Żywienie psa seniora. Jak dogodzić, by nie zaszkodzić?
Żywienie psa seniora: kiedy pies jest już stary?
Kiedyś psy nie miały problemów wynikających z podeszłego wieku, ponieważ mało które zwierzę dożywało starości. Dziś psy najczęściej żyją w komforcie, pod opieką nieźle zorientowanych w psich potrzebach właścicieli i pod czujnym okiem weterynarzy. To sprawia, że starość u psów stała się czymś zwyczajnym i oczywistym.
Ocenia się, że ok. 50% psów domowych to już seniorzy. Co to oznacza? Kiedy pies zaczyna się starzeć?
Przyjmuje się, że pies staje się seniorem, gdy przeżyje ok. 75% swojej przewidywanej długości życia. Każda rasa psa ma inną przewidywaną długość życia. Wszystko zależy od masy zwierzaka. Im większy pies, tym niestety krócej żyje. Psy ważące ponad 50 kg są stare już w wieku ok. pięciu lat, zaś małe pieski do towarzystwa starzeją się dopiero w okolicach ósmego, dziewiątego roku życia.
Żywienie psa seniora: objawy psiej starości
Starość to efekt spowolnienia procesów metabolicznych organizmu i regeneracji komórek. Ciało psa po prostu się zużywa, nie nadąża z odbudową, ma coraz więcej problemów z poprawnym funkcjonowaniem.
Oznaką starości u psów jest ścieranie się i wypadanie zębów. Ocena stopnia starcia zębów to najpewniejsza metoda określenia wieku psa w przypadku, gdy nie wiadomo dokładnie, kiedy przyszedł na świat. Oprócz zębów, starszym psom szwankują stawy, które stają się sztywne i bolesne, często są starte i zwyrodniałe. Ruch sprawia psom seniorom ból, więc unikają go. Stają się mniej ruchliwe i wolą raczej poleżeć w swym legowisku lub kanapie niż gnać na szalony spacer po górach i chaszczach. Starszym psom trudniej jest też wchodzić po schodach, przechodzić przez progi, przeciskać się przez drzwiczki dla psów. Stają się nieco niezdarne.
Mniej ruchu często oznacza u psa zwiększenie wagi, choć niektóre starsze psy tracą kilogramy, zamiast obrastać tłuszczykiem.
Starym psom, podobnie jak ludziom, pogarsza się wzrok i słuch, a do tego węch. Ich skóra traci jędrność i sprężystość, a ciało wydziela mniej ciepła – psi senior jest chłodniejszy w dotyku od szczeniaka. Staje się też zmarzluchem – trzeba zapewnić mu odpowiednio dużo ciepła.
Niejednego psiego seniora dotyka też na starość demencja. Psy cierpiące na demencję łatwo tracą orientację, zapominają sztuczki i komendy, rozkład pomieszczeń w domu oraz rzadziej spotykane osoby.
Jeśli chodzi o żywienie, u psów seniorów spada wydajność wchłaniania się substancji odżywczych z jelit do krwi. Mogą więc więcej jeść, by uzupełnić te braki, co jednak powoduje tycie, albo pozostać przy poprzednich porcjach za cenę utraty wagi. Ponadto psy seniorzy częściej cierpią na wzdęcia, biegunki i zaparcia, ponieważ ich przewody pokarmowe stają się wrażliwe i podatne na wszelkie zaburzenia.
Dlatego żywienie psa seniora wymaga od jego opiekuna wybrania odpowiedniej karmy lub nawet zmiany sposobu żywienia.
Żywienie psa seniora: czy istnieje idealna karma?
Niestety, idealna karma dla psa seniora nie istnieje, ponieważ każdy pies ma inne potrzeby i upodobania, zależne od stanu zdrowia, rasy i osobistych gustów. Wiadomo jednak, jakie cechy powinna mieć karma, która szczególnie dobrze wpłynie na zdrowie i samopoczucie naszego pupila.
Karma dla psa seniora musi być aromatyczna, by zachęcać go do jedzenia, i lekkostrawna, by nie sprawiała kłopotów już po zjedzeniu. Dobrze, by podawana była w temperaturze pokojowej, a nie prosto z lodówki. Powinna składać się w 25% z białka, zawierać ok. 5% włókna pokarmowego, czyli błonnika, do tego węglowodany, luteinę, fosfor, wapń, nienasycone kwasy tłuszczowe (np. w oleju rybim) i glikozaminoglikany. Wartość kaloryczna powinna wynosić ok. 4 kcal na 1 g karmy.
W sklepach zoologicznych dostępne są specjalne karmy dla psów seniorów, skomponowane właśnie pod kątem potrzeb starzejących się zwierząt.
Żywienie psa seniora: mokra karma
Pies senior ma osłabione zęby i węch, do tego nierzadko zaburzenia łaknienia, zbyt mało pije i musi przyjmować leki w proszkach. Wszystkim tym problemom i potrzebom można zaradzić, podając psu seniorowi mokrą karmę. Ma ona silny zapach, co zachęca psa do jedzenia. Składa się w 80% z wody, a więc nawadnia pupila. Jest miękka, dlatego jedzenie jej nie sprawia psu trudności. Można w niej ukryć proszki, które są niezbędne dla psów cierpiących na przeróżne starcze dolegliwości.
Mokra karma musi być odpowiednio przechowywana, ponieważ wietrzeje i psuje się łatwiej od suchej.
Jeśli Twój pies wcześniej żywił się głównie suchą karmą, należy mu ją wymieniać na mokrą powoli, stopniowo. W pierwszym tygodniu podaj psu jego starą karmę z domieszką (powiedzmy ¼ zawartości miski) nowej, mokrej karmy. W drugim tygodniu mokra karma może stanowić połowę zawartości miski, w trzecim ¾ i dopiero w czwartym tygodniu, prawie po miesiącu przyzwyczajania, pies ucieszy się na widok miski pełnej wyłącznie mokrej karmy.
