Chart hiszpański - wrażliwy chart z Półwyspu Iberyjskiego

Historia charta hiszpańskiego

Pochodzenie i historia charta hiszpańskiego nie są dokładnie znane. Niektóre źródła twierdzą, że był już znany w czasach starożytnych Rzymian i jest potomkiem starożytnych psów azjatyckich w typie chartów, które przystosowały się do równinnych i stepowych terenów Półwyspu Iberyjskiego. Według innych źródeł może pochodzić od sloughi, czyli charta arabskiego z Północnej Afryki, który został przywieziony do Hiszpanii przez Maurów.

W czasach krucjat był powszechnie uważany za szlachetnego psa i hodowany przez arystokrację obu stron konfliktu chrześcijańsko-muzułmańskiego. Pierwsze wizerunki z psami podobnymi z wyglądu do charta hiszpańskiego pochodzą z XII wieku z malowideł z San Baudelio de Berlanga w Soria i przedstawiają trzy psy galgo podczas ich tradycyjnego polowania. Chart hiszpański był znany z polowania na zające na odkrytym terenie, podczas którego kierował się wzrokiem a nie węchem.

W kolejnych wiekach chart hiszpański był eksportowany między innymi do Irlandii i Anglii i do dzisiaj nie jest rozstrzygnięta kwestia, czy chart angielski jest jego potomkiem czy może jest wręcz odwrotnie. W pierwszych latach XX wieku doszło do krzyżowania na dużą skalę między galgo a chartem angielskim w celu stworzenia szybszych psów do profesjonalnych wyścigów torowych. Z pewnością wpłynęło to na czystość rasy, powstałe psy były tylko nieco szybsze, ale straciły zdolność do biegania na długich dystansach. Z czasem zaprzestano tych krzyżówek.

Historia Hiszpanii w dwudziestym wieku nie była łaskawa dla charta hiszpańskiego i rasa popadła tam niemal w całkowite zapomnienie. Dopiero pod koniec dwudziestego wieku na galgo espanol zwróciły uwagę różne organizacje kynologiczne i rozpoczął się proces odbudowy rasy, która przez lata była bardzo źle traktowana. Obecnie chart hiszpański jest już bardziej znany i doceniany, zaczął się pojawiać na wystawach, ale nie jest to rasa tak rozpoznawalna, jak inne charty z basenu Morza Śródziemnomorskiego.

Najważniejsze cechy wyglądu charta hiszpańskiego

Według klasyfikacji FCI chart hiszpański należy do grupy 10 - charty oraz sekcji 3 - charty krótkowłose. Ma typową dla dużego charta wydłużoną, suchą, elegancką sylwetkę z długą głową i długimi liniami ogólnej budowy. Pod jego cienką skórą rysują się wyraźnie kościec i muskulatura, a tułów jest prostokątny, silny i gibki. Wysokość w kłębie wynosi 60-68 cm dla suk i 62-70 cm dla psów, a waga między 25 i 30 kilogramów.

Głowa jest długa, sucha i proporcjonalna do ciała. Czaszka jest wąska, z szerokością która nie powinna przekraczać jej długości, stop jest słabo zaznaczony. Kufa jest długa i wąska, nos ma czarną śluzówkę. Oczy są małe, mają kształt migdała i ciemną lub orzechową barwę. Spojrzenie u charta hiszpańskiego jest łagodne i spokojne. Uszy są wysoko osadzone i szerokie u nasady, mają trójkątny kształt z zaokrągloną końcówką. W spoczynku przylegają do boków czaszki i przypominają płatek róży.

Grzbiet jest długi i prosty, lędźwie długie, proste i niezbyt szerokie, zad długi, mocny i lekko spadzisty, klatka piersiowa mocna, głęboka, ale niezbyt szeroka. Kończyny są szczupłe, proste i równolegle, z mocnego kośćca, łapy zajęcze, ze zwartymi palcami i twardymi opuszkami. Ogon jest długi i giętki, nisko osadzony i zwężający się do końcówki. Noszony jest prosto, w spoczynku zwisa między nogami, a jego zakręcona końcówka prawie dotyka podłoża.

Szata i umaszczenie charta hiszpańskiego

U charta hiszpańskiego dopuszczalne są wszystkie rodzaje umaszczenia. Najpopularniejsza maść to płowa i mniej lub bardziej ciemno pręgowana, maść może być też czarna, z czarnymi, ciemnymi i jasnymi łatami, kasztanowa, cynamonowa oraz w wielu innych kolorach.

Szata jest zbudowana z cienkiego, krótkiego i gładkiego włosa. Chart hiszpański występuje też w odmianie szorstkowłosej, wtedy włos okrywowy jest twardszy i dłuższy.

Charakter i aktywności charta hiszpańskiego

Chart hiszpański to pies zdystansowany wobec otoczenia, który jest czuły i łagodny jedynie dla tych członków rodziny, których akceptuje. Na co dzień jest spokojny i łagodny i, jeśli jest socjalizowany z dziećmi od młodego wieku, chętnie się z nimi bawi.

To także pies żywy, czujny i zwinny, który podczas polowania jest prawdziwym wulkanem energii, a w roli psa do towarzystwa najlepiej sprawdzi się u boku osoby czynnie uprawiającej sport. Na co dzień potrzebuje długich spacerów, podczas których będzie mógł długo i swobodnie biegać. Może również uprawiać takie sporty kynologiczne jak wyścigi psów i coursing.