Wyżeł niemiecki szorstkowłosy – niezawodny i popularny pies myśliwski

Pochodzenie wyżła niemieckiego szorstkowłosego

Wyżeł niemiecki szorstkowłosy jest efektem ściśle ukierunkowanej niemieckiej hodowli z końca XIX wieku. Niemieckim hodowcom marzył się idealny pies do polowań, który będzie mógł pracować na każdym terenie, w lesie, na polu i w wodzie, niezależnie od warunków atmosferycznych i na wszystkich etapach polowania. Miał to być również pies odważny, zrównoważony i wykazujący się wielką skutecznością. 

Do krzyżówek, z których miała powstać rasa niemieckiego wyżła szorstkowłosego wybrano najlepszych przedstawicieli innych szorstkowłosych myśliwskich ras. Wśród nich był gryfon Korthalsa, pudelpointer i wyżeł niemiecki ostrowłosy. Psy te krzyżowano sukcesywnie z niemieckim wyżłem krótkowłosym. Efektem tego połączenia stał się właśnie niemiecki wyżeł szorstkowłosy, który w ciągu następnych dziesięcioleci stał się uznanym powszechnie,  popularnym psem myśliwskim w wielu regionach świata. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych dwudziestego wieku był bardzo popularny w Polsce, później ta popularność niestety zmalała. 

Wyżła niemieckiego szorstkowłosego zalicza się do psów wystawiających zwierzynę. Jego największym atutem jest znakomity węch i stójka, za pomocą której wskazuje myśliwym zwierzynę. Jego niemiecka nazwa w oryginale brzmi Deutsch Drahthaar, gdzie draht oznacza drut i jest nawiązaniem do sierści psa, którą często określa się mianem drucianej.

Najważniejsze cechy wyglądu niemieckiego wyżła szorstkowłosego

Według klasyfikacji FCI wyżeł niemiecki szorstkowłosy należy do grupy wyżłów i sekcji wyżłów kontynentalnych. Oprócz drucianej sierści charakteryzuje się mocną budową i proporcjonalną, szlachetną sylwetką. Długość tułowia i wysokość w kłębie z reguły są tych samych rozmiarów. Wysokość wyżła szorstkowłosego zamyka się w przedziale 57-64 cm dla suki i 61-68 cm dla psów, a waga 25-30 kg dla obu płci.

Głowa psa jest proporcjonalna do reszty ciała, czaszka płaska o umiarkowanej szerokości, stop wyraźnie zaznaczony. Kufa jest długa, mocna i gruba. Barwa mocno pigmentowanego nosa zależy od umaszczenia psa. Oczy mają ciemną barwę i żywe spojrzenie. Uszy są średniej wielkości, osadzone wysoko i w dużym od siebie odstępie. Szczęka mocna, z nożycowym zgryzem.

Szyja jest umięśniona i średniej długości, klatka piersiowa szeroka i głęboka. Grzbiet psa jest prosty i mocny, lędźwie szerokie i muskularne, zad szeroki i umięśniony, lekko opadający. Kończyny proste i równoległe o mocnym kośćcu. Ogon jest noszony poziomo lub lekko uniesiony, kiedyś był zazwyczaj kopiowany. 

Umaszczenie wyżła niemieckiego szorstkowłosego jest czterech rodzajów, głównie dereszowate w różnych odmianach. Wyróżnia się brązową dereszowatą z łatami lub bez łat, czarną dereszowatą z łatami lub bez łat, jednolitą brązową z dopuszczalną białą plamą na klatce piersiowej oraz jasną dereszowatą.

Sierść jest szorstka, twarda, gęsta i przylegająca do ciała. Na kufie pies ma charakterystyczną, szorstką brodę, brwi również są mocno zaznaczone. Ważnym elementem szaty niemieckiego wyżła szorstkowłosego jest bardzo gęsty podszerstek nie przepuszczający zimna, dzięki któremu pies może pracować w niesprzyjających warunkach atmosferycznych,

Charakter i szkolenie niemieckiego wyżła szorstkowłosego

Wyżeł niemiecki szorstkowłosy jest psem zrównoważonym, odważnym, który pracując zmienia się w nieustępliwego i zawziętego czworonoga, uwielbiającego polować. Jednocześnie jest bardzo przywiązany do właściciela i potrafi w zwykłych warunkach okazywać mu czułość i wierność.

Ten pies myśliwski  dzięki swej inteligencji podatny na szkolenie. Metody podczas treningu powinny być łagodne, acz konsekwentnie egzekwowane. Pies ten nie toleruje brutalnego traktowania, które może skutkować psychicznymi urazami u czworonoga. Z drugiej strony niedoświadczony właściciel może nie poradzić sobie z konsekwentnym wychowaniem psa i bywa, że wówczas ten jest w stanie terroryzować rodzinę i zawsze dostawać to, czego chce. Dlatego szkolenie psa trzeba zacząć od młodych lat, nawet kiedy ma dopiero trzy miesiące i systematycznie szkolić najważniejsze umiejętności psa. Przyda się tu zwłaszcza ćwiczenie komendy przywołania, na którą pies powinien reagować w momencie kiedy zamierza się udać na samowolną wycieczkę.

Aktywności wyżła niemieckiego szorstkowłosego

Psy tej rasy potrzebują bardzo solidnej dawki aktywności fizycznej, szczególnie kiedy funkcjonują jedynie w roli psów do towarzystwa. Jeśli te potrzeby są niezaspokojone, pies nie będzie odczuwał psychicznego komfortu i może to w różny sposób okazywać - poprzez nieposłuszeństwo bądź niszczenie przedmiotów. 

Aby nie dopuścić do takich sytuacji, należy spędzać z nim dużo czasu na powietrzu i to nie tylko spacerując. Pies ten uwielbia rozległe przestrzenie, ale także chętnie przebywa w okolicy wody, która jest dla niego naturalnym żywiołem. Spacer trzeba psu urozmaicić przy pomocy zabaw stymulujących jego rozwój psychofizyczny. Poczynając od zwykłego i intensywnego aportowania, można psu zaproponować również zestaw kynologicznych rozrywek w rodzaju sportowego tropienia, agility lub canicross. Jego zapotrzebowanie na ruch jest wręcz niezaspokojone, ale tego rodzaju aktywność będzie miała również pozytywne przełożenie na stan naszego zdrowia.