Sznaucer olbrzym: łagodny strażnik domowego ogniska

Sznaucer olbrzym – historia rasy

Niemieckie słowo „Schnauzer” oznacza „pysk” lub – potocznie – „wąsy” i znakomicie opisuje wygląd sznaucera olbrzyma, który ma charakterystyczną bródkę na kufie, wąsy, gęste brwi i grzywkę.

Sznaucer olbrzym wywodzi się od sznaucera średniego. Pies ten znany był w Niemczech już w średniowieczu, wykorzystywano go do polowania na szczury, zaganiania bydła i obrony domostw, piwiarni, rzeźni, fabryk i stoczni. Sznaucer olbrzym, zwany też sznaucerem monachijskim, wyhodowany został w XVII w. w Szwabii do bardziej efektywnego pilnowania majątków, zaganiania bydła oraz do służby w policji i armii.

Uważa się, że sznaucer olbrzymi to efekt krzyżowania średnich sznaucerów z licznymi rasami, m.in. owczarkiem niemieckim i turyngijskim, dogiem niemieckim, dobermanem, rottweilerem i bokserem. Oficjalnie rasę zarejestrowano w 1910 r. Sznaucery olbrzymy stały się popularne po I wojnie światowej, kiedy to dobrze sprawdziły się jako psy wojskowe. Do USA trafiły w latach 30. XX w., ale popularne stały się dopiero w latach 60.

Dziś sznaucery olbrzymy wykorzystuje się do pracy w policji, służbach ratunkowych, do zaganiania bydła, czasem do ciągnięcia wózków z towarami. Sznaucery olbrzymy dobrze radzą sobie w niektórych psich sportach.

W Polsce sznaucer olbrzym znany był już w okresie międzywojennym. Planował hodowla zaczęła się w latach 50. XX w. W 1964 r. Władysław Kłodziński sprowadził z Niemiec sukę, której miot dał początek współczesnym polskim sznaucerom olbrzymim.

Jak wygląda sznaucer olbrzym?

Sznaucer olbrzym osiąga 61 cm wysokości w kłębie i wagę 36 kg.

Głowa zdrowego sznaucera olbrzyma jest mocna, kufa podłużna, w kształcie łagodnie ściętego klina, zwężająca się ku wierzchołkowi nosa. Oczy są owalne, w ciemnym kolorze, uszy osadzone wysoko, trójkątne i załamane. Tułów jest mocny, zwarty, o profilu kwadratowym, grzbiet lekko opada w kierunku zadu. Ogon powinien być masywny i zagięty sierpowato.

Sznaucer olbrzym ma charakterystyczną brodatą kufę, długie włosy na nosie, formujące wąsy, często uroczą grzywkę nad oczami i gęste, krzaczaste brwi. Sierść sznaucera olbrzyma jest dwuwarstwowa, z gładkim podszerstkiem i szorstkim włosem okrywowym, dzięki czemu pies jest odporny na zimno i deszcz. Sierść trochę linieje i stale rośnie, dlatego sznaucer olbrzymi musi regularnie odwiedzać psiego fryzjera. Należy przynajmniej dwa razy w roku porządnie trymować psa – to tzw. obnażanie sznaucera olbrzyma. Dzięki temu jego sierść nabiera pożądanej szorstkości. Z kolei strzyżenie włosa okrywowego powoduje, że sierść psa traci swoją szorstkość i staje się gładka.

Umaszczenie sznaucera olbrzyma najczęściej jest jednolicie czarne, choć zdarza się też szare w odmianie salt-and-pepper (włosy mają różne odcienie szarości, bieli i czerni).

W USA sznaucerom olbrzymom, zwłaszcza tym polującym na gryzonie, przycina się uszy i ogony, żeby szczury nie mogły ich gryźć, w Europie jednak ta praktyka jest nielegalna.

Jaki charakter ma sznaucer olbrzym?

Sznaucer olbrzym to bardzo silny i wytrzymały pies, który potrafi zachować spokój niemal w każdej sytuacji. Wobec obcych sznaucer olbrzym zachowuje czujność i ostrzega przed nimi szczekaniem. Nie okazuje agresji, chyba że uzna, że jego pan jest zagrożony. Z reguły jest jednak cichy i spokojny. Bardzo przywiązuje się do swojej rodziny i w razie potrzeby będzie jej bronił. Szczególnie mocno kocha swojego pana.

Sznaucer olbrzym jest skory do zabawy i lubi dzieci, zwłaszcza takie, które przyuczono, jak należy traktować psa. Wspólne zabawy ze sznaucerem olbrzymem powinien jednak nadzorować dorosły, bo pies może niechcący przewróci malucha.

Sznaucer olbrzym to inteligentny pies, mający skłonność do niezależności. Wymagają więc ułożenia i treningu. Na szczęście wychowanie sznaucera olbrzyma nie przedstawia większych trudności. W rankingu ras najlepiej poddających się treningowi, zestawionym przez badacza psiego behawioru, Stanley’a Corena, sznaucery olbrzymy uplasowały się wysoko. Na 140 ras uwzględnionych w rankingu sznaucer olbrzym zajął dwudzieste ósme miejsce. Uplasował się też na szóstym miejscu wśród psów obronnych.

