy skorzystać z pomocy specjalisty, który pomoże nam ustalić wszystkie granice i zasady, których powinien przestrzegać foksterier. Właściwie wyszkolony foksterier staje się psem zrównoważonym i posłusznym. Aby to osiągnąć, nie możemy jednak prowadzić szkolenia twardą ręką, tylko postarać się o odpowiednią motywację. Przyda się nam na pewno kliker, który powinien ułatwić szkolenie.
