Braque d’Auvergne - nakrapiany wyżeł z francuskiej Owerni
Historia Braque d’Auvergne
Wyżły w zachodniej Europie były psami popularnymi od wieków. Do XVI wieku nie rozgraniczano psów gończych od wyżłów, jednak wraz ze wzrostem popularności polowań wśród wyższych stanów, zaczęto dbać o rozwój poszczególnych ras. Do czasów Rewolucji Francuskiej wyżły były psami, z którymi polować mogła jedynie szlachta i arystokracja. Po tym historycznym wydarzeniu wiele hodowli wyżłów zostało rozwiązanych.
Braque d’Auvergne to przypadek o tyle ciekawy, że jego pochodzenie nie jest dokładnie znane. Najczęściej przytaczana hipoteza dotyczy jego związków z Zakonem Kawalerów Maltańskich. Po rozwiązaniu zakonu przez Napoleona Bonaparte w 1798 roku wielu jego członków przeniosło się do centralnej Francji, przywożąc ze sobą nakrapiane wyżły, które dały początek rasie Braque d’Auvergne. Według innych hipotez, Braque d’Auvergne pochodzi od wyżłów francuskich, które rozmnażały się między sobą przez stulecia w tym regionie, a ostateczny wygląd uzyskały po domieszce krwi angielskiego pointera.
Nazwa Braque d’Auvergne pochodzi od regionu Owerni, historycznej krainy, której dużą część zajmuje wulkaniczny Masyw Centralny. Z tego względu Braque d’Auvergne określa się również mianem wyżła owernijskiego lub po prostu owerniaka. W Owerni spotykało się te psy głównie w dzisiejszym departamencie Cantal. Służyły jako szybkie i zwinne psy myśliwskie o doskonałym węchu i mogły polować nawet na najtrudniejszym terenie. Współcześnie wykorzystuje się je do wystawiania i aportowania w polowaniach na bekasy i drobną zwierzynę.
Przez cały XIX wiek populacja Braque d’Auvergne systematycznie się zwiększała, jednak w dwudziestym wieku obie wojny bardzo przetrzebiły populację tych psów. Miłośnicy rasy odtworzyli ją w latach pięćdziesiątych i od tego czasu wyżeł z Owerni jest znany nie tylko we Francji, ale także w Kanadzie i USA. Do Polski pierwsze Braque d’Auvergne trafiły dopiero w dwudziestym pierwszym wieku i obecnie istnieje w naszym kraju jedna hodowla z tymi psami.
Najważniejsze cechy wyglądu Braque d’Auvergne
Według klasyfikacji FCI Braque d’Auvergne należy do grupy 7 - wyżły i sekcji 1 - wyżły kontynentalne. To krzepki i mocny pies średniej wielkości o eleganckiej sylwetce, którą można wpisać w kwadrat. Elegancja ujawnia się również podczas ruchu, w którym Braque d’Auvergne jest wyjątkowo lekki mimo krzepkiej budowy z silnego kośćca. Pomaga mu ona w pokonywaniu bardzo dużych odległości i utrzymywaniu aktywności praktycznie przez cały dzień podczas polowania. Jego wysokość w kłębie wynosi 53-59 cm dla suk i 57-63 dla psów, waga pomiędzy 22 i 25 kg.
Głowa jest proporcjonalna do reszty ciała, widziana z góry ma owalny kształt. Stop jest umiarkowanie zaznaczony, kufa prosta, o takiej samej długości jak czaszka, nos zawsze czarny. Oczy są dość duże, koloru ciemno orzechowego z dobrze pigmentowanymi powiekami. Jak u wielu wyżłów, spojrzenie Braque d’Auvergne jest szczere i spokojne. Uszy są osadzone z tyłu głowy, miękkie i aksamitne w dotyku, nieznacznie obrócone do zewnątrz i z zaokrągloną końcówką.
Grzbiet jest prosty z napiętą linią, lędźwie szerokie i nieznacznie wypukłe, zad ścięty, klatka piersiowa i głęboka. Kończyny są proste, silne i dobrze umięśnione, tylne dobrze kątowane. Ogon osadzony dość wysoko, cylindryczny i niezbyt cienki, powinien być noszony poziomo.
Szata i umaszczenie Braque d’Auvergne
Umaszczenie Braque d’Auvergne jest czarne z białymi znaczeniami o różnym natężeniu, może być dropiate, czyli cętkowane, lub dereszowate z jednolicie przesianym czarnym i białym włosem, tworzące wrażenie szarego koloru. Na głowie umaszczenie powinno być czarne z białą strzałką rozszerzającą się na głowę, ewentualnie na boki kufy.
Szata Braque d’Auvergne jest krótka i miękka, z niezbyt cienkiego, lśniącego włosa.
Charakter i aktywności Braque d’Auvergne
Braque d’Auvergne jest nie tylko doskonałym psem myśliwskim, ale także łagodnym i czułym psem do towarzystwa. Jest posłuszny i inteligentny, dobrze przystosowuje się do życia rodzinnego.
Jest hodowany głównie na psa myśliwskiego i wówczas jego aktywności wiążą się przede wszystkim z jego użytkowością. W roli psa do towarzystwa jest w stanie przystosować się do życia w warunkach miejskich, ale w zamian trzeba mu zapewnić w ciągu dnia dużą dawkę ruchu i podczas spacerów uprawiać różne formy kynologicznych rozrywek, od prostej zabawy w aportowanie, po sportowe tropienie.
