Tiffanie – kot azjatycki z Wielkiej Brytanii

Krótka historia kota Tiffanie

Pochodzenie Tiffanie jest dobrze udokumentowane i rozpoczęło się od przypadkowej krzyżówki kotki rasy burmskiej ze srebrnym, szynszylowym persem. Wydarzyło się to w hodowli znanej arystokratki, baronowej Mirandy von Kirchberg i dało początek rasie kotów burmilla. Cztery koty z tego miotu posiadały krótką sierść, ale zarazem były nosicielami genu długiej sierści. Rozpoczęto wówczas rozmnażać tę rasę opierając się o nowo opracowany program hodowlany.

Kot, którego nazwano potem Tiffanie pojawił się w efekcie kolejnych krzyżówek rasy burmilla z kotami o innym niż srebrne umaszczeniu oraz z długowłosymi osobnikami z pokrewnych azjatyckich ras. W następnych miotach pojawiły się zarówno koty krótkowłose jak i koty z dłuższą sierścią, które zostały przez hodowców pieczołowicie wyselekcjonowane i po jakimś czasie uznano je za osobną rasę.

Pierwotnie nazwano je Tiffany, jednak w USA była już rasa kotów pod tą nazwą, dokonano więc drobnej korekty i od tego czasu koty o półdługiej sierści z Wielkiej Brytanii noszą nazwę Tiffanie. Ich historia jest na tyle krótka i budzi wątpliwości co do czystości rasy, że wciąż nie są one oficjalnie uznane przez Międzynarodową Organizację Felinologiczną, jednak istnieje wzorzec Tiffanie opracowany przez WCF (World Cat Federation). To nadal rzadka rasa kotów, nieuznawana w USA, która jednak stopniowo zdobywa coraz większą popularność.

Najważniejsze cechy wyglądu kota Tiffanie

Tiffanie są kotami średniej wielkości o dosyć ciężkiej budowie i mocnym kośćcu. Ich wysokość zamyka się w przedziale 26-30 cm dla samic i 28-35 cm dla samców, a waga odpowiednio 6-8 kg i 6-12 kg. Mają elegancką sylwetkę, która w dużym stopniu maskuje ich masę, po podniesieniu kota możemy się autentycznie zdziwić, że jest dużo cięższy niż na to wygląda.

Głowa Tiffanie jest średniej wielkości o kształcie krótkiego i tępego klina. Wydatne kości policzkowe przechodzą w szeroką i zaokrągloną kufę. Oczy są szeroko rozstawione, skośne u góry i zaokrąglone u dołu. Ich barwa może być żółta, bursztynowa, zielona lub w odcieniach pomiędzy nimi, w zależności od rodzaju umaszczenia. Uszy kota są szeroko rozstawione i zaokrąglone na końcówkach. Ich zewnętrzna linia stanowi naturalne przedłużenie boków głowy kota.

Tułów Tiffanie jest zwarty i wyraźnie umięśniony, grzbiet prosty. Ogon jest średniej długości i jak u innych kotów azjatyckich zaokrąglony na końcówce. Kończyny kota są smukłe i delikatne, co trochę kontrastuje ze zwartą budową. Tylne są dłuższe od przednich.

Umaszczenie może być każdego koloru, pokrywa się z umaszczeniem kotów w typie azjatyckim i burmskim. Może być zarówno jednolite jak i typu tabby.

Sierść, zgodnie z najważniejszą cechą która wyróżnia Tiffanie, jest półdługa. Z wyglądu i dotyku delikatna i jedwabista, dobrze przylega do całego ciała. Na ogonie tworzy charakterystyczny pióropusz. Jest też gęsta, co w jakimś stopniu zastępuje kotu brak podszerstka.

Charakter kota Tiffanie

Zwyczaje i charakter tego kota tak naprawdę ludzie dopiero poznają, ale już można wyróżnić jego kilka najważniejszych cech. Jako, że jego bliskimi przodkami są koty burmskie i persy, Tiffanie odziedziczył po nich łagodne usposobienie. To spokojny kot, który lubi spędzać czas w domu o boku właściciela. W stosunku do człowieka jest przyjacielski i kochający. Jak inne koty azjatyckie jest dosyć gadatliwy i często zdarza mu się konwersować z właścicielem.

Aktywności kota Tiffanie

Koty te mają skłonność do nadwagi, nie należy ich więc przekarmiać, a przy okazji warto zapewnić typowe dla kotów formy aktywności. Koty Tiffanie, mimo że spokojne i łagodne, są również zwinne, można więc z nimi bawić się różnymi rodzajami wędek dla kotów. Krótkie sesje dwa razy dziennie wystarczą, by kot utrzymał formę i miał mniej sposobności do psocenia. Jeżeli częściej zostaje sam, warto pozostawić w miejscu zamieszkania różne akcesoria, które zapewnią kotu przeróżne bodźce psychofizyczne i sprawią, że nie będzie się nudził. W mieszkaniu lub w wolierze na zewnątrz warto ustawić kotu drapak, który może być wysoki, żeby kot mógł się też po nim wspinać.