Braque du Bourbonnais - wyżeł z krótkim ogonem z francuskiej Burbonii

Historia Braque du Bourbonnais

Braque du Bourbonnais to wyżeł znany w kraju nad Loarą od stuleci, który szczególnie w dwudziestym wieku doświadczył wielu losowych perturbacji. Pierwsze historyczne wzmianki na temat tej rasy pojawiły się już w 1598 roku. W opracowaniu “Historia Naturalna” Alvorandiego nadmieniono, że to “pies wprawny w polowaniu na przepiórki”. Opisywany był jako towarzysz myśliwego o zdrowym i swojskim wyglądzie, białej szacie nakrapianej brązowymi lub płowymi cętkami i z krótkim ogonem. Jego nazwa, podobnie tak jak nazwy innych francuskich wyżłów odnosi się do regionu Francji, z którego się wywodził, czyli Burbonii.

Przez wieki były to popularne psy myśliwskie, hodowane w królewskich hodowlach. W XIX wieku rasa przeżywała swój rozkwit, jednak kolejne stulecie całkiem zmieniło sytuację wyżła burbońskiego. Pierwsza wojna przetrzebiła populację, jednak hodowcy pracowali nad jej odbudową i w 1925 roku powstał Klub Braque du Bourbonnais, który miał przywrócić rasie świetność. W 1930 roku powstał wzorzec, który już wtedy za bardzo skupiał się na utrzymaniu charakterystycznych cech wyglądu psa.

Druga wojna światowa sprawiła, że rasa ponownie znalazła się na granicy wyginięcia. Ponadto surowe wymagania dotyczące wzorca sprawiły, że hodowcy stracili zainteresowanie Braque du Bourbonnais i w efekcie między 1963 i 1973 rokiem nie zarejestrowano ani jednego psa we Francuskiej Księdze Rodowodowej. Ta sytuacja już wcześniej, w 1970 roku wzbudziła zaniepokojenie Michaela Comte, który wraz z grupą hodowców zaczął starania o przetrwanie rasy. Dzięki jego zabiegom w 1982 ponownie założono Klub Braque du Bourbonnais.

Braque du Bourbonnais - nowy wzorzec

W 1985 można było mówić o pełnym odrodzeniu rasy, a w 1991 roku w FCI zapisano nowy wzorzec, w którym wymagania co do wyglądu nie były już tak restrykcyjne i skupiono się bardziej na cechach użytkowych wyżła, zgodnych z jego myśliwskim instynktem. Według nich wyżeł burboński posiada nadzwyczajną łatwość adaptacji do różnorakich zadań w najbardziej zmiennym terenie i sprawdza się jako pies wystawiający zwierzynę i aporter. Od momentu publikacji nowego wzorca rasa Braque du Bourbonnais utrzymuje stabilny rozwój, choć znana jest przede wszystkim we Francji

Najważniejsze cechy wyglądu Braque du Bourbonnais

Według klasyfikacji FCI Braque du Bourbonnais należy do grupy 7 - wyżły i sekcji 1 - wyżły kontynentalne. To pies średniej wielkości, proporcjonalnie zbudowany i z solidną muskulaturą, która daje wrażenie dużej siły, a sama sylwetka jest elegancka i szlachetna. Wysokość w kłębie wynosi 48-55 cm dla suk i 51-57 dla psów, a waga odpowiednio 16-22 kg i 18-25 kg.

Czaszka jest zaokrąglona, stop lekko zaznaczony. Kufa jest szeroka przy podstawie i ścięta w kształcie stożka, fafle z górną wargą przesłaniająca dolną. Kolor nosa zależy od odcienia umaszczenia. Oczy są duże i mają orzechowy lub ciemnobursztynowy kolor. Spojrzenie jak u innych wyżłów jest szczere, łagodne i zarazem inteligentne. Uszy są osadzone na poziomie oczu lub ponad nimi i swobodnie zwisają wzdłuż policzków.

Grzbiet jest prosty i dobrze związany, lędźwie krótkie, szerokie i umięśnione, zad zaokrąglony i lekko ścięty, klatka piersiowa długa, głęboka i obszerna. Kończyny proste, muskularne, o dobrym kośćcu, łapy zwarte z jędrnymi opuszkami. Ogon nisko osadzony, długości najwyżej 15 cm, często w szczątkowej postaci lub może wystąpić jego brak.

Szata i umaszczenie Braque du Bourbonnais

Umaszczenie Braque du Bourbonnais może być orzechowe z zauważalnym nakrapianiem, które daje efekt bladoliliowego koloru lub płowe nakrapiane z efektem w postaci odcienia brzoskwiniowego. Dopuszczalne są plamy na głowie.

Szata jest krótka, gęsta i lekko szorstka. Włos może być nieco dłuższy na grzbiecie psa.