Kot egzotyczny – krótkowłosa odmiana persa

Historia kota egzotycznego

Za powstaniem nowej rasy kota stoi zazwyczaj jakaś specjalna, czasami prozaiczna, a czasami wyjątkowa ludzka potrzeba. Trudno określić do jakiej kategorii można podpiąć pragnienie stworzenia nowej odmiany kota amerykańskiego krótkowłosego, który charakteryzowałby się srebrzystą barwą umaszczenia i zielonymi oczami. Taki właśnie cel postawili przed sobą niektórzy amerykańscy hodowcy we wczesnych latach sześćdziesiątych XX wieku.

Aby ów cel osiągnąć rozpoczęli krzyżowanie amerykańskich kotów krótkowłosych z kotami perskimi. W miotach pojawiły się kocięta o pożądanej, srebrzystej barwie, które jednak traciły ważne cechy wyglądu kota amerykańskiego kota krótkowłosego. Eksperyment zatem udał się tylko połowicznie, jednak niektórzy hodowcy uznali, że nie ma nic straconego. Hybryda, która powstała z tej krzyżówki wyglądała bowiem na tyle atrakcyjnie, że można było zacząć pracować nad jej dalszym rozwojem.

Szczególny udział w popularyzacji nowej rasy miała Jane Martinke, sędzina ze stowarzyszenia CFA, która zaproponowała dla nowo powstałej rasy nazwę sterling (od sterling silver, czyli srebra wysokiej próby). W 1966 roku CFA zatwierdziła nową rasę, a rok później przyznała jej prawo do czempionatu. Historia przyszłego kota egzotycznego toczyła się jednak dalej.

Od sterlinga do kota egzotycznego

Według standardu, który ustalono dla sterlinga, kot ten miał przypominać z wyglądu już nie kota amerykańskiego krótkowłosego tylko kota perskiego. Miał się od persów różnić przede wszystkim swoją krótką sierścią i brakiem zaznaczonego stopu u nasady nosa. Z początku dopuszczalna była tylko srebrzysta barwa umaszczenia, jednak hodowcy dostrzegli potencjał w nowej rasie i zaczęli krzyżować sterlinga z innymi rasami.

Z czasem kotu zmieniono nazwę na exotic (także znany jako exotic shorthair czyli egzotyczny krótkowłosy), co pozwoliło uzyskać inne barwy umaszczenia i utrwalać gen krótkowłosego futra poprzez skojarzenie exotica z kotami burmskimi oraz rosyjskimi kotami niebieskimi w celu uzyskania pluszowej faktury szaty.

Te eksperymenty nie trwały jednak długo. Według nowego standardu z 1972 kot egzotyczny miał mieć stop dokładnie taki, jak kot perski. Od 1987 roku zaprzestano krzyżówek z innymi rasami oprócz persów, dzięki czemu kot egzotyczny miał się różnić od persa jedynie długością sierści. W latach osiemdziesiątych kot egzotyczny trafił wreszcie do Europy i jego popularność stale rosła. W 1985 roku FIFe uznała kota egzotycznego za odrębną rasę.

Najważniejsze cechy wyglądu kota egzotycznego

Kot egzotyczny posiada w większości zapisów wspólny standard z kotem perskim. Występuje jako średni lub duży kot o mocnej, przysadzistej budowie typu cobby i krępej sylwetce z masywnym tułowiem. Można go wpisać w figurę mocno zaokrąglonego prostokąta. Krągłość jest zresztą słowem, które wyjątkowo pasuje do kota egzotycznego. Jego waga zamyka się w przedziale od 3,5 do 7 kg, a wysokość 30-35 cm.

Głowa kota egzotycznego jest okrągła, dość szeroka i może być średniej lub dużej wielkości, proporcjonalnej do reszty ciała. Pełne i widoczne policzki nadają mu wyjątkowo słodki wygląd. Oczy są okrągłe, duże i szeroko rozstawione, a ich kolor zależny od umaszczenia, choć preferowany jest intensywnie niebieski. Uszy są małe, zaokrąglone, szeroko rozstawione i dopasowane do konturów głowy. Kufa jest krótka, szeroka i pełna. W profilu widoczny krótki zadarty nos i zaznaczony stop. Czoło, czubek nosa i podbródek powinny tworzyć prostą linię.

Szyja kota egzotycznego jest krótka, gruba i dobrze umięśniona. Tułów krągły i również dobrze umięśniony, grzbiet krótki i prosty, klatka piersiowa głęboka. Kończyny krótkie i mocno umięśnione z grubego kośćca, stopy małe i owalne. Ogon krótki i prosty, proporcjonalny do długości ciała.

Umaszczenie kota egzotycznego może być dowolnego typu z wszystkimi kolorami charakterystycznymi dla kotów perskich. A zatem po pierwotnym sterlingu o jedynie srebrzystej barwie pozostało tylko wspomnienie.

Sierść jest krótka, ale też gęsta i miękka. Ma jedwabistą, pluszową fakturę i gęsty podszerstek. Jest dłuższa niż u typowego amerykańskiego kota krótkowłosego.

Charakter i aktywności kota egzotycznego

Kot egzotyczny to czuły, łagodny i beztroski czworonóg o manierach bardzo przypominających te, którymi charakteryzują się persy. Kot egzotyczny jest cichy i spokojny, ale zarazem wesoły, z upodobaniem do wspólnej zabawy. Koty tej rasy nie są zbytnio skoczne, ale potrafią z zaangażowaniem biegać za papierową kulką bądź próbują dotrzeć do zabawki, którą specjalnie postawimy poza ich zasięgiem. Nie są specjalnie ruchliwe, dlatego czasem trzeba nakłaniać je do zabawy. Spędzają dzień głównie na obserwowaniu otoczenia, na kolanach u właściciela lub po prostu smacznie śpiąc.