Wyżeł hiszpański z Burgos – wszechstronny pies myśliwski
Nieznane pochodzenie wyżła hiszpańskiego z Burgos
Wyżeł hiszpański z Burgos to rasa psa od wieków znana i popularna na Półwyspie Iberyjskim. Problem w tym, że jego pochodzenie nie zostało dobrze udokumentowane i badacze opierają się jedynie na niewielu przesłankach próbując ustalić genealogię tej rasy. Hiszpania była przez wiele stuleci miejscem występowania wielu psów w typie wyżłowatym i niestety w przypadku wyżła hiszpańskiego z Burgos, bardziej trzeba się opierać na hipotezach niż źródłach historycznych. Wiadomo na pewno, że miejscem jego występowania jest Kastylia, w której leży miasto Burgos zawarte w oficjalnej nazwie psa.
Według najbardziej prawdopodobnej hipotezy przodkami wyżła hiszpańskiego z Burgos były iberyjski pies hiszpański i gończy hiszpański. Pierwsze wzmianki na temat wyżła z Burgos pojawiły się w XVI wieku. Tak jak jego przodkowie, w dawnych stuleciach ten duży pies najczęściej był wykorzystywany do polowania na grubszą zwierzynę. Jednak z biegiem czasu, na skutek działań hodowców potrzebujących wszechstronnego psa polującego na mniejsze leśne zwierzęta i na ptactwo, sylwetka wyżła hiszpańskiego sukcesywnie się zmniejszała.
Wyżeł hiszpański z Burgos w XX wieku i współcześnie
Na początku XX wieku psy tej rasy były zagrożone wyginięciem. Jednak w drugiej połowie XX wieku hodowla wyżła hiszpańskiego z Burgos przeżyła odrodzenie i zaczęto dbać o czystość rasy. Współcześnie wyżły te są dużymi, popularnymi psami myśliwskimi słynącymi z wszechstronności. Obecnie wykorzystuje się je do polowania na drobną zwierzynę i ptactwo w rodzaju kuropatw i przepiórek, jednak w razie potrzeby mogą również brać udział w polowaniach na większe zwierzęta.
Wyżeł hiszpański z Burgos słynie ze swojej odwagi, ale nie tylko ta jest istotna podczas polowania. To również pies ze znakomitym węchem, sprawdzający się w tropieniu i wystawianiu zwierzyny oraz jako aporter. Polować może praktycznie na każdym myśliwskim terenie, także w wodzie. Podczas pracy jest opanowany, posłuszny i pewny w szukaniu.
Najważniejsze cechy wyglądu wyżła hiszpańskiego z Burgos
Według klasyfikacji FCI wyżeł hiszpański z Burgos należy do grupy wyżłów i sekcji wyżłów kontynentalnych. To pies dużych rozmiarów, o proporcjonalnej, harmonijnej sylwetce i mocnej zwartej budowie. Jego wysokość zamyka się w przedziale 59-64 cm u suk i 62-67 u psów, a waga dla obydwu płci w przedziale 25-30 kg.
Głowa jest duża i mocna z dobrze rozwiniętą, szeroką czaszką i łagodnie zaznaczonym stopem. Kufa jest prosta z profilu i mocna, fafle zwisające, lecz nie obwisłe. Oczy są średniej wielkości i mają kształt migdała. Spojrzenie psów tej rasy określane jest jako smutne lub melancholijne, a wrażenie to potęguje charakterystyczna barwa ciemnego orzecha laskowego. Uszy są osadzone na wysokości oczu i opadają swobodnie wzdłuż czaszki lekko się zawijając. Są średniej długości i mają kształt trójkąta.
Szyja psa jest mocna, szeroka przy głowie i jeszcze bardziej rozszerzająca się w kierunku tułowia. Tułów mocny i krzepki z potężną klatką piersiową, grzbiet umięśniony, zad szeroki i mocny. Ogon noszony wysoko, gruby u nasady i zwężający się w kierunku końcówki. Bywał kopiowany do jednej trzeciej bądź jednej drugiej swojej długości. Kończyny przednie proste, równoległe i idealnie pionowe, tylne równoległe, silne, o mocnym kośćcu i dobrym kątowaniu.
Umaszczenie wyżła hiszpańskiego z Burgos jest barwy białej i wątrobianej. Kolory te na ciele psa mogą mieszać się w różnych proporcjach, z których może powstać maść o dereszowatej, dropiatej lub marmurkowej strukturze. Uszy często mają jednolity, wątrobiany kolor.
Szata jest średniej grubości, gęsta, gładka i dobrze przylegająca. Nieco delikatniejsza jest na uszach, kończynach i głowie.
Szkolenie i charakter wyżła hiszpańskiego z Burgos
Wyżeł hiszpański z Burgos w równomiernych proporcjach łączy w sobie cechy psa myśliwskiego i do towarzystwa. Jako myśliwy jest odważny, nieustępliwy, bardzo wytrzymały i ceniący sobie niezależność. Jednocześnie w domowym otoczeniu to pies bardzo łagodny, spokojny i stateczny. Jak przystało na jednego z najbardziej wszechstronnych psów myśliwskich jest także inteligentny i posłuszny. Jako pies pracujący jest podatny na szkolenie, jednak trzeba wziąć pod uwagę w jakim celu ma być szkolony.
Jeśli na psa myśliwskiego, szkolenie powinno przebiegać bez większych problemów. Jeśli zaś ma być psem typowo do towarzystwa, treningi trzeba zacząć od najmłodszych lat i ukierunkować je na częściowe ograniczenie myśliwskiego instynktu, co nie będzie proste i z pewnością wymaga pomocy specjalisty. Wyżły należy szkolić przy pomocy łagodnych, konsekwentnych metod, włączając do szkolenia elementy pozytywnego wzmocnienia.
