Pixie-bob - kot o wyglądzie rudego rysia
Historia Pixie-boba
Ryś rudy, czyli w języku angielskim bobcat, jest dzikim zwierzęciem z rodziny kotowatych. Występuje przede wszystkim na terenie Ameryki Północnej, a człon “bob” w jego nazwie oznacza, że posiada on krótki ogon. Rudego rysia można spotkać między innymi w stanie Waszyngton, w którym w latach osiemdziesiątych zaczęły się pojawiać wolnożyjące koty, przypominające z wyglądu tego dzikiego zwierzaka do tego stopnia, że niektórzy uważali, iż widzą krzyżówkę rysia ze zwykłym kotem.
Pierwszego cętkowanego kota o takich cechach kobieta o nazwisku Carol Ann Brewer kupiła w 1985 roku od farmerów mieszkających u podnóża Gór Kaskadowych. Zwierzę charakteryzowało się również polidaktylią, czyli dodatkowym palcem na stopach, która to cecha jest jedną z cech wyróżniających rasę Pixie-bob.
W kolejnym roku Carol Ann Brewer natknęła się przypadkowo na wygłodzonego kocura, którego przygarnęła. Kot był bardzo wysoki i, nawet bytując w ciężkich warunkach, imponował postawą. Kobieta nazwała go imieniem Keba.
W tym samym roku Keba pokrył kocicę o imieniu Maggie należąca do sąsiadki Carol Ann. W ich miocie była między innymi kotka z delikatnym cętkowaniem i rudo-płową maścią oraz krótkim ogonem, która trafiła pod opiekę Carol Ann. Kobieta nazwała koteczkę Pixie i po jakimś czasie zaczęła szukać w okolicy podobnych do niej kotów. Pixie tak jej się spodobała, że martwiła się, co będzie, jeśli kiedyś ją straci i nie spotka więcej kota o tak charakterystycznym wyglądzie.
Pixie-bob - dalszy rozwój rasy
Poszukiwania przyniosły efekty i Carol Ann Brewer wkrótce zgromadziła aż 23 koty o podobnych do Pixie cechach. Od tego momentu rozpoczęła się selektywna hodowla nowej rasy, którą Carol Ann początkowo określała mianem Legend Cat. Nową rasą do tego stopnia zainteresowali się inni hodowcy, że w 1989 roku Brewer stworzyła dla swoich kotów standard, który dokładnie opisywał budowę i cechy kotów z krótkim ogonem podobnych do rysia. To wtedy postanowiła nazwać nową rasę Pixie-bob na cześć jej ulubionej kotki.
W 1994 roku Carol Ann Brewer wystąpiła z wnioskiem do TICA o zarejestrowanie nowej rasy. W 1996 roku Pixie-bob został uznany za nową rasę, a w 1998 roku uzyskał prawo do czempionatu. Oprócz federacji TICA, rasę Pixie-bob uznają inne amerykańskie organizacje, ACFA i CCA. To rasa, która jest hodowana głównie w USA. W Europie jest znana w Wielkiej Brytanii, natomiast w Polsce jest nieobecna.
Najważniejsze cechy wyglądu Pixie-boba
Pixie-bob to muskularny i krzepki kot, który został wyhodowany tak, aby przypominał dzikiego rysia rudego. Jego sylwetkę można wpisać w prostokąt. Waga zamyka się w przedziale 3-5 kg dla samic i 5-7 kg dla samców, wysokość odpowiednio 25-30 cm i 33-38 cm. Pixie-bob występuje w rozmiarach średnich do dużego, samce są wyraźnie większe od samic.
Charakterystyczny kształt głowy, która wygląda jak odwrócona gruszka, uważany jest za jego najistotniejszą cechę. Kufa jest pełna i szeroka, płatki wąsów są mięsiste i zaokrąglone. Podbródek jest dobrze rozwinięty, jego boki i policzki porasta sierść, tworząc bokobrody jak u rysia rudego. Oczy są średniej wielkości, mocno osadzone, w kształcie trójkąta o zaokrąglonych konturach. Ich kolor może być złoty, żółty, brązowy, agrestowo-zielony. Uszy są szerokie u podstawy, dosyć duże, lekko odchylone na zewnątrz. Na zaokrąglonych końcówkach pożądane są pędzelki, szczególnie u Pixie-boba w odmianie długowłosej.
Tułów jest krzepki i muskularny, boki głębokie, zad wydatny, unoszący linię grzbietu do góry. Kończyny długie i muskularne, tylne nieco dłuższe od przednich. Stopy duże z mięsistymi palcami. Pixie-bob jest jedyną rasą kotów, u której dopuszczalna jest polidaktylia, czyli dodatkowy palec na stopie.
Umaszczenie jest cętkowane lub pręgowane, z widocznym tickingiem, który powinien delikatnie rozmywać kolor umaszczenia. Kolor najczęściej jest rudo-brązowy do płowego. Cetki powinny być małe lub średnie.
Pixie-bob występuje w odmianie krótkowłosej i długowłosej. U tej pierwszej sierść jest krótka, lekko odstająca, miękka w dotyku i z wełnistą fakturą. Sierść u odmiany długowłosej jest miękka, średnio gęsta i bardziej przylega do skóry.
Charakter i aktywności Pixie-boba
Pixie-bob z wyglądu przypomina dzikiego kota, choć można powiedzieć o nim, że ma charakter psa. Jest towarzyski, niemal zawsze pragnie przebywać w pobliżu człowieka i często komunikuje się z właścicielem przy pomocy różnych dźwięków - miauczy, grucha, a nawet warczy. Można go określić mianem wyluzowanego, jest także dociekliwy, inteligentny i aktywny. Łatwo uczy się aportowania i chętnie wychodzi na zewnątrz przy pomocy szelek lub smyczy. Czynnie uczestniczy w domowych zajęciach.
