Szkocki zwisłouchy: urocza genetyczna anomalia

Szkocki zwisłouchy – historia rasy

Koty szkockie zwisłouche zostały wyhodowane w szkockim hrabstwie Perthshire w 1961 r. Rasa powstała przypadkowo przez nieprzewidzianą mutację genu odpowiedzialnego za tkankę chrzęstną, która wystąpiła u potomstwa kotki Susie rasy brytyjskiej krótkowłosej. Mutacja genu spowodowała, że dorosłym kotom w charakterystyczny sposób opadają uszy. Jedno z kociąt Susie przygarnął William Rose, zainteresowany jego nietypowymi uszami. To właśnie Ross zarejestrował nową rasę jako koty szkockie zwisłouche w 1966 r. w brytyjskiej organizacji felinologicznej Gouverning Council of the Cat Fancy (GCCF). Rozpoczął też planową hodowlę kotów szkockich zwisłouchych z pomocą genetyka Pata Turnera.

Z powodu występujących stosunkowo często wad genetycznych i poważnych problemów ze zdrowiem uszu, w 1971 r. zaprzestano rejestrowania w Wielkiej Brytanii kotów szkockich zwisłouchych. Rasa zdążyła jednak do tego czasu trafić do USA, gdzie szkockie zwisłouche krzyżowano z brytyjskimi i amerykańskimi krótkowłosymi.

Rasa szkocki zwisłouchy nie jest uznawana przez Międzynarodową Federację Felinologiczną (FIFe). Mimo to koty te cieszą się dużą popularnością dzięki swemu nietypowemu, pociesznemu wyglądowi i przyjaznym usposobieniu.

Kot szkocki zwisłouchy pojawił się w Polsce w 1997 r.

Jak wygląda szkocki zwisłouchy?

Kot szkocki zwisłouchy wygląda podobnie do brytyjskiego krótkowłosego. Jest średniej wielkości, osiąga masę ok. 6 kg. Ma okrągłą głowę, dość płaski pyszczek i duże, okrągłe, szeroko rozstawione oczy. Sierść ma krótką, grubą i miękką w dotyku, w niemal każdym umaszczeniu z wyjątkiem typu syjamskiego i koloru lawendowego i czekoladowego. Spotyka się także odmianą długowłosą kota szkockiego zwisłouchego, która wymaga nieco częstszego czesania.

Cechą wyróżniającą koty szkockie zwisłouche są – jak wskazuje nazwa – zwisające uszy. Są one szeroko osadzone, trójkątne, lekko zaokrąglone na czubkach. Stoją pionowo przez kilka pierwszych tygodni życia kociaka, a potem załamują się. Zależnie od typu, uszy kota szkockiego zwisłouchego mogą być załamane pojedynczo (do przodu), pofałdowane (załamane najpierw do przodu, potem w tył) lub niesymetryczne (jedno ucho tak, drugie inaczej). Mimo nietypowego kształtu, uszy kota szkockiego zwisłouchego nadal w pełni sprawnie wypełnią swe zwykłe funkcje ekspresyjne – kot unosi je do słuchania, kładzie po sobie w gniewie, strzyże nimi, gdy usłyszy coś szczególnie interesującego, np. dźwięk otwieranej torby z karmą.

Oklapnięte uszy, w połączeniu z okrągłą głową i dużymi oczami, sprawiają wrażenie, jakby kot szkocki zwisłouchy nieustannie się czemuś dziwił. Właściciele i hodowcy określają też czasem wygląd kotów szkockich zwisłouchych jako przypominający sowę.

Jaki charakter ma szkocki zwisłouchy?

Kot szkocki zwisłouchy ma zrównoważony temperament. To pieszczoch, który lubi zabawę, ale też weteran leniwych popołudni spędzonych bezczynnie na kanapie. Nie zabiega natrętnie o uwagę, ale jest zadowolony, gdy poświęca mu się czas. Przywiązuje się do całej rodziny, ale najsilniej do jednego opiekuna, któremu stara się stale towarzyszyć. Szkocki zwisłouchy źle znosi samotność, która wywołuje u niego stres i może prowadzić do depresji. Można do pewnego stopnia przyzwyczaić kota do spędzania kilku godzin bez samemu, a rozstanie z opiekunem osłodzić mu, pozostawiając do dyspozycji ulubione zabawki lub podając przed wyjściem do pracy posiłek. Szkocki zwisłouchy zdecydowanie jednak powinien stale mieć towarzystwo. Dlatego zawsze lepiej jest mieć parkę kotów, które dotrzymują sobie wzajemnie towarzystwa i spędzają wspólnie czas na zabawie lub pielęgnacji futerek.

Kot szkocki zwisłouchy ma dość przyjemny głos i komunikuje swoje potrzeby, wydając szeroką gamę dźwięków.

Szkockie zwisłouche mają też wyróżniające je spośród innych kotów zachowania. Lubią np. spać na plecach, a siedzą w tzw. „pozycji buddy” - z rozłożonymi nogami i przednimi łapkami złożonymi na podołku.

Kot szkocki zwisłouchy znakomicie dogaduje się z innymi domowymi zwierzakami. Lubi bawić się na dworze i zażywać sporo ruchu. W domu powinien mieć do dyspozycji wysoki wielopiętrowy drapak, wyposażony w platformy do wskakiwania i domek do chowania się. Jeśli masz balkon, dobrym pomysłem będzie zabezpieczenie go siatką i udostępnienie kotu, który chętnie będzie napawał się zapachami dochodzącymi ze dworu i obserwował toczące się w dole życie.

Co je szkocki zwisłouchy?

Kot szkocki zwisłouchy powinien dostawać wysokiej jakości kocią karmę, złożoną przed wszystkim z mięsa pochodzenia mięśniowego i podrobowego, oraz – w odpowiednich proporcjach – naturalnych olejów, warzyw i owoców. Należy unikać karm zawierających sztuczne barwniki, zbożowe spulchniacze, słodziki, konserwanty lub nieokreślone odpady zwierzęce.

Kot szkocki zwisłouchy powinien dostawać dwa zbalansowane posiłki dziennie. Porcje powinny być dopasowane do płci, wieku, masy ciała i trybu życia kota. Nie należy zapewnić mu stałego i nieograniczonego dostępu do karmy. Suche krokiety można podawać jako nagrodę w czasie treningu lub przekąski między posiłkami.

Kot powinien mieć stały dostęp do świeżej wody. Odwodnienie może spowodować problemy z nerkami. Zapytaj sąsiadów, czy woda z kranu w Twoim bloku lub lokalnym ujęciu jest zdatna do picia dla ludzi i zwierząt – nie powinna zawierać chloru, mieć wyraźnego smaku ani zapachu. Nie podawaj też kotu mleka – wbrew popularnemu mitowi zwierzęta te nie tolerują laktozy i mleko im szkodzi.

Odpowiednią dietę i porcjowanie skonsultuj z weterynarzem lub kocim dietetykiem.