Psie przedszkole - czy warto? Jak wybrać najlepszą szkółkę dla psa? Jedna rzecz z miejsca dyskwalifikuje

Psie przedszkole - fanaberia czy konieczność?

Coraz więcej osób decyduje się na zapisanie swoich czworonożnych przyjaciół na zajęcia w placówkach nazywanych psimi przedszkolami. Jedną z przyczyn rosnącej popularności tychże szkółek jest wzrost świadomości wśród społeczeństwa znaczenia relacji między psem a opiekunem. Każdy, komu dobro nowego członka rodziny leży na sercu, wie, że opieka nad psem to nie tylko przyjemność, ale też duży obowiązek. Z tego względu opiekunowie chętnie zgłębiają wiedzę dotyczącą treningów komend i poleceń oraz prawidłowego wychowania zwierzaka, by nie utrwalać złych nawyków i szybciej osiągnąć satysfakcjonujące efekty. 

Oczywiście każdy czworonóg jest inny i niektórym nauka przychodzi z większą łatwością. Dlatego też uczęszczanie do psiego przedszkola nie jest obowiązkowe. Jest w końcu bardzo wiele szczeniąt, które fantastycznie radzą sobie bez konieczności udziału w kursie, aczkolwiek zaangażowanie w prawidłowy rozwój zwierzęcia od pierwszych miesięcy życia oferuje szereg obopólnych korzyści dla właściciela i pupila. 

To, jak szybko pupil przestanie zachowywać się jak szczeniak i wyrośnie na samodzielnego i radzącego sobie z wyzwaniami stawianymi przez życie psa, zależy od kilku czynników. Niemniej behawioryści zwierząt podkreślają, iż nieodpowiednio przeprowadzona tresura oraz socjalizacja mogą przynieść więcej szkody niż pożytku. Nie chodzi wyłącznie o nieprzespane noce, pogryzione buty i godziny spędzone na nauce czystości, ale też lękliwość, agresję i nadmierną szczekliwość.

Kwestią, która sprawia szczeniakom sporo trudności jest przede wszystkim perspektywa spotkań z innymi psami na osiedlowym podwórku. Psie przedszkole jest więc doskonałym miejscem, aby zapewnić podopiecznemu regularne spotkania z innymi zwierzakami w bezpiecznej atmosferze pod okiem fachowca. Psi trener specjalizujący się w pracy ze zwierzętami w okresie szczenięcym, a więc rzutującym na całe życie zwierzęcia, może pomóc nam w oswojeniu malucha z obcymi ludźmi i psami, bodźcami zewnętrznymi bądź innymi indywidualnymi problemami. 

Psie przedszkole - przygotowanie do życia, wychowanie i socjalizacja

Pozostają więc dwa najważniejsze pytania - jak wybrać psie przedszkole, które będzie idealne dla Twojego szczeniaka oraz w jaki sposób zwierzak na tym skorzysta? O udział w zajęciach przeznaczonych dla szczeniat zapytaliśmy Piotra Wojtków, behawiorystę zwierząt i trenera w szkole Psiedszkole, współzałożyciela szkoły kształcącej trenerów i behawiorystów Wojtków Szkolenia oraz współautora takich książek, jak “Słuchając psa” czy “Szczeka, merda, mówi. Jak być najlepszym człowiekiem swojego psa”. W rozmowie z naszym portalem opowiedział o założeniach nauki w psim przedszkolu oraz najważniejszych kwestiach związanych ze szkoleniem psa od okresu szczenięcego.

1. Kiedy jest odpowiedni moment, aby zapisać pieska do przedszkola? Czy kurs ma ograniczenia wiekowe?

Trafiają do nas szczeniaki już w wieku 9-10 tygodni i to jest właściwy czas na rozpoczęcie nauki pod warunkiem, że zwierzę objęto wczesnym systemem szczepień. Z kolei górna granica wieku obowiązująca w naszej szkole to 5 miesięcy. Ograniczenia wiekowe wynikają z racji, iż szczeniaki są bardziej “plastyczne” w kontekście emocjonalnym. Dzięki większej ciekawości świata szybciej przełamują się w sytuacjach stresowych i konfliktowych, dlatego program powinien być odpowiednio dostosowany do ich potrzeb, z uwzględnieniem predyspozycji u szczeniąt, jak i nieco starszych psów.

Tym, co najbardziej istotne jest wybranie szkoły, która będzie dopasowywała ćwiczenia i zadania do psa. Każdy pies jest inny, dlatego kurs w psim przedszkolu polega na współpracy z opiekunem, a przede wszystkim próbie wyjaśnienia, jak zrozumieć zachowania pupila, jego emocje i potrzeby, co sprawi, że zbudujesz ze zwierzęciem silną więź.

2. Czego uczy psie przedszkole?

Psiaki nabywają kompetencje społeczne, uczą się też wielu praktycznych umiejętności, jak chociażby reakcja na imię, skupianie się na opiekunie, czekanie, przywołanie, poruszanie się na smyczy, ale i rezygnowanie w pewnych sytuacjach, np. powstrzymywanie się od zjadania świństw znalezionych na spacerze. To dla dla nich szansa, by zmierzyć się z różnorodnymi problemami, jak nauka czystości czy zapobiegać niepożądanym zachowaniom, jak szczenięce podgryzanie. Uczymy też opiekuna zaspokajać psie potrzeby, np. zabawy, która jest tak silna w okresie szczenięcym.

