Niepełnosprawny kot. Jak się nim opiekować?
Niepełnosprawny kot: każdy jest inny
Każdy kot inaczej znosi niepełnosprawność i opieka nad różnymi zwierzętami może wymagać różnego podejścia. Wszystko zależy od charakteru samego kota oraz przyczyn, rodzaju i stopnia niepełnosprawności.
Koty mogą być niepełnosprawne od urodzenia albo po wypadku czy chorobie. Niepełnosprawność u kotów wiąże się z często brakiem lub niedowładem kończyn, który utrudnia im poruszanie się. Dobra wiadomość jest taka, że zwierzęta nie zdają sobie sprawy z tego, że czegoś im brakuje i coś nie działa u nich tak, jak u innych. Jeśli kot stracił łapkę, po prostu uczy się poruszać na trzech. Zdarza się jednak, że koty z poważnymi niedowładami wymagają szczególnej opieki.
Niepełnosprawny kot: warto słuchać fachowców
Wiedza to klucz do potęgi oraz drogowskaz pozwalający unikać wielu problemów. Przy opiece nad niepełnosprawnym kotem przydatne mogą być wszystkie wskazówki, jakie zdołasz uzyskać.
Bez względu na to, czy Twój kot uległ chorobie lub wypadkowi, czy też zdecydowałeś się adoptować niepełnosprawne zwierzę (to wspaniały gest), na pewno zetkniesz się z weterynarzami lub opiekunami ze schroniska, którzy przekażą Ci wiele ważnych informacji i wskazówek dotyczących opieki nad niepełnosprawnymi pupilami. Dobrze jest wysłuchać tych ludzi. Mają oni nie tylko fachową wiedzę, ale i doświadczenie, które może okazać się niezwykle pomocne przy opiece nad niepełnosprawnym kotem.
Możesz porozmawiać z weterynarzem na temat opieki nad niepełnosprawnym kotem jeszcze zanim zwierzak zawita w twoje progi. Kliniki często dysponują ulotkami informacyjnymi, które mogą pomóc Ci przygotować się do opieki nad pupilem o specjalnych potrzebach.
Warto też zapoznać się z wybraną literaturą fachową na temat upośledzonych ruchowo zwierząt. Jest ona pełna dobrych rad od doświadczonych opiekunów i pracowników schronisk dla zwierząt, którzy poznali problemy niepełnosprawnych kotów z pierwszej ręki.
Niepełnosprawny kot: przygotowanie domu
Kot, który z powodu niepełnosprawności ma problemy z poruszaniem się, może wymagać zaprowadzenia w domu kilku zmian, które mają na celu ułatwienie zwierzakowi życia. Przykładowo, niepełnosprawny kot będzie potrzebował szerokiej kuwety bez rantów, do której łatwo mu będzie wchodzić. Jego legowisko nie powinno znajdować się w miejscu trudno dostępnym – możliwości skakania i wspinania się u naszego nowego pupila mogą być ograniczone.
Niepełnosprawny kot: socjalizacja z izolacją
Jeśli sprowadzamy do domu niepełnosprawnego kota, a mamy już inne zwierzę, trzeba będzie przeprowadzić tzw. socjalizację z izolacją. Polega ona na stopniowym zapoznawaniu ze sobą zwierząt w kontrolowanych warunkach, kiedy każdy zwierzak ma dla siebie osobny pokój, a zapoznawanie odbywa się na „ziemi niczyjej”, np. w salonie. W ten sposób zarówno nowy zwierzak i starzy mieszkańcy domu mają zapewnioną bezpieczną kryjówkę, a przez to łatwiej jest im przełamać pierwsze lody i stopniowo się zaprzyjaźniać.
Koty najczęściej traktują niepełnosprawnego pobratymca tak, jakby nic mu nie dolegało. Niektóre zaczynają przejawiać zachowania opiekuńcze, a jeszcze inne – choć rzadko – uznają takiego kota za słabego i starają się go zdominować. Opiekun powinien uważnie obserwować kształtowanie się relacji między niepełnosprawnym kotem i innymi zwierzętami w domu. Socjalizacja z izolacją pozwala na minimalizowanie konfliktów i ewentualną korekcję relacji w miarę potrzeb i możliwości.
