Biała sarna napotkana w polskim lesie. Jest niezwykle rzadka
Szansa na przyjście na świat białej sarny to około 1 do 100 tysięcy. Narodziny takiego zwierzęcia w polskich lasach stanowią więc powód do zachwytu. Okazja na zobaczenie rzadkiego okazu może się szybko nie powtórzyć. Pozostaje cieszyć się, że fotografowi, członkowi Polskiego Związku Fotografów Przyrody udało się uwiecznić go na zdjęciach i pogratulować leśniczym wypatrzenia tego unikalnego stworzenia.
Biała sarna widziana w polskim lesie
Albinizm występuje z różną częstotliwością u wszystkich kręgowców. Możemy więc napotkać praktycznie każde zwierzę w tak nietypowym umaszczeniu. Niedobór melaniny sprawia, że całe futro lub skóra mają biały odcień, rzadko spotykany w innych wypadkach.
W stanie naturalnym zwierzęta o takim ubarwieniu mają mniejsze szanse na przeżycie. Ich naturalna szata sprawia, że drapieżnikom trudniej je wypatrzyć. Zazwyczaj przybiera więc ciemniejsze, brunatne lub brązowe odcienie.
Na sarny w polskich lasach polują właściwie wyłącznie wilki, lub w rzadkich wypadkach niedźwiedzie. Jako że populacja obu tych gatunków jest dosyć niska, mamy nadzieję, że piękna biała sarna dożyje swoich dni w spokoju.
To już drugi przypadek wystąpienia bielactwa u zwierzęcia tego gatunku w Nadleśnictwie Giżycko. Pierwszy miał miejsce w 2011 roku. Albinizm obserwujemy dużo częściej u danieli niż saren.
Albinizm u zwierząt
W wypadku ssaków albinizm występuje średnio w jednym na 100 tysięcy przypadków, niektóre gatunki mają do niego jednak większe skłonności niż inne . Zawsze stanowi jednak zjawisko nietypowe i przykuwa uwagę ludzi.
Występują trzy rodzaje albinizmu. Właściwy, objawia się zupełnym brakiem pigmentu na ciele, jak i w oczach zwierzęcia, które przybierają wtedy czerwonawą, przerażającą dla niektórych barwę.
Częściowy sprawia, że biały odcień przybierają jedynie niektóre części ciała osobnika, lub występują na nim białe plamy w różnych miejscach. Kolor oczu może, lecz nie musi różnić się od naturalnego.
Trzeci, nazywany albinizmem leucyjskim polega na częściowej utracie barwników w ciele dotkniętego nimi osobnika. Uzyskana barwa nie zawsze musi być biała, u żółwi niektórych gatunków skutkuje on na przykład żółtym zabarwieniem ciała.
Zobacz zdjęcie:
[EMBED-3409]
źródło: tvn24.pl
