Wyżeł weimarski: arystokrata psów łowieckich

Wyżeł weimarski – historia rasy

Wyżły wywodzą się z Półwyspu Iberyjskiego, ale szybko zdobyły popularność w całej Europie kontynentalnej i na Wyspach Brytyjskich – wszędzie tam, gdzie myśliwi potrzebowali sprawnego i wszechstronnie utalentowanego psa tropiącego.

Szare psy myśliwskie, pierwowzór współczesnych wyżłów weimarskich, wykorzystywano na terenie Niemiec już w XVII w. Dwa stulecia później książę Karol August weimarski, zafascynowany tymi psami, postanowił ulepszyć rasę pod każdym względem. Krzyżował szare niemieckie psy myśliwskie z pointerami, bloodhoundami i francuskimi gończymi. Tak powstał wyżeł weimarski o świetnym węchu, orientacji w terenie i dużej wytrzymałości, umiejący zarówno tropić, wystawiać i aportować zwierzynę. Klub rasy powstał w 1897 r., a w 1925 r. opracowano wzorzec rasy, wówczas jeszcze nieformalny. Niemcy tak zazdrośnie strzegli sekretów hodowli swego unikalnego psa, że do 1929 r. nie dopuszczano do zakładania hodowli poza granicami kraju.

W Polsce hodowle wyżłów weimarskich rozwinęły się po II wojnie światowej w oparciu o psy sprowadzone z Czechosłowacji.

Jak wygląda wyżeł weimarski?

Wyżeł weimarski to dość duży wyżeł kontynentalny w typie gończego. Osiąga 70 cm wysokości w kłębie i masę ok. 50 kg.

Wyżeł weimarski ma podłużną głowę z łagodnym stopem. Nos jest duży i szeroki, a trufla ma kolor szary lub ciemnocielisty. Oczy są średnie, błękitne u szczeniąt i bursztynowe u dorosłych wyżłów. Osadzone wysoko uszy są szerokie i długie, opadają aż do kącika warg i mają zaokrąglone wierzchołki.

Pierś psa jest szeroka i głęboka, grzbiet równy, kończyny smukłe i dobrze umięśnione. Ogon osadzony jest dość nisko, mocny, gęsto owłosiony, z reguły opuszczony, a podnoszony powyżej poziomu tylko, gdy pies jest podekscytowany lub w trakcie wykonywania pracy.

Sierść jest krótka, w kolorze szarym lub mysioszarym, z dopuszczalnymi białymi znaczeniami na piersi. Od 2010 r. możliwy jest wariant niebieski umaszczenia, choć psy całkiem czarne nadal uważane są za niespełniające standardu rasy. Istnieje też mniej popularna, długowłosa odmiana wyżła weimarskiego. Psy te mają włos długości do 5 cm i pióra z tyłu łap.

Jaki charakter ma wyżeł weimarski?

Wyżeł przywiązuje się szczególnie mocno do swego pana, ale okazuje uczucia całej rodzinie. Świetnie nadaje się do polowań, ale też na psa rodzinnego.

Wyżeł weimarski ma przyjazny i zrównoważony charter. Bywa jednak uparty, ceni sobie swobodę, a w stosunkach z innymi zwierzętami – a czasem też ludźmi – może być dominujący. Z tego powodu trening wyżła weimarskiego wymaga więcej cierpliwości niż w przypadku niektórych innych ras. Bardzo się jednak opłaca – wyżły weimarskie mają wiele naturalnych talentów i mogą nauczyć się wielu komend, sztuczek, rodzajów pracy i konkurencji sportowych.

Trening psa należy zacząć wcześnie. Kluczem jest konsekwencja, cierpliwość i łagodna stanowczość. Pies powinien dostawać jasne komendy i nagrodę za każdym razem, gdy zachowa się zgodnie z oczekiwaniami. Nagrodą może być smakołyk lub chwila ulubionej zabawy. Jeśli wyżeł weimarski nie wykona polecenia, możesz go skarcić, ale nie podnoś głosu. Krzyk tylko stresuje czworonoga, który może przez to zrazić się do treningu.

Trening początkowy powinien objąć przede wszystkim reagowanie na własne imię i podstawowe komendy. Pies powinien nauczyć się dobrze żyć z innymi ludźmi i zwierzętami, także obcymi. Na tym wczesnym etapie nauki dobrze jest też przyzwyczaić go do zabiegów pielęgnacyjnych, jak czesanie, kąpanie, obcinanie pazurów i czyszczenie zębów, a także do chodzenia na smyczy i w kagańcu.

