Wydra europejska: podwodna łasica

Wydra europejska: stosunki z ludźmi

Wydra europejska (łac. lutra lutra) to jedyny żyjący w Polsce gatunek wydry – niewielkiego drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych. Rozróżnia się 11 podgatunków wydry europejskiej.

Wydry europejskie od wieków stanowiły dla ludzi przede wszystkim źródło mięsa i skór, choć polowanie na te zwierzęta wcale nie było łatwe. Wydry są przebiegłe i zręczne, unikają ludzi i kryją się przed nim w swych dobrze ukrytych norach. Do tego są śliskie, gryzą i drapią, a gdy uciekną do wody, mogą pozostać pod powierzchnią nawet przez osiem minut. W Anglii do polowania na wydry wykorzystywano specjalnie przeszkolone psy – otterhoundy.

W niektórych rejonach świata stosunki ludzi i wydr były bardziej przyjazne. W Bangladeszu rybacy tradycyjnie wykorzystywali oswojone wydry do zapędzania ryb w sieci. Wydry – choć nie europejskie – są też zwierzętami totemicznymi dla niektórych plemion północnoamerykańskich.

Jak wygląda wydra europejska?

Wydra europejska przypomina dużą łasicę, przystosowaną do życia w wodzie. Osiąga masę ok. 10 kg (rekordzistka ważyła 24 kg), długość jej ciała wynosi ok. 90 cm, do czego doliczyć trzeba kolejne 60 cm ogona. Długi i silny ogon działa jak śruba napędowa i pozwala wydrze europejskiej ścigać i łapać nawet najbardziej płochliwe ryby.

Ciało wydry europejskiej jest wydłużone, opływowe, bardzo zwinne. Cztery niedługie, ale silne kończyny zakończone są łapkami o pięciu palcach i ostrych pazurach. Między palcami wydry rozpięta jest błona pławna, ułatwiająca zwierzęciu poruszanie się w wodzie. Głowa wydry osadzona jest na długiej szyi i ma nieco wydłużony kształt. Oczy wydry są okrągłe i czarne, lekko wyłupiaste. Uszy są krótkie, okrągłe i położone płasko na głowie. Gdy zwierzę nurkuje, jego uszy zamykają się, chroniąc kanały słuchowe przed zalaniem. Pyszczek wydry wyposażony jest w rozłożyste wibrysy.

Sierść wydry europejskiej jest gęsta, zwarta, zapewniająca zwierzęciu ochronę przed wychłodzeniem. Ma ciemnobrązowy kolor na wierzchniej części ciała, a na brzuchu jaśniejszy, niemal kremowy.

Samice wydry europejskiej są znacznie mniejsze od samców. Dzięki temu samce i samice nie wchodzą sobie w paradę i nie konkurują – większe samce polują na większe zwierzęta, a mniejsze samice zadowalają się mniejszą zdobyczą.

Wydra europejska: obszar występowania

Wydra europejska – wbrew nazwie – występuje nie tylko w całej Europie, ale też na ogromnych obszarach Azji, od Uralu po Zatokę Perską i dolinę Gangesu, od Azji Mniejszej po Półwysep Koreański, południowe Indie i Sumatrę. Wydry europejskie spotkać też można w północno-zachodniej Afryce.

Chociaż wydra europejska występuje na tak wielkim terenie, to jednak stanowi rzadki gatunek i trudno ją spotkać. W Polsce wydra europejska występuje bardzo rzadko.

Wydra europejska: biotop

Wydra europejska żyje na obrzeżu zbiorników i cieków wodnych – jezior, stawów, rzek. Żyje w słodkiej wodzie, choć może wypuszczać się na polowanie także do słonych mórz, choć potem musi czyścić futro w solnego osadu.