Wyżeł portugalski – uczuciowy pies myśliwski
Pochodzenie wyżła portugalskiego
Początki tej popularnej w Portugalii rasy nie są dokładnie znane, choć wiadomo, że sięgają wiele wieków wstecz. Według jednych hipotez psy, z których wykształcił się wyżeł portugalski przybyły na Półwysep Iberyjski ze wschodu w XII wieku, według innej dwieście lat później, w XIV wieku. Początkowo wśród jego posiadaczy przodowała arystokracja, był jednym z psów myśliwskich należących do królewskiej hodowli. Później stawał się coraz bardziej popularny wśród niższych stanów.
W osiemnastym wieku wyżeł portugalski razem z angielskimi żeglarzami i kupcami przypłynął do Wielkiej Brytanii i jest uważany za jednego z bezpośrednich przodków angielskiego pointera. Do XIX wieku była to już dobrze wykształcona rasa, jednak zawirowania historyczne w Portugalii wpłynęły negatywnie na jej rozwój. Na początku XX wieku wyżeł portugalski był na granicy wyginięcia, jednak dzięki staraniom miłośników rasy udało się odwrócić ów trend. Począwszy od 1920 roku hodowcy zaczęli przenosić psy w górzyste rejony północnej Portugalii, w których te mogły spokojnie się rozwijać i rozmnażać. W efekcie tych działań, w 1932 roku powstał pierwszy wzorzec rasy, a jej oficjalny standard ustalono w 1938 roku.
Użytkowe cechy wyżła portugalskiego
W dawnych wiekach pies ten był wykorzystywany w sokolnictwie i w polowaniach na ptactwo grzebiące w rodzaju kuropatw. Ceniona była jego wytrwałość i nieustępliwość. To czworonóg zawsze chętny do pracy i współcześnie jest znany z tzw. twardej sójki. W ten sposób, nie reagując na żadne zewnętrzne bodźce wskazuje myśliwemu miejsce przebywania zwierzyny. Oprócz wskazywania, pełni też rolę aportera, przynosząc zwierzynę myśliwemu po jej ustrzeleniu.
Najważniejsze cechy wyglądu wyżła portugalskiego
Wyżeł portugalski według klasyfikacji FCI należy do grupy wyżłów i sekcji wyżłów kontynentalnych. Wymagane są próby pracy w jego przypadku.
Pies tej rasy charakteryzuje się mocną budową i harmonijną sylwetką. Wysokość zamyka się w przedziale 48-56 cm dla suk i 52-60 cm dla psów, waga odpowiednio 16-22 kg i 20-27 kg.
Głowa psa jest proporcjonalna do reszty ciała, choć z uwagi na jej masywność może wydawać się większa i cięższa. Czaszka jest szeroki i płaska, z boku lekko wypukła, stop dobrze zaznaczony, kufa prosta, płaska i dostatecznie szeroka. Duże oczy mają owalny kształt i barwę w różnych odcieniach brązu. Uszy są średniej wielkości, zaokrąglone u końca. Osadzone wysoko pokryte są krótką sierścią i opadają swobodnie wzdłuż czaszki psa.
Szyja jest prosta i niezbyt gruba, przechodzi harmonijnie w głęboką i zarazem szeroką klatkę piersiową. Grzbiet mocny i szeroki o prostej linii. Ogon jest prosty, dobrze osadzony i zwęża się ku końcówce. Jeśli jest kopiowany, to do jednej trzeciej długości. Trzymany poziomo lub nieznacznie uniesiony w chwilach podniecenia, w spoczynku zwisa naturalnie wzdłuż kończyn. Kończyny są pionowe i równoległe, mocno umięśnione.
Umaszczenie występuje w dwóch kolorach, żółtym i brązowym. Mogą pojawić się na nim białe znaczenia.
Szata jest krótka, gęsta i twarda, dobrze przylegająca do ciała. Wyżły portugalskie nie posiadają podszerstka. Na głowie psa sierść jest miększa niż na reszcie ciała i z wyglądu i dotyku budzi skojarzenia z aksamitem.
Charakter i szkolenie wyżła portugalskiego
Wyżeł portugalski jest żywiołowym i inteligentnym psem, który uwielbia swojego właściciela i potrafi w wylewny sposób okazywać swoje uczucia. Blisko związany z właścicielem potrafi być w stosunku do niego bardzo uległy, ale tylko wówczas, jeśli będzie miał zapewnione fachowe szkolenie. W przeciwnym wypadku wyżeł portugalski może stać się bardzo nieposłusznym czworonogiem, który nie będzie miał zamiaru reagować na komendy i polecenia.
Aby temu zapobiec, konieczne jest szkolenie psa od jego najwcześniejszych miesięcy, można je zacząć nawet kiedy pies ma zaledwie trzy miesiące i sukcesywnie rozwijać. Na nic zdadzą się tu brutalne metody, tylko konsekwencja i cierpliwość przewodnika. Może minąć dużo czasu, zanim zlikwidujemy u psa niepożądane cechy. Największą uwagę należy zwrócić na naukę reagowania na komendy, w szczególności na komendę przywołania. Wyżły portugalskie łatwo się rozpraszają i tracą cierpliwość, więc z całą pewnością czeka nas w przypadku tego psa dużo pracy.
