Beagle harrier - większy niż beagle, mniejszy niż harrier

Historia beagle harriera

O ile beagle jest rasą popularna i rozpoznawalną, to zawierający w nazwie bezpośrednie odniesienie do zająca harrier już nie tak bardzo, choć jego udokumentowana historia sięga aż do 1260 roku. Oba psy pochodzą z Anglii i zaczęto krzyżować je już w XVIII wieku, tyle że we Francji. Ówcześni hodowcy chcieli uzyskać psa większego od beagle’a, ale z jego cechami charakterystycznymi i mniejszego od harriera, który również polowałby na zające, jednak przez długi czas rezultaty nie były zadowalające.

Pod koniec dziewiętnastego wieku krzyżowaniem obu ras zajmował się baron François Gerard, któremu udało się, po trwającej niemal trzydzieści lat hodowli, uzyskać pożądane cechy u nowej rasy. Beagle i harrier nie byli jedynymi przodkami beagle harriera, potrzebna była domieszka krwi innych psów gończych, takich jak poitevin, nieco lżejsze w buddowie francuskie psy gończe.

W dwudziestym wieku trwał systematyczny rozwój nowej rasy, ale nigdy nie zdobyła ona wielkiej popularności. Beagle harrier jest znany w zasadzie tylko we Francji i hodowany jest głównie przez myśliwych w sforach. W 1974 roku beagle harrier został uznany przez FCI, a w 1987 roku powstał nowy, doprecyzowany wzorzec rasy.

W Polsce beagle harrier jest praktycznie nieznany.

Najważniejsze cechy wyglądu beagle harriera

Beagle harrier według klasyfikacji FCi należy do grupy 6 - Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne i sekcji 1.2 - średnie psy gończe. Podlega próbom pracy. To pies średniej wielkości o smukłej sylwetce, mocno umięśniony, zwinny i wytrzymały. Mimo że jest wyższy od beagle’a, ma mniejszą masę. Jego wysokość w kłębie wynosi od 45 do 50 centymetrów, a waga od 18 do 20 kilogramów.

Głowa jest umiarkowanie mocna, czaszka szeroka z mocno zaznaczonym guzem potylicznym i słabo zaznaczonym stopem. Kufa jest tej samej długości co mózgoczaszka, wąska z profilu. Nos jest czarnego koloru. Oczy są średniej wielkości, szeroko otwarte o ciemnej barwie. Charakteryzują się żywym i inteligentnym spojrzeniem. Uszy są osadzone na linii oczu, są krótkie, niezbyt szerokie, zwisają swobodnie i płasko wzdłuż głowy i są lekko owalne na końcówkach.

Grzbiet jest krótki, równy, mocno umięśniony, lędźwie lekko wysklepione i mocne, klatka piersiowa głęboka. Kończyny mocne, proste i równoległe, łapy mocne i zwarte o silnych opuszkach. Ogon średniej długości, wysoko noszony.

Szata i umaszczenie beagle harriera

Umaszczenie beagle harriera jest trójkolorowe, płowe z czarnym nalotem i białymi znaczeniami. Umaszczenie płowe może mieć odcienie od jasno-płowego do jaskrawo rudego. Występują również osobniki o umaszczeniu szarym trzykolorowym lub szaro-białym.

Szata jest gęsta i przylegająca, nie za krótka. Dobrze chroni psa przed warunkami atmosferycznymi.

Charakter i aktywności beagle harriera

Ten pies myśliwski jest również łagodnym i spokojnym psem do towarzystwa, który dobrze dogaduje się z dziećmi. Bardzo przywiązuje się do właściciela i jest mu wyjątkowo oddany. W domu lubi ciepło i wygody, ale jako pies pracujący może polować w trudnych warunkach. Jak inne psy myśliwskie jest też w pewnym stopniu uparty i niezależny. Jeśli nie pełni roli psa myśliwskiego, powinien mieć zapewnioną codzienną dawkę długich i najlepiej intensywnych spacerów. Podczas nich można z psem uprawiać kynologiczne sporty, takie jak agility, flyball czy zabawę w sportowe tropienie.