Sławny model – kot perski szynszylowy
Kot perski zdecydowanie jest jedną z najbardziej znanych ras kotów na świecie. Mało kto jednak zdaje sobie sprawę, że również jedną z najstarszych, choć popularność zdobyły nie w kraju swojego pochodzenia lecz w Anglii, gdzie z bliskiego wschodu przybyły prawdopodobnie podczas wypraw krzyżowych. Jednak jest jeden przedstawiciel tego gatunku, którego znamy wszyscy, bowiem jest to model ponad modele, który nie tylko chętnie pozuje do kociego kalendarza, lecz również występuje w reklamach – kot perski szynszylowy.
Kot perski szynszylowy – charakterystyka rasy
Podobnie jak inne persy, kot perski szynszylowy rośnie do drugiego roku życia i do tego czasu osiąga wielkość około 25 centymetrów i waży do 7 kilogramów. Najbardziej charakterystyczne dla tego gatunku jest jego niezwykłe umaszczenie – ma bardzo jasną barwę bazową, od kufy aż po ogon, a ciemniejsza końcówka włosa występuje jedynie wokół nosa oraz łap. Pomimo iż dopuszczalne jest prążkowanie, po wielu latach hodowli stało się ono niemal całkowicie niewidoczne.
Co ważne, pod długą sierścią kota perskiego szynszylowego nie ma prawie w ogóle podszerstka. W odróżnieniu od klasycznego persa ma również mniej spłaszczony nos, mniejszą głowę i większe uszy i jest odrobinę mniejszy i niebieskie oczy.
Kot perski szynszylowy – mrucząca poduszka
Podobnie jak persy kot perski szynszylowy jest raczej leniwcem, ale nie oznacza to, że pogardzi rozrywką. Od czasu do czasu długie drzemki i wylegiwanie na kolanach chętnie zamieni w zabawę z właścicielem na przykład za pomocą wędki.
Choć jest to kot niezwykle przywiązany do właścicieli, to ceni także własną przestrzeń. To on decyduje kiedy jest czas na czułości, a kiedy na sen. Mimo że nie przejawia agresji, swój humor potrafi określić za pomocą jednego spojrzenia.
Jak dbać o kota perskiego szynszylowego?
Ponieważ persy z natury są leniwe, mają duże skłonności do nadwagi. Aby zapobiec chorobom wynikającym z otyłości należy kontrolować jego posiłki i przede wszystkim angażować do zabawy – nawet jeśli miałaby być krótka!
Decydując się na zakup kota perskiego szynszylowego, przyszły właściciel powinien nastawić się na… codzienne szczotkowanie. Niestety długa sierść sprawia, że koty tej rasy bardzo szybko zaczynają się kołtunić, co sprzyja rozwojowi pasożytów i utrudnia codzienne funkcjonowanie. Dodatkowo długa sierść – szczególnie w okolicy łap i pośladków bardzo często ubrudzona jest odchodami, dlatego należy ją regularnie przycinać.
W odróżnieniu od innych kotów, persy – także kot perski szynszylowy – nie stroni od kąpieli. Warto raz na jakiś czas wykonać taki zabieg, szczególnie że przyzwyczajany od kociaka polubi także suszenie suszarką i modelowanie włosów szczotką.
Bardzo ważna jest także codzienna higiena oczu oraz nosa – nie tylko prowadzi do zmiany koloru sierści, lecz przede wszystkim do poważnych infekcji utrudniających kotu funkcjonowanie, co jest bezpośrednio związane z jego budową.
Kot perski szynszylowy narażony jest także na infekcje uszu, dlatego raz na jakiś czas podczas wizyty kontrolnej u weterynarza warto poprosić o przeczyszczenie ich przed wdaniem się infekcji.
Kot perski szynszylowy – choroby
Niestety ze względu na małą pulę genów, kot perski szynszylowy obciążony jest licznymi chorobami, dlatego należy stale wykonywać badania kontrolne w celu jak najszybszego wdrożenia leczenia. Wśród schorzeń popularnych dla rasy są:
- liszaj obrączkowy (grzybica rozwijająca się najczęściej na grzbiecie lub nasadzie ogona)
- wnętrostwo – niezstąpienie jąder do worka mosznowego
- gruczołaki łojowe (nowotwór skóry)
- guz podstawnokomórkowy
- wielotorbielowatość nerek
- kamica moczowa
- zapalenie pęcherza moczowego
- postępujący zanik siatkówki
- rozszczep powieki
- martwak rogówki
- entropium
- anomalia kanalików łzowych
- przepuklina przeponowa
