Dlaczego kot atakuje dziecko? Agresja nie bierze się znikąd
Kot jest zwierzęciem udomowionym, lecz w dalszym ciągu pozostaje drapieżnikiem. Wiele osób może zapominać, że poza swoim rozmiarem, w wielu kwestiach koty domowe nie różnią się przesadnie od swoich większych kuzynów, takich jak lwy, pumy czy lamparty.
W kociej naturze zakorzenione jest pragnienie do polowań na ofiarę, dlatego nawet w domowych mruczkach, co pewien czas mogą odezwać się wrodzone instynkty. Niektórzy opiekunowie mogą narzekać na niekontrolowane wybuchy agresji ze strony ich pupili. Jakie jest jej źródło i co zrobić, aby wybuchowe kociaki podporządkowały się zasadom panującym w domu i zaprzestały ataków na niczego nie podejrzewających członków rodziny? Behawioryści tłumaczą krok po kroku.
Agresja u kota - skąd się bierze?
Agresywny kot to jeden z najczęstszych powodów, dla których właściciele korzystają z usług zwierzęcych behawiorystów. Uciążliwe zachowania mruczków odbijają się nie tylko na atmosferze panującej w domu, ale też mogą stanowić zagrożenie dla dzieci oraz innych zwierząt mieszkających z kocim "terrorystą" pod jednym dachem.
Agresja może być przejawiana przez koty na każdym etapie ich życia i mieć różne przyczyny. Na najbardziej podstawowym poziomie dzieli się na zachowania bierne, takie jak uporczywe obserwowanie domowników czy skradanie się za ofiarą oraz czynne, które są manifestacją bezpośredniej fizycznej przemocy.
Najczęstszymi przejawami agresji czynnej są ataki pazurami, gryzienie, syczenie, warczenie, prychanie lub fukanie. Zachowania czynne prawdopodobnie zidentyfikujemy natychmiastowo, zaś zachowania bierne są w wielu przypadkach niedostrzegane lub ignorowane przez opiekunów przez długi okres czasu - tygodnie, miesiące, a nawet lata.
Możliwe konsekwencje płynące z zachowań agresywnych u kota to oczywiście fizyczne obrażenia. Koci behawioryści niejednokrotnie zetknęli się z przypadkami opiekunów wrogo nastawionych mruczków, którzy ponieśli głębokie i ciężkie zranienia wskutek ataku ich podopiecznego lub byli świadkami, gdy ten zaatakował ich gości, sąsiadów, a nawet dzieci.
Prócz fizycznych obrażeń, inne zwierzaki, które mieszkają wspólnie z kocim agresorem mogą odczuwać silny stres i zdenerwowanie, co także ma ogromny wpływ na ich zdrowie. Warto pamiętać, że u agresywnego kota z czasem mogą pojawić się także samookaleczenia w formie wygryzania i wylizywania sierści w nadmiarze.
Jak zapanować nad agresywnym zachowaniem kota?
Co zrobić, aby uniknąć tych przykrych konsekwencji? Przede wszystkim nie wolno zwlekać! Pierwszym krokiem ku rozwiązaniu problemu jest zidentyfikowanie przyczyny zachowania czworonoga. Jest ich wiele - agresja może pojawić się podczas obrony własnego terytorium, gdy wkroczy na nie nieproszony intruz, wskutek zaburzeń hormonalnych, występujących przed kastracją lub sterylizacją, w odpowiedzi na krzywdę i przymuszanie do wykonywania stresujących czynności, jak choćby wizyta u weterynarza czy jako skutek uboczny zabawy.
Zalecenia, jak postępować z agresywnym kotem są bardzo indywidualną kwestią, dlatego najważniejsze, by wiedzieć, co robić, czyli obserwować i notować zachowania kota, a następnie skontaktować się z lekarzem weterynarii i zwierzęcym behawiorystą. Jednakże, najskuteczniejszą metodą na pohamowanie agresywnych zachowań u kota, o której nie wolno zapomnieć jest niewchodzenie z nim w walkę. Agresja rodzi agresję i będzie jedynie potęgować niepożądane zachowania u zwierzęcia. Niektórzy opiekunowie kotów muszą liczyć się z możliwością, że w ekstremalnych przypadkach ich podopieczny będzie zmuszony zażywać silne leki uspokajające, które pohamują jego emocje.
Źródło: zwierzaki.trojmiasto.pl