Jeśli na zajęciach widzę, że pies boi się trenera, to staram się pokazać właścicielowi, jak poradzić sobie z tym strachem. Z kolei w przypadku gdy dany pies nadmiernie interesuje się pozostałymi zwierzętami, to tłumaczę, w jaki sposób omijać je podczas prowadzenia na smyczy oraz na co zwracać uwagę w trakcie interakcji. To dużo ważniejsza wiedza w porównaniu z komendami “siad”, “leżeć”, czy “na miejsce”. 

3. Jakie korzyści płyną z socjalizacji psa w pierwszych miesiącach życia?

Odpowiednio wczesna socjalizacja ma MNÓSTWO zalet! Można powiedzieć, że szczeniak w kontekście emocjonalnym jest chłonny jak gąbka - jeśli będziemy go odpowiednio prowadzić, to zbierze ze środowiska wiele bezcennych doświadczeń, które zbudują skojarzenia z pewnymi sytuacjami.

Obecnie zajmuję się Mumu, szczeniakiem w wieku 11 tygodni. Zabierając ją na spacer, przez większość czasu ona zwyczajnie siedzi i obserwuje otoczenie, ale wynosi z tego więcej niż może nam się wydawać. Taki pies oswaja się z przejeżdżającymi samochodami, autobusami, rowerzystami i zaczyna rozumieć, że sytuacja, w jakiej się znalazł, jest w pełni bezpieczna. Ja jako opiekun daję mu wsparcie i w ten sposób budujemy wzajemnie łączącą nas relację i zaufanie. Jeżeli pojawi się obcy pies, którego moje szczenię się przestraszy, to pełnię rolę bezpiecznej ostoi i daję mu jasno do zrozumienia, że nie pozwolę go skrzywdzić czy naruszyć jego przestrzeń osobistą.

Młody pies w ten sposób uczy się, że wszystko, co go otacza, nie stanowi dla niego zagrożenia. Jeżeli zaniedbamy socjalizację w okresie szczenięcym, to zwierzę nie nauczy się, jak radzić sobie z różnymi trudnymi sytuacjami i w przyszłości może się ich obawiać.

4. W jaki sposób kształtować charakter psa, by wydobyć z niego najlepsze cechy i ułatwić mu życie w naszym społeczeństwie?

Najpierw należy postawić dwa kluczowe pytania - co sprawia mojemu psu trudności oraz co mu pomaga. Najczęściej problemy dotyczą innych psów. Gdy wówczas widzę, że w naszym kierunku idzie inny pies, to moim zadaniem jest zapewnienie szczeniakowi bezpieczeństwa, ale i zachęcenie go do podejmowania interakcji. Polega to na balansowaniu między samodzielnością a wsparciem i bliskością.

Jeżeli wiem, że mój pupil uwielbia zabawę w przeciąganie, a jednocześnie ma on tendencję do zaczepiania młodych kobiety, ponieważ być może kojarzą mu się one z dobrą relacją z hodowczynią czy członkami rodziny, to wypowiadam jego imię i nagradzam go szarpakiem. Dzięki tej technice pies uczy się rezygnować nawet z rzeczy, na których mu bardzo zależy.

Po czym rozpoznać złe przedszkole dla psa? Czego oczekiwać od profesjonalisty?

5. Doświadczenie i kwalifikacje personelu prowadzącego zajęcia dla zwierząt to jedno z najważniejszych kryteriów wyboru szkółki. Po czym poznać dobre psie przedszkole?

Po pierwsze, szkoła, która nie stosuje metod awersyjnych, czyli korygujących niepożądane zachowania przy pomocy nieprzyjemnych dla zwierzęcia działań. Najczęściej bazuje ona na systemie kar, a co za tym idzie lęku i strachu psa. Po drugie, zajęcia powinny odbywać się w małych grupach liczących maksymalnie 5-6 psów. Tylko wtedy trener ma szansę skupić się na indywidualnych potrzebach uczestników kursu. Wrzucanie pupila w dużą grupę nie przyniesie żadnych korzyści i dobrych doświadczeń ani psu, ani opiekunowi. Wręcz przeciwnie - jego problemy mogą się nasilić. Po trzecie, wybrałbym taką szkołę, która stawia większy nacisk na rozwój społeczny i emocjonalny szczeniaka, a mniejszy na posłuszeństwo. 

6.  Czy istnieją przeciwwskazania do udziału w zajęciach?

Przeciwwskazaniem będzie bardzo słabe samopoczucie zwierzęcia. Wyobraźmy sobie psy, które urodziły się w lesie, gdzie spędziły pierwsze tygodnie swojego życia, a następnie trafiły do miasta i zostały przyprowadzone na zajęcia do psiego przedszkola. 

Jeżeli widzę, że taki pies jest bardzo wycofany i zalękniony, źle się czuje w towarzystwie innych zwierząt, jest zbyt zablokowany przez odczuwany strach, żeby poprawnie wykonywać zadania, to nie widzę perspektyw na to, by uczył się rozwiązywać swoje problemy w trakcie zajęć grupowych. Wtedy przekierowuję właściciela na spotkanie indywidualne z psim behawiorystą. W ten sposób łatwiej dopasować miejsce spotkań i warunki, które będą sprzyjały nauce. Niemniej większość szczeniaków świetnie czuje się w psim przedszkolu, co umożliwia opiekunom wyciągnięcie ze spotkania cennej lekcji.

Źródło: opracowanie własne - Psiedszkole