Kot orientalny krótkowłosy – różnokolorowa odmiana kota syjamskiego

Historia kota orientalnego krótkowłosego

Historia kota orientalnego krótkowłosego sięga lat pięćdziesiątych XX wieku. Były to czasy, kiedy cała populacja kotów na świecie znacznie się zmniejszyła po drugiej wojnie światowej. Aby zwiększyć populację kotów syjamskich musiano krzyżować je z innymi rasami, najczęściej z kotami abisyńskimi, brytyjskimi krótkowłosymi, rosyjskimi niebieskimi i zwykłymi kotami domowymi. 

Ta duża rozpiętość miała też pewien podtekst, ponieważ niektórym hodowcom marzyło się wyhodowanie odmiany kota syjamskiego bez charakterystycznego umaszczenia typu colorpoint. Takie próby były podejmowane już w początkach XX wieku, jednak nie zakończyły się pełnym sukcesem. Zwiększenie populacji kotów syjamskich po drugiej wojnie światowej było więc jednocześnie okazją do genetycznych eksperymentów. Stało się jednak tak, że rezultaty przerosły oczekiwania hodowców.

W wyniku tych eksperymentów powstało około trzydziestu kolorystycznych odmian kota syjamskiego. Każdą z tych nowych odmian starano się odpowiednio nazwać, na przykład Foreign White, Oriental Spotted Tabby, czy Havana Brown – zresztą ostatni z wymienionych, kot hawański do dzisiaj jest uznawany przez niektóre federacje jako osobna rasa. Jednak zamieszanie było tak duże, że należało podjąć drastyczną decyzję i zrobić porządek z tym kreatywnym nazewnictwem. Zwłaszcza, że w międzyczasie pojawiła się na skutek jeszcze innych krzyżówek długowłosa odmiana kota syjamskiego. 

Rozwiązanie było banalnie proste. Wszystkie krótkowłose odmiany kota syjamskiego zostały nazwane mianem orientalne krótkowłose (Oriental Shorthair). Takie samo rozróżnienie dokonano również dla długowłosych odmian kota syjamskiego, nazywając je orientalne długowłose (Oriental Longhair). Podział ten obowiązuje prawie we wszystkich federacjach i organizacjach felinologicznych. Prawie wszystkich, ponieważ niektóre organizacje lub hodowle traktują na przykład jako rasę kota jawajskiego, kota balijskiego lub kota hawańskiego..

Oficjalnie kot orientalny krótkowłosy jako nowa rasa został zaprezentowany na wystawie w USA w 1970 roku. Niedługo potem, w 1972 roku FIFe, czyli międzynarodowa organizacja felinologiczna z Europy uznała kota orientalnego krótkowłosego za osobną rasę. 

Najważniejsze cechy wyglądu kota orientalnego krótkowłosego

Kot orientalny krótkowłosy należy do ras kotów średniej wielkości. Ma długie, gibkie i muskularne ciało zbudowane ze średniego kośćca. Jego waga zamyka się w przedziale 2-5 kg dla samic i 3-6 kg dla samców, a wysokość w kłębie wynosi około 30 cm. Samce są wyraźnie większe od samic. 

Głowa jest średniej wielkości i ma kształt ściętego klina. Czoło jest płaskie. Profil powinien tworzyć prostą linię bez załamania, od czoła do nosa. Oczy kota orientalnego krótkowłosego są średniej wielkości, skośnie ustawione i mają kształt migdała. Ich kolor może być niebieski, zielony lub dwubarwny, szczególnie u kotów o białym umaszczeniu. Uszy są duże i szerokie u nasady. Nisko osadzone przedłużają linie klina. 

Tułów jest długi, zgrabny i elegancki, o dobrej muskulaturze. Kończyny długie i smukłe, tylne dłuższe od przednich. Łapy małe i owalne. Ogon długi, proporcjonalny do ciała kota. Jest giętki, wąski u podstawy i dalej zwężający się do końcówki.

Umaszczenie może być kilku typów, najczęściej jednolite, szylkretowe, bicolor, także tabby i partikolor. Wszystkie podstawowe kolory umaszczenie dopuszcza się przy typie umaszczenia jednolitego i szylkretowego: kolor czarny, niebieski, czekoladowy, liliowy, cynamonowy, płowy, rudy, kremowy, srebrny, złoty, dymny. Przy innych typach umaszczenia mogą być pewne ograniczenia co do jego kolorów. Na czole kota orientalnego krótkowłosego powinno znajdować się charakterystyczne znaczenie w kształcie litery M, takie samo jak u kotów syjamskich.

Sierść jest krótka, sprężysta i dobrze przylegająca do skóry. Powinna mieć jedwabistą, lśniącą fakturę. Kot orientalny krótkowłosy nie posiada podszerstka.

Charakter i aktywności kota orientalnego krótkowłosego

Kot orientalny krótkowłosy jest kotem uczuciowym, inteligentnym, towarzyskim i wesołym. Ma nieco bardziej zrównoważony temperament niż kot syjamski. Jest bardzo wrażliwy na zachowanie i emocje wyrażane przez właściciela. To także kot bardzo aktywny, przy którym nigdy poczujemy nudy. Lubi przeróżne formy zabawy i pozostaje taki do swoich późnych lat.

Może w ciągu dnia przez wiele minut polować na kulkę z papieru lub przesiadywać przy interaktywnej zabawce i cierpliwie wydobywać z niej smakołyki.

To również skoczny kot, który lubi się wspinać. Jeśli nie chcemy by anektował położone wysoko półki, powinniśmy mu zapewnić wysoki drapak z przegrodami, z których będzie mógł obserwować swoje otoczenie. 

Wspólne życie z kotem orientalnym krótkowłosym

Kot orientalny krótkowłosy uwielbia być w centrum uwagi. Często spędza czas na kolanach ulubionego domownika, choć kiedy nie ma go w pobliżu, usiądzie też u kogoś innego. Dobrze dogaduje się z dziećmi, jednak najlepiej starszymi, które są wobec niego delikatniejsze niż maluchy. Starsza osoba może mieć niestety problem z zapanowaniem nad jego temperamentem i jest duże prawdopodobieństwo, że nie sprosta jego potrzebie aktywności.

To kot dosyć roszczeniowy i wymagający, dlatego trzeba się starać zapanować nad jego charakterem od młodych lat. Domaga się uwagi, szczególnie po powrocie właściciela do domu i jeśli jej nie otrzyma, może uprzykrzać mu życie.

Dobrze dogaduje się z innymi czworonogami, zarówno kotami i psami. Pod jednym dachem taka dwójka radzi sobie doskonale i wspólne obcowanie może być dobrą receptą na czas nieobecności właściciela.

To także kot ciekawski, który jeśli ma do tego okazję może wybrać się na samotną wycieczkę i wrócić z niej z gryzoniem lub ptakiem w pysku. Jeśli chcemy tego uniknąć, musimy poczynić w domu lub mieszkaniu odpowiednie zabezpieczenia.

To rasa należąca do gadatliwych, podobnie jak koty syjamskie. Trzeba być zatem przygotowanym na częste konwersacje z kotem orientalnym długowłosym.