Czuwacz słowacki - krewny arktycznego wilka

Historia i pochodzenie rasy

Czuwacz słowacki to rasa w pewien sposób wyjątkowa, wywodzi się w bezpośredniej linii od wilków arktycznych, które niegdyś licznie zamieszkiwały górzyste tereny Europy , między innymi Karpaty, Alpy, Pireneje i Tatry. W miejscach tych panował kiedyś mroźny klimat, podobny do tego, jaki obecnie obserwujemy na północy Skandynawii. Czuwacze z czasem stały się częścią góralskiej tradycji, towarzyszyły człowiekowi w trudach codziennego życia – przede wszystkim chroniły stada owiec, kóz i lokalnych koni Huzul przed drapieżnikami. Psy te są tak blisko spokrewnione z polskim owczarkiem podhalańskim i węgierskim kuvaszem, że nawet specjaliści na wystawach psów niejednokrotnie mają problem z odróżnieniem tych ras. Teoretycznie zasadnym w tym przypadku byłoby zastanowienie się po co w takim razie kategoryzować te trzy rasy osobno? Otóż chodzi przede wszystkim o ważną dla każdego z regionów sięgającą setek lat tradycję hodowli to to, jak istotne miejsce w kulturze znajdują te zwierzęta. Od znanego nam owczarka podhalańskiego czuwacza słowackiego odróżnia bardziej miękka w dotyku, delikatniejsza sierść i drobne różnice kolorystyczne.

Obecnie przedstawiciele tej rasy nadal pełnią swoje pierwotne funkcje psów pasterskich, chociaż już nie na tak szeroką skalę jak kiedyś. Stały się swoistym znakiem rozpoznawczym regionu i atrakcją turystyczną, z którą turyści chętnie robią sobie zdjęcia. Czuwasz słowacki jest też nazwą stosunkowo młodą jeśli chodzi o oficjalne nazewnictwo, bo przyjętą przez FCI dopiero w 1965 roku. Wcześniej na Słowacji popularnie nazywano tą rasę tatrzańskim czuwaczem, co niejednokrotnie powodowało mylenie tych psów z tatrzańskim owczarkiem podhalańskim.

Czuwacz słowacki – charakterystyka i pielęgnacja

To duże psy, które osiągają wysokość w kłębie do 65 centymetrów u samic i do 70 centymetrów u samców. Waga u zdrowego dorosłego psa powinna oscylować w granicach 36-44 kilogramów u samców i 31-37 kilogramów u samic. Czuwacz słowacki ma masywną budowę przypominającą dziko żyjące wilki, aczkolwiek jego sylwetka nie jest w pełni zarysowana ze względu na długą sierść. Głowa duża z silną szczęką i ciemnymi, żywymi, okrągłymi oczami. Uszy długie, zwisające swobodnie wzdłuż głowy, średnio wysoko osadzone. Ogon długi, kudłaty, swobodnie zwisający, układa się w kształt lekko zagiętego łuku. Sierść długa, gęsta, miękka w dotyku, podszerstek obfity. Włos raczej prosty, miejscami delikatnie się faluje. U samców sierść jest wyraźnie obfitsza i w okolicach karku tworzy bujną grzywę. Umaszczenie jednolicie białe. Pielęgnacja sierści będzie ograniczać się wprawdzie do czesania, ale bardzo częstego, w okresie intensywnego linienia używanie szczotki konieczne właściwie codziennie.

Zdrowie i potencjalne choroby

Rasa ta blisko spokrewniona jest ze swoimi pierwotnymi przodkami dzięki czemu nie wykazuje typowych dla silnie modyfikowanych ras tendencji do schorzeń o podłożu genetycznym. Czuwacz słowacki to pies bardzo odporny na surowy, zimny, górski klimat, w którym przez pokolenia te psy funkcjonowały. Głównym zagrożeniem mogą być powikłania wynikające z przegrzania organizmu w okresie letnim – stały dostęp do wody i zacienionego miejsca w pełni jednak rozwiąże ten problem.

Czuwacz słowacki – wymagający i uroczy

Ze względu na pełnienie przede wszystkim funkcji stróżującej i pasterskiej, czuwacz słowacki nie sprawdzi się jako zwierzę prowadzące osiadły, domowy tryb życia. Prawdopodobnie najlepiej będzie czuł się żyjąc w wysokogórskim, chłodnym klimacie, gdzie będzie miał możliwość swobodnego wybiegania się. Są to psy bardzo przywiązane do swojej rodziny i strzegą jej tak samo oddanie jak stada owiec czy kóz. Również z tego względu psy tej rasy nie są raczej skłonne do ucieczek, czują się dobrze na swoim terytorium. Jeżeli nie zapewnimy czuwaczowi odpowiedniej dawki ruchu, będzie się męczył. Zwykłe, nawet dłuższe spacery na smyczy absolutnie nie wystarczą  nie jest to pies miejski, również ze względu na wysokie temperatury, jakie panują na wybetonowanych przestrzeniach.

Tresura czuwacza słowackiego powinna rozpocząć się już w wieku szczenięcym. Nie jest to pies bardzo wymagający, ale czasem przejawia niewielkie skłonności do agresji względem innych psów. Pomimo oswajania z kotami, może nadal gonić te zwierzęta. Dobrze ułożony będzie jednak domowym pieszczochem z dużą dozą cierpliwości względem dzieci.