Australijski silky terier - trochę większy york

Historia Australijskiego silky teriera

Początki rasy Australijskiego silky teriera są dosyć dobrze udokumentowane i sięgają lat dwudziestych dziewiętnastego wieku. Wiadomo, że jego bezpośrednimi przodkami byli Dandi Dinmont terier i szorstkowłosa terierka o lśniącym niebieskim umaszczeniu. To wszystko wydarzyło się w Anglii, do której terierka została przywieziona aż z Tasmanii.

Szczenięta z tego miotu nabył Macarthur Little, który zaczął je hodować, próbując w kolejnych pokoleniach uzyskać u psów miękki, jedwabisty włos.

Macarthur Little po jakimś czasie wyemigrował do Australii, w której rozwinął hodowlę i wykorzystywał do niej australijskie teriery i yorkshire teriery. Populacja psów zaczęła się rozprzestrzeniać w różnych rejonach Australii, jednak na świat przychodziły różne odmiany, także z szorstką szatą, które nazywano terierami australijskimi odmiany szorstkowłosej. Rodziły się zarówno psy większe i mniejsze o miękkiej szacie i te większe klasyfikowano jako teriery australijskie o szacie miękkowłosej, a mniejsze o jedwabistej sierści jako yorki.

Potrzeba było kilkudziesięciu lat, aby wykształcił się wzorzec rasy Australian silky terrier, który początkowo był nazywany Sidney silky terierem. W pierwszym dziesięcioleciu dwudziestego wieku obowiązywały dwa wzorce dla odmiany z jedwabistą sierścią i dopiero w 1926 roku ujednolicono wzorzec dla Sydney silky teriera. Psa zaczęto określać mianem Australian silky teriera w 1955 roku.

Oprócz Australii, psa hoduje się w USA i w Kanadzie. W Europie jest mniej znany, można go spotkać głównie w krajach skandynawskich. W Polsce Australijski silky terier jest obecny od kilkunastu lat i, rzecz jasna, popularnością przebija go yorkshire terier.

Australijski silky terier jest psem, który pełni przede wszystkim rolę psa do towarzystwa i spełnia się w niej znakomicie, jednak na wczesnych etapach rozwoju rasy był wykorzystywany również do tępienia gryzoni.

Najważniejsze cechy wyglądu Australijskiego silky teriera

Australijski silky terier według klasyfikacji FCI należy do grupy 3 - Teriery, i sekcji 2 - teriery miniaturowe do towarzystwa. To pies o zwartej budowie, średniej długości ciała i krótkonożny. Ma wysmukłą sylwetkę, którą podkreśla długa sierść z charakterystycznym przedziałkiem pośrodku, dzięki czemu ma elegancki i wypielęgnowany wygląd. Jego wysokość w kłębie wynosi od 21 do 26 centymetrów, a waga od 3 do 6 kilogramów.

Głowa jest średniej długości z kufą nieco krótszą od mózgoczaszki. Stop jest wyraźnie, aczkolwiek nieprzesadnie zaznaczony, nos jest czarny. Oczy są małe i owalne, o jak najciemniejszym kolorze. Uszy są osadzone na szczycie czaszki, proste i nie porasta ich długa sierść. Są małe i mają kształt odwróconej litery “V”.

Tułów jest umiarkowanie długi, grzbiet prosty, lędźwie silne, klatka piersiowa umiarkowanej szerokości i głębokości. Kończyny są proste, dobrze ustawione pod tułowiem i dobrze kątowane, łapy małe, wręcz kocie o jędrnych opuszkach i drobnych palcach. Ogon jest wysoko osadzony i noszony do góry. Może być kopiowany, a jeśli nie, jego długość pasuje do sylwetki i nie może być zawinięty.

Szata i umaszczenie Australijskiego silky teriera

Maść Australijskiego silky teriera jest niebieska z płowym podpalaniem we wszelkich możliwych odcieniach. Najbardziej pożądane są żywe, intensywne kolory i wyraźnie odgraniczone podpalenia. Szczenięta u psów tej rasy rodzą się czarne podpalane i dopiero po około osiemnastu miesiącach ich sierść się rozjaśnia do błękitu i powiększają się obszary podpalane.

Szata jest długa, jedwabista, prosta i przylegająca z delikatnym błyszczącym włosem. Jej długość nie powinna jednak krępować ruchów psa. Na przednich i tylnych kończynach sierść jest widocznie krótsza. Charakterystyczna dla tej rasy grzywka nie powinna wchodzić na oczy psa.

Charakter i aktywności Australijskiego silky teriera

Pies tej rasy ma usposobienie charakterystyczne dla terierów, jest pełen temperamentu, żywotny i odważny. To także pies wesoły i przyjacielski, który jest wierny właścicielowi i lubi bawić się z dziećmi. Zawsze jest pełen zapału, kiedy podczas spaceru damy mu jakieś zadanie do wykonania. Należy do aktywnych psów, które potrzebują dużo ruchu. Aktywność przejawia często poprzez kopanie dołów w ogrodzie, dlatego, aby tego uniknąć, powinien chodzić na długie spacery, na których będzie mógł spożytkować swoją energię. Jest wystarczająco zwinny do uprawiania z nim kynologicznych sportów w rodzaju mini agility.