Wyżeł niemiecki ostrowłosy – niezależny i odważny pies myśliwski

Niejasne pochodzenie wyżła niemieckiego ostrowłosego

Podobieństwa między odmianami wyżłów niemieckich, w szczególności między ostrowłosym i szorstkowłosym budzą poważne wątpliwości co do pochodzenia tego pierwszego. Na ten temat krąży kilka hipotez, według których pies ten był nowo wyhodowaną rasą pod koniec XIX wieku, według innych był jedną z odmian wyżła szorstkowłosego. Rozstrzał ras branych pod uwagę w aspekcie jego powstania z potencjalnych krzyżówek jest szeroki. Wśród jego bezpośrednich przodków wymienia się pointery, pudle, nieistniejącego już jagpudla, a nawet owczarka niemieckiego.

Według niemieckiego kynologa Hansa von Kadicha, wyżeł ostrowłosy jest z całą pewnością odmianą szorstkowłosego i zostało to udowodnione przez tego naukowca już w 1888 roku. Niedługo potem, w 1892 roku założono niemiecki klub wyżła ostrowłosego pod nazwą Club Stichelhaar, gdyż tak w języku niemieckim określa się psy tej rasy. Od tego czasu dbano o czystość krwi u tej rasy, którą obecnie uważa się za jedną z najstarszych ras wyżłów niemieckich hodowanych w Niemczech. Nie jest jednak tak popularny, jak jego szorstkowłosy kuzyn. 

Najważniejsze cechy wyglądu wyżła niemieckiego ostrowłosego

Wyżeł niemiecki ostrowłosy według klasyfikacji FCI należy do grupy wyżłów, sekcji wyżłów kontynentalnych i typu kontynentalnego. To pies średniej wielkości o silnej budowie. Jego wysokość w kłębie z zasady powinna być równa długości tułowia. Zamyka się ona w przedziale 58-68 cm u suk i 60-70 cm u psów, a waga w przedziale 25-30 kg dla obu płci.

Glowa psa jest proporcjonalna do reszty ciała. Czaszka szeroka i wysklepiona, stop łagodny. Kufa długa i prosta o średniej szerokości. Oczy owalnego kształtu o barwie zależnej od umaszczenia, brązowe lub jaśniejsze, ale nigdy w żółtym kolorze. Uszy są średniej wielkości, lekko zaokrąglone i wysoko osadzone. Opadają swobodnie wzdłuż czaszki. Nos występuje w różnych kolorach w zależności od umaszczenia, od jaśniejszej do ciemniejszej barwy, ale nie czarny. Fafle są zwisające. Szczęka mocna ze zgryzem nożycowym. 

Szyja umięśniona i średniej długości. Klatka piersiowa głęboka, grzbiet silny i prosty. Ogon gruby u nasady, średniej długości i prosty. Noszony nieznacznie ponad linię grzbietu. Kończyny silne, proste i równoległe do siebie, z mocnego kośćca.

Umaszczenie wyżła niemieckiego ostrowłosego występuje w kilku odmianach. Może być jednolicie brązowe, brązowe ze znaczeniami, brązowe dereszowe z łatami lub bez nich i jasno dereszowe z brązowym, również z łatami lub bez nich. 

Szata jest gęsta, twarda i szorstka, dobrze przylegająca do ciała. Charakterystyczna dla tej rasy jest broda z szorstkim i nie za długim włosiem i krzaczaste, szorstkie brwi. Ogon psa jest pokryty gęstszą sierścią niż reszta ciała. 

Szkolenie i charakter wyżła ostrowłosego niemieckiego

Wyżeł ostrowłosy niemiecki to zrównoważony, spokojny pies, który według wzorca FCI nie powinien być ani agresywny, ani bojaźliwy. Jest również jak inne wyżły niemieckie odważny i wszechstronny podczas polowań. W kontaktach z człowiekiem nie jest tak łagodny i czuły, jak wyżły krótkowłose lub szorstkowłose i z tego powodu wymaga więcej pracy podczas szkolenia, jeśli miałby pełnić częściej rolę psa do towarzystwa. Właściwie ułożony staje się wiernym i oddanym właścicielowi czworonogiem.

Szkolenie powinno być szczególnie konsekwentne i będzie od nas wymagało cierpliwości. Wyżeł niemiecki ostrowłosy to pies z dużym poczuciem niezależności i nie jest proste uczenie go wykonywania określonych poleceń, muszą być one precyzyjnie sformułowane i zaaranżowane, by pies pojął, czego od niego wymagamy. Z całą pewnością nie wolno denerwować się na psa, jeśli ten będzie ignorował polecenie, tylko łagodnymi metodami konsekwentnie nakłaniać go do nauki.

Aktywności wyżła niemieckiego ostrowłosego 

Wyżeł niemiecki ostrowłosy to typowy pies pracujący, któremu trzeba zapewnić dużo ruchu, zwłaszcza jeśli żyje z nami wyłącznie jako pies do towarzystwa. Wymaga on w ciągu dnia dłuższych spacerów na rozległych przestrzeniach, które bardziej zapewni mu wiejska lub podmiejska sceneria niż typowo miastowa.

Długie spacery z wyżłem niemieckim ostrowłosym powinny być urozmaicone o zabawy, które wspomogą jego psychofizyczny rozwój. Czasami wystarczy intensywna zabawa w aportowanie, można też zaproponować mu rozmaite formy rozrywek kynologicznych w rodzaju agility i canicross. Będzie przeszczęśliwy, jeśli umożliwimy mu zabawę w tropienie. Warto również zaprowadzić go nad wodę, z zabawy w której chętnie skorzysta.