Bedlington terrier - waleczny terier o wyglądzie owieczki
Historia Bedlington terriera
Bedlington terrier pochodzi z północnej Anglii z rejonu górniczego miasta Newcastle. To jeden z najstarszych terierów na Wyspach Brytyjskich, historyczne wzmianki na jego temat pochodzą aż z XV wieku. Jego przodkowie sprzed wieków nazywani byli mianem rothbury terrier, ich budowa była mocniejsza, a kończyny krótsze. To psy, które były hodowane głównie przez górników i służyły do polowań na wydry oraz borsuki i tępienia takich szkodników jak szczury. Były też wykorzystywane w walkach psów i do wyścigów. Jak każde teriery są harde, odważne i niezależne. Służyły również do polowania na króliki.
Systematyczna hodowla terierów w tym typie rozpoczęła się na początku XIX wieku w mieście Bedlington od suki o imieniu Phoebe i psa o imieniu Peachem. W ich miocie przyszedł na świat terier o wątrobianej maści, który został potem reproduktorem dla kolejnych pokoleń psów, nazywanych od miejsca ich pochodzenia Bedlington terrierami. Podczas gdy współcześnie maść niebieska jest powszechna dla tej rasy, to wówczas była niepożądana i pierwsze teriery tej rasy miały z reguły umaszczenie w odcieniach brązu.
Psy w tym typie zdobyły w XIX wieku dużą popularność i zostały opisane w publikacji “Psy domowe i psy myśliwskie” z 1861 roku. Do dzisiaj dokładnie nie wiadomo, jakim przodkom zawdzięczają swoją wełnistą sierść. Jedni badacze widzą w tym udział staroangielskiego owczarka bobtaila, inni psów rasy otterhound. Jeszcze w XIX wieku psy z Bedlington były skrzyżowane z whippetami i stąd bierze się podobieństwo ich budowy do budowy chartów.
Pierwszy klub psa tej rasy powstał już w 1877 roku i mniej więcej w tym samym czasie stworzono wzorzec Bedlington terriera, który z niewielkimi zmianami obowiązuje do dzisiaj.
To psy przede wszystkim popularne na Wyspach Brytyjskich. W Polsce pojawiły się już w okresie międzywojennym, wzmiankę o tej rasie można było przeczytać w periodyku “Mój pies” z 1934 roku. Nigdy jednak nie zdobyły u nas większej popularności i obecnie rasa ta należy do mało znanych.
Najważniejsze cechy wyglądu Bedlington terriera
Bedlington terrier według klasyfikacji FCI należy do grupy 3 - teriery i sekcji 1 - teriery duże i średnie. To zwinny i dobrze umięśniony pies średniej wielkości, który nie jest ani przesadnie ciężki, ani przesadnie wątły, tylko proporcjonalnie zbudowany. Jego długość tułowia jest nieco większa niż wysokość w kłębie. Ta ostatnia mieści się w przedziale od 35 do 44 cm, a waga od 8 do 10 kilogramów.
Głowa Bedlington terriera powinna mieć kształt gruszki lub klina i jest pokryta rodzajem obfitej i miękkiej w dotyku czuprynki. Czaszka jest wąska i zaokrąglona, brak zaznaczonego stopu, linia profilu jest prosta. Kufa jest dobrze wypełniona pod oczami, kolor nosa może być czarny lub brązowy, w zależności od umaszczenia, kolor czarny występuje u psów o niebieskim umaszczeniu, brązowy u psów o wątrobianym i piaskowym umaszczeniu.
Oczy są małe i błyszczące. Ich kształt przypomina trójkąt, a barwa zależy od umaszczenia, mogą być ciemne przy umaszczeniu niebieskim, jasne z bursztynowym połyskiem przy umaszczeniu niebieskim podpalanym i jasno orzechowe przy umaszczeniu wątrobianym i piaskowym. Uszy są nisko osadzone, średniej wielkości i opadają na policzki. Są pokryte delikatną sierścią z frędzlami na końcu.
Tułów jest gibki i umięśniony, klatka piersiowa dostatecznie szeroka i głęboka, lędźwie wysklepione. Kończyny są proste, dobrze umięśnione o umiarkowanej długości, tylne wyglądają na dłuższe od przednich. Łapy długie, zajęcze, z grubymi opuszkami. Ogon jest nisko osadzony, gruby i zwężający się do końcówki. Jest wygięty i nie powinien być noszony powyżej grzbietu.
Szata i umaszczenie Bedlington terriera
Umaszczenie Bedlington terriera może być niebieskie, wątrobiane i piaskowe z podpalaniem lub bez. Zarówno kolor nosa jak i kolor oczu zależą u tej rasy od rodzaju umaszczenia.
Szata jest gęsta i puszysta, podobna do przędzy lnianej. Wyraźnie odstaje, ale w żadnym wypadku nie jest szorstka. Może się skręcać, szczególnie na głowie i na kufie.
Charakter i aktywności Bedlington terriera
Bedlington terrier to obecnie bardziej pies do towarzystwa niż pies pracujący, choć nadal posiada silny myśliwski instynkt. Jest przywiązany do właściciela i łagodny dla członków rodziny. Nie jest ani lękliwy, ani nerwowy, ma zrównoważony temperament. Potrafi jednak wdać się w konflikt z innym psem, jeśli jest przez niego prowokowany. Ma przy tym bardzo silny chwyt szczęk, dlatego powinno się go socjalizować z innymi czworonogami od najmłodszych lat.
Jest szybki i zwinny, co można wykorzystać podczas spacerów, uprawiając z nim takie formy kynologicznych rozrywek jak agility lub sportowe tropienie. Spacery powinny być wystarczająco długie, aby ten żywiołowy pies mógł się podczas nich w wystarczającym stopniu wybiegać.
Szkolenie Bedlington terriera
Bedlington terrier jest jednocześnie inteligentny, ale też uparty i niezależny. Może to powodować pewne problemy podczas szkolenia, dlatego przewodnik powinien być jednocześnie konsekwentny i cierpliwy. Z Bedlington terrierem warto ćwiczyć podstawowe komendy od młodego wieku. W szkoleniu powinniśmy stosować metody pozytywnego wzmocnienia, ponieważ trening za pomocą twardej ręki byłby przeciwskuteczny.