Po zakończeniu podstawowego szkolenia możesz powierzyć wyżła weimarskiego profesjonalnemu trenerowi, który nauczy go umiejętności łowieckich lub przygotuje do psich zawodów – albo uczyć psa wszystkiego samemu. Nawet jeśli nie zamierzasz wystawiać swego wyżła do żadnych konkursów, trening różnych umiejętności i sztuczek do dla zwierzaka świetna zabawa.

Wyżły weimarskie potrzebują dużo ruchu i różnorodnych zajęć, zarówno fizycznych, jak intelektualnych. Uwielbiają aportować piłki i ganiać za frisbee, kochają pływać, dobrze radzą sobie także w konkurencjach sportowych, takich jak agility (bieg po torze przeszkód) czy flyball (psia sztafeta) oraz w sportach zaprzęgowych (np. canicross). Wyżeł weimarski to świetny towarzysz joggingu i wycieczki rowerowej.

Wyżeł weimarski najlepiej czuje się w czasie długiego wypadu do lasu, na łąkę lub nad brzeg jeziora. W mieście dobrze jest wyprowadzać go na smyczy o mocnych karabińczykach, przyczepionej do szerokiej obroży lub dopasowanych szelek, i w kagańcu fizjologicznym, który nie utrudnia ziajania. Wyżły nie mają tendencji do awanturowania się z innymi psami, ale ich silnie rozwinięty instynkt łowiecki sprawia, że mogą pognać za wypatrzonym ptakiem, wiewiórką czy nawet kotem. Mnogość bodźców w środowisku miejskim sprawia, że przewodnik powinien zawsze zachowywać czujność i być gotowym, by w każdej chwili przywołać wyżła do siebie i powstrzymać go przed wpakowaniem się w kłopoty.

Dzieci nie powinny wyprowadzać wyżła weimarskiego, bo silny i szybki pies może im się wyrwać. Za małymi dziećmi zresztą wyżeł weimarski przesadnie nie przepada, chyba że są one nauczone tego, jak poprawnie obchodzić się z psem. Dobrze jest nadzorować zabawy dziecka z wyżłem, bo spory pies może niechcący przewrócić malucha.

Ponieważ wyżeł weimarski nie ma podszerstka, źle znosi niskie temperatury i na zimowe spacery powinien mieć założony specjalny psi kubraczek lub sweter. Upały znosi nieźle, ale zawsze trzeba zapewnić mu chłodne, zaciemnione miejsce do odpoczynku i dużo świeżej wody do picia.

Co je wyżeł weimarski?

Wyżeł weimarski powinien dostawać wysokiej jakości karmę dla psów, bogatą w pełnowartościowe białka zwierzęce (mięso mięśniowe i podrobowe), z dodatkiem naturalnych olejów, warzyw i owoców. Nie należy podawać psu karmy zawierającej konserwanty, barwniki, spulchniacze czy słodziki. Szczenięta powinny dostawać specjalną karmę dla rosnących psów dużych ras. Taka karma dostarczy im odpowiedniej ilości składników odżywczych, niezbędnych w okresie szybkiego wzrostu. Zaniedbania na tym kluczowym etapie mogą mieć poważne konsekwencja dla zdrowia psa przez resztę jego życia.

Wyżeł weimarski chętnie będzie się odżywiał surowizną. Podawaj mu świeże mięso (unikaj wieprzowiny, bo może zwierać pasożyty), ryby i oleje rybne, od czasu do czasu także surowe jajko. Niektóre psy lubią owoce, np. jagody – wystarczą dwie jako dodatek do posiłku. Wiele psów lubi chrupać różnego rodzaju kości i kurze łapki, które dodatkowo ścierają im kamień nazębny.

Stosując dietę BARF trzeba pamiętać o suplementowaniu psu niektórych witamin i minerałów.

Wszystkie wyżły lubią pałaszować, a niektóre mają ponadto tendencję do tycia. Dlatego psu trzeba dobrać odpowiednią dietę i porcjowanie w zależności od jego płci, wieku, masy ciała i trybu życia. Najlepiej skonsultować psią dietę z weterynarzem lub dietetykiem, który doradzi, co zmienić, by wyżeł weimarski otrzymywał zbalansowane, zdrowe i smaczne posiłki.

Jak inne duże psy, wyżeł weimarski narażony jest na skręt żołądka. Dlatego trzeba podawać mu mniejsze porcje jedzenia, dzieląc dwa codzienne posiłki na dwie części. Pies powinien też odpoczywać godzinę przed i po posiłku. W ten sposób ryzyko wystąpienia skrętu żołądka znacząco spada.