Wyżeł niemiecki krótkowłosy – wszechstronny i aktywny przez całe życie

Historia wyżła niemieckiego krótkowłosego

Pies tej rasy należy do jednej z dziewięciu odmian wyżłów hodowanych współcześnie w Niemczech. Jego pochodzenie sięga daleko w przeszłość, do czasów psów ptaszników z okresu średniowiecza. Podczas polowania psy te używane były do wystawiania ptactwa, które następnie myśliwi zakrywali siecią. Po wprowadzeniu do polowań broni palnej technika uległa zmianie i psy zaczęły również aportować zestrzelone przez myśliwych ptaki, wcześniej wystawiając je najczęściej przy pomocy stójki. Przekładało się to na rozwijanie umiejętności psów, które musiały być coraz bardziej wszechstronne – tropiły, wyszukiwały i aportowały zwierzynę, a także radziły sobie na zróżnicowanym terenie.

Do Niemiec krótkowłose wyżły dotarły z zachodniej Europy, z Hiszpanii, Francji i Flandrii, a ich przodkami były wyżły włoskie lub wyżły hiszpańskie, które krzyżowano z pointerami. Z nich powstał staroniemiecki wyżeł krótkowłosy, którego uważa się za bezpośredniego przodka wyżła niemieckiego krótkowłosego.

Po raz pierwszy psa tej rasy pokazano na wystawie w Hanowerze w 1879 roku razem z wyżłem niemieckim długowłosym. Podczas tego wydarzenia ustalono też pierwszy wzorzec dla obu typów wyżłów. Później historia tych dwóch ras często się przeplatała, ponieważ istniał między nimi rodzaj konkurencji w dziedzinie polowań. W pierwszej połowie XX wieku myśliwi niemieccy prowadzili spór, który miał rozstrzygnąć wyższość jednej rasy nad drugą i szala przechyliła się na stronę wyżła krótkowłosego, który ze względu na krótszą sierść lepiej sobie radził w terenie latem.

Bardzo istotna dla historii niemieckiego wyżła krótkowłosego była jego księga hodowlana, opublikowana w 1897 roku przez księcia Albrechta de Solms-Braunfelda, w której ustalił on kompletny standard rasy. Na jej podstawach opierają się współczesne hodowle, dbające niezwykle o fenotyp i zasady prób pracy dla tego psa. Dzięki ich przestrzeganiu, niemiecki wyżeł krótkowłosy może być czynnym psem myśliwskim do późnej starości.

W pierwszym wzorcu autorstwa Solms-Braunfelda dopuszczano jedynie niemieckiego wyżła krótkowłosego o brązowym umaszczeniu. Jednak obecnie sytuacja wygląda inaczej i psy tej rasy mają umaszczenie różnego typu.

W Polsce wyżły niemieckie krótkowłose były szczególnie popularne w XX wieku w okresie międzywojnia. Po drugiej wojnie światowej nadal istniało kilka hodowli, między innymi pod Warszawą, Katowicami i Krakowem. Współcześnie można w naszym kraju kupić tego psa bez większych problemów, istnieją profesjonalne hodowle ze sprzedażą psów tej rasy.

Najważniejsze cechy wyglądu wyżła niemieckiego krótkowłosego

Wyżeł niemiecki krótkowłosy według klasyfikacji FCI należy do grupy wyżłów, sekcji wyżłów kontynentalnych i podsekcji psów w typie gończego. Podlega próbom pracy.

To pies o szlachetnym wyglądzie, harmonijnej sylwetce i mocnej budowie epatującej siłą, szybkością i wytrzymałością. Długość jego tułowia lekko przekracza wysokość w kłębie. Ta ostatnia zamyka się w przedziale 58-63 cm dla suk i 62-66 cm dla psów, waga 28-32 kg dla obu płci.

Głowa psa jest kształtna, nie za ciężka i nie za lekka, czaszka szeroka, stop średnio zaznaczony. Kufa jest długa, mocna i szeroka, przystosowana do noszenia upolowanej zwierzyny. Oczy są średniej wielkości, najczęściej koloru ciemnobrązowego. Uszy średniej długości, osadzone wysoko w szerokim odstępie od siebie opadają swobodnie wzdłuż czaszki. 

Szyja jest mocno umięśniona, lekko wygięta i rozszerzająca się w stronę głębokiej, dobrze rozwiniętej klatki piersiowej. Grzbiet silny i dobrze umięśniony o prostej lekko pochylonej linii. Ogon jest wysoko osadzony, gruby u nasady i zwężający się ku końcówce. W stanie spoczynku luźno zwisa, w ruchu noszony poziomo, nieznacznie ponad linią grzbietu. Nie jest zakrzywiony. Kończyny mocne, proste i równoległe.

Umaszczenie wyżła niemieckiego krótkowłosego występuje w różnych typach ubarwienia, kiedyś według dawnego wzorca mogło być tylko brązowe. Obecnie dzieli się na: jednolite brązowe, brązowe z białymi znaczeniami, brązowe dereszowate, dereszowate jasnobrązowe, białe z brązowymi znaczeniami oraz czarne w podobnych zestawieniach jak brązowe.

Sierść psa jest krótka, gęsta i twarda, ściśle przylegająca do ciała, przy odpowiedniej diecie powinna się błyszczeć. Dłuższa sierść występuje pod ogonem, krótsza na głowie i uszach.

Szkolenie i charakter wyżła niemieckiego krótkowłosego

Wyżeł niemiecki krótkowłosy to zrównoważony, spokojny pies, na którym można polegać i który jest znany z wyważonych reakcji. Nie jest ani lękliwy, ani agresywny i nie ulega łatwo emocjom. Jest jednocześnie inteligentny, co w zestawieniu z wyżej wymienionymi cechami składa się na psa podatnego na szkolenie. 

Jest również samodzielny i niezależny, które to cechy sprawdzają się podczas polowania, ale podczas szkolenia musimy nad nimi zapanować. Nie uda się to przy stosowaniu brutalnych metod, pies jest na nie szczególnie wyczulony i nie toleruje takiego zachowania u przewodnika. Aby nie spowodować psychicznej traumy, należy zacząć szkolenie od młodego wieku psa i rozwijać trening systematycznie przy pomocy łagodnych metod. Ważne jest ćwiczenie komendy przywołania, która powinna skutkować reakcją psa, kiedy ten kierowany myśliwskim instynktem pogna przed siebie zwabiony świeżym tropem. 

Aktywności wyżła niemieckiego krótkowłosego

Łagodne i zrównoważone usposobienie psa nie świadczy o tym, że ruch nie jest jego domeną. Wręcz przeciwnie, już w samej postawie psa widać, że kocha on szybkość i ruch. To pies, który powinien być w ciągu dnia aktywny przez kilka godzin, więc przynajmniej jeden ze spacerów powinien trwać godzinę lub więcej. Warto poznawać z nim nowe trasy lub zaprowadzić nad wodę, która jest jego żywiołem. Czasami wystarczy podczas spaceru intensywna zabawa w aportowanie, ale można również uprawiać z nim jogging lub przejażdżki rowerowe. A najlepiej, jeśli będzie mógł zabawić się w tropienie.