Choroba kociego pazura – czym jest i czy jest niebezpieczna?
Za chorobę kociego pazura odpowiadają bakterie Gram-ujemne, które do ludzkiego organizmu dostają się głównie poprzez zadrapanie. Nosicielami są koty, choć zarazić możemy się także od psa, wiewiórki czy od… kleszcza.
Choroba kociego pazura – objawy
Nosicielami bakterii Bartonella henselae oraz Bartonella clarridgeiae są najczęściej młode koty. Mimo iż są one obecne w ich śliniankach, same koty na nią nie chorują. Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt bakterii z otwartą raną – najczęściej jest to zadrapanie, ale u małych dzieci może też pojawić się w wyniku polizania przez kota, najczęściej oczodołów.
Początkowo choroba przebiega bezobjawowo. Dopiero z czasem można dostrzec objawy miejscowe – plamkę lub zaczerwienienie w okolicach zadrapania, a zdarza się że powstają w tym miejscu także zmiany ropne.
W ostrzejszych przypadkach dochodzi do powiększenia węzłów chłonnych. Osoby bardziej podatne mogą gorączkować, odczuwają bóle głowy, pleców, może też pojawić się biegunka i wymioty. Ze względu na objawy łudząco podobne do grypy żołądkowej, choroba ta jest dość rzadko diagnozowana.
Choć sama choroba na ogół nie jest groźna, to zdarza się, że może prowadzić do zapalenia szpiku i kości, niedokrwistości czy powiększenia śledziony. Jeśli zatem zauważymy u siebie niepokojące objawy po zetknięciu z kocim pazurem – warto udać się na badanie serologiczne i wprowadzić leczenie.
W leczeniu stosuje się antybiotykoterapię.
Jak uniknąć zakażenia chorobą kociego pazura?
Przypuszcza się, że aż 80% jest nosicielem bakterii. Ciężko zatem uniknąć bezpośredniego kontaktu jeśli jest się miłośnikiem mruczków. Warto jednak zwrócić uwagę na zabawę z kotem – od początku powinniśmy naszego pupila przyzwyczajać do zabawy zabawkami zdecydowanie unikając zabawy własnymi rękami.
Podobnie jak w przypadku rozprzestrzeniania się innych chorób, również i tu konieczna jest higiena. Nie można doprowadzić do zalęgnięcia się pcheł, dlatego regularnie należy sprzątać posłanie, legowisko oraz miejsca w których przebywa kot.
Jeśli już dojdzie do zadrapania, ranę dobrze jest przetrzeć płynem do dezynfekcji.
Choć choroba kociego pazura może być groźna, nie musimy się jej aż tak obawiać. Podstawą jest zachowanie odpowiedniej higieny, zarówno swojej jak i kota. Dobrze jest też regularnie odwiedzać gabinet weterynaryjny, dzięki czemu nasz kot – o ile jest niewychodzący – nie będzie miał możliwości zarażenia nas żadna chorobą.