Trening sznaucera olbrzyma można zacząć już po ok. ośmiu tygodniach życia szczeniaka. Szkolenie początkowe powinno objąć nauczenie psa reagowania na własne imię i podstawowe komendy. Należy wpoić sznaucerowi olbrzymowi zasady dobrego życia z ludźmi i zwierzętami, także obcymi. Szkolenie początkowe to też dobry moment, by pies przyzwyczaił się do zabiegów pielęgnacyjnych, takich jak czesanie, trymowanie, strzyżenie, kąpanie, czyszczenie zębów i uszu, obcinanie pazurów, a także do chodzenia na smyczy.

Trenując sznaucera olbrzyma, należy okazywać łagodną stanowczość i uzbroić się w cierpliwość. Pies powinien być nagradzany za każdym razem, gdy poprawnie wykona polecenie. Nagrodą może być pochwała, smakołyk lub chwila ulubionej zabawy. Jeśli sznaucer olbrzym nie wykona polecenia, możesz go skarcić, ale nie krzycz. Krzyk stresuje psa i zraża go do dalszego treningu.

Po zakończeniu szkolenia podstawowego sznaucer olbrzym może dalej uczyć się np. stróżowania, przejść trening umiejętności obronnych lub przygotowywać się do zawodów sportowych. Nawet jeśli nie zamierzasz wstawiać psa do zawodów, trening będzie dla niego świetną zabawą i okazją do aktywnego spędzenia czasu z opiekunem. Sznaucery olbrzymie dobrze radzą się w konkurencjach takich jak np. agility (bieg po torze przeszkód) i flyball (psia sztafeta), a także canicross (bieg za psem w uprzęży).

Sznaucer olbrzym ma dużą potrzebę ruchu, którą trzeba zaspokajać, wyprowadzając go na długie spacery. Pies będzie dobrym towarzyszem joggingu, pobiegnie też za rowerem. Chętnie wybierze się do lasu i na łąkę, gdzie może swobodnie hasać i szperać. W mieście sznaucery olbrzymy dobrze jest wyprowadzać na smyczy o mocnych karabińczykach, przytwierdzonej do szerokiej obroży, i w kagańcu fizjologicznym, który nie utrudnia ziajania. Sznaucer olbrzym jest z natury nieufny wobec obcych i rzadko popada w otwarte konflikty z innymi psami, samce mogą jednak czasem być zadziorne i pakować się w kłopoty.

Znudzony lub pozostawiony sam na zbyt długo, sznaucer olbrzym może wyć, szczekać i niszczyć meble. Z racji swoich rozmiarów może dokonać dużych zniszczeń. Do pewnego stopnia można przyzwyczaić psa do spędzania kilku godzin samotnie na etapie wczesnego treningu. Jeśli sznaucer olbrzym wyjątkowo źle znosi rozstania, możesz przed wyjściem do pracy poczęstować go ulubionym jedzeniem. Pamiętaj jednak, by wliczyć ten poczęstunek do dziennego planu żywieniowego, żeby pies z czasem nie nabawił się nadwagi. Czasem sznaucer olbrzym jest spokojniejszy, jeśli zostawi się na cały dzień włączony telewizor – zwierzak będzie stale słyszał ludzkie głosy i nie martwił się nienaturalną ciszą. Dobrze też zostawić mu do dyspozycji ulubione zabawki – piłki, gryzaki, sznury do ciągnięcia i szarpania.

Co je sznaucer olbrzym?

Sznaucer olbrzym powinien dostawać wysokiej jakości karmę dla dużych psów, zawierającą przede wszystkim mięso mięśniowe i podrobowe, a także – w odpowiednich proporcjach – oleje naturalne, warzywa i owoce. Karma nie powinna zawierać konserwantów, barwników, słodzików i spulchniaczy.

Szczenięta sznaucera olbrzyma powinny dostawać specjalną karmę dla rosnących psów dużych ras, która dostarczy im wszystkich składników odżywczych, niezbędnych do prawidłowego rozwoju. W ciągu krótkiego czasu szczenięta sznaucera olbrzyma wyrastają do swoich imponujących rozmiarów, dlatego potrzebują zbalansowanej karmy, która zaspokoi ich potrzeby. Zaniedbania żywieniowe u szczeniąt mogą wpłynąć niekorzystnie na zdrowie psów w całym ich dorosłym życiu.

Pies może też być karmiony surowizną (tzw. dieta BARF), trzeba jednak pamiętać, by suplementować mu niektóre witaminy i minerały. Nie należy podawać psu surowej wieprzowiny, bo może zawierać pasożyty. Dietę można za to wzbogacić o ryby i oleje rybne, surowe jajka, a w przypadku niektórych psów także owoce, np. jagody. Sznaucer olbrzymi chętnie schrupie też kilka kurzych łapek, które dodatkowo pomogą w usuwaniu kamienia nazębnego.

Pies powinien dostawać porcje dostosowane do jego płci, wieku, masy i trybu życia. W doborze odpowiedniej diety i porcjowania pomoże Ci weterynarz lub psi dietetyk. Sznaucer olbrzym powinien jeść dwa razy dziennie, a posiłki trzeba mu podzielić na dwie części, tak by nie jadł zbyt dużo naraz. W ten sposób zmniejsza się ryzyko wystąpienia u psa skrętu żołądka.