Sikorka: mała, ale śmiała

Sikorka: stosunki z ludźmi

Sikorka, a formalnie sikora (łac. parida), to nazwa rodziny wróblowatych ptaków, pospolicie występujących niemal na całym świecie.

Sikorki w Polsce cieszą się sympatią, może z uwagi na swój uroczy wygląd (śliczne modraszki), może przez to, że masowo wyjadają owady i ślimaki, uwalniając ludzi od bzyczącej i gryzącej plagi i tym samym przyczyniając się do lepszych plonów. Jedna rodzina sikorek potrafi w ciągu roku opędzlować 75 kg owadów – coś ze 3 miliony sztuk! Nic dziwnego, że ogrodnicy i sadownicy wszystkich krajów łączą się w sympatii do sikorek. Połeć słoniny, wystawiany dla sikorek, to zimą często spotykany widok w polskich domach i mieszkaniach.

Jak wygląda sikorka?

Sikorka to niewielki ptaszek. Długość ciała sikorki nie przekracza najczęściej 14 cm, rozpiętość skrzydeł to ok. 20 cm, a masa ciała – 20 g. Ogon ptaka jest dość długi w stosunku do reszty ciała, za to skrzydła nieduże. Dziób sikorki, choć drobny, jest ostry i dziobie z wielką siłą. Nogi ptaka są dość długie i silne, co pozwala mu sprawnie przemieszczać się po gałęziach drzew.

Upierzenie sikorki może mieć różne barwy w zależności od konkretnego gatunku. Najczęściej jest dominująco brązowe z elementami białymi, czarnymi i szarymi, czasem też żółtymi (np. u bogatki dominuje kolor oliwkowy i żółty). Głowa często jest czarno-biała brzuszek żółtawy, u samczyków często z czarnym pasem biegnącym przez środek.

U sikorki modraszki, jak wskazuje nazwa, dominują odcienie błękitu, niebieskie są też nogi.

Sikorki czubatki mają na głowie czuby z piórek, które podnoszą się, gdy ptak jest zły lub zaniepokojony.

Większość sikorek pierzy się (linieje) od maja do października.

Sikorka: obszar występowania

W rodzinie sikor (łac. paridae) wyróżnia się 14 rodzajów ptaków, które zamieszkują ogromne obszary Ziemi. Łatwiej powiedzieć, gdzie sikorek nie ma. Otóż nie ma ich w Ameryce Południowej i Środkowej, na obszarach podbiegunowych, na pustyniach (np. Sahara, Półwysep Arabski), na Madagaskarze i w Australii. W większości pozostałych regionów świata występuje przynajmniej jeden gatunek sikorki, a często więcej.

W Polsce spotkać można 7 gatunków sikorki: bogatkę (najliczniejszą), czarnogłówkę, czubatkę, modraszkę, sikorę lazurową (przybywa tylko na zimę), ubogą i sosnówkę.

Sikorka: biotop

Sikorka najchętniej spędza czas na gałęziach drzew, dlatego zamieszkuje wszędzie tam, gdzie rosną drzewa. Najchętniej w lasach liściastych i mieszanych, ale też w sadach i miastach – w parkach, skwerkach i zieleńcach. Niektóre sikorki – np. najpopularniejsza w Polsce bogatka – tolerują ludzi, a nawet korzystają z ich sąsiedztwa, buszując po ogrodach i karmnikach.