Selkirk Rex - kot podobny do owieczki
Selkirk Rex i koty z grupy rex
Koty, których wspólnym określeniem jest rex wyróżniają się falistym, kręconym futerkiem. Ich sierść może być zarówno krótka, jak i długa, włos okrywowy cieńszy lub grubszy, ważne, żeby tworzył na futrze charakterystyczne fale, a czasem nawet loczki. Ta cecha powstała na skutek naturalnie występujących mutacji genetycznych. Zazwyczaj po odkryciu kota z tego rodzaju sierścią hodowcy rozpoczynają selektywny program hodowlany, żeby utrwalić tę cechę u nowej rasy. Selkirk rex należy do najbardziej popularnych kotów z grupy rexów.
Pierwszą rasą kota, którą określono mianem rex był Cornish Rex. Człon rex pochodzi w niej od królików z odmiany rex, które posiadają charakterystyczne, kręcone futerko.
Historia Selkirk Rexa
Historia rasy Selkirk Rex rozpoczęła się w 1987 roku w USA, w stanie Montana. W schronisku w miejscowości Bozeman, kobieta o nazwisku Jeri Newman, zajmująca się hodowlą kotów perskich, natrafiła na młodą kotkę o nietypowym wyglądzie, który charakteryzował się gęstą sierścią z loczkami na końcówkach włosów i kręconymi wibrysami. Pozostałe koty z tego miotu nie posiadały podobnych cech i zaciekawiona Jeri Newman przygarnęła kotkę, nadając jej imię Miss DePesto.
Hodowczyni po dokładnych oględzinach matki Miss DePesto, stwierdziła, że i u niej występują charakterystyczne załamania na końcówkach włosów. To odkrycie skłoniło ją do skojarzenia Miss DePesto z czarnym perskim kotem, ponieważ była bardzo ciekawa, jakie koty pojawią się w kolejnym miocie. Na świat przyszło sześć kociąt, spośród których u trzech można było z czasem zaobserwować kręconą sierść, podobną do tej u Miss DePesto. Hodowczyni w ten sposób upewniła się, że zadziałała tu spontaniczna mutacja genetyczna, a gen przekazywany następnym pokoleniom ma charakter dominujący.
Przy dalszym rozwoju rasy do krzyżówek były wykorzystywane koty perskie, himalajskie, egzotyczne oraz brytyjskie i amerykańskie krótkowłose. W miotach pojawiały się zarówno koty długowłose i krótkowłose z kręconymi lub prostymi włosami, jednak tych pierwszych było więcej. W 1990 roku rasa została zarejestrowana jako Selkirk Rex w organizacji TICA, po czym w 1994 roku otrzymała prawo do czempionatu. W kolejnych latach rasę uznały następne organizacje felinologiczne, ACFA w 1998 roku i CFA w 2000 roku. Według standardu Selkirk Rex występuje w odmianach krótkowłosej i długowłosej.
Człon Selkirk w nazwie kota Selkirk Rex pochodzi od nazwiska ojczyma Jeri Newman.
Najważniejsze cechy wyglądu Selkirk Rexa
Selkirk Rex należy do kotów średniej wielkości i uważany jest też za najbardziej włochatą i największą odmianę kotów z grupy rex. To kot krępy i muskularny z kanciastym korpusem. Jego waga zamyka się w przedziale 3-4 kg dla samic i 4-6 kg dla samców, a wysokość odpowiednio 28-30 cm i 30-32 cm. Samce są wyraźnie większe od samic.
Głowa jest zaokrąglona, kufa krótka i szeroka, policzki pełne i wydatne, wibrysy kręcone. W profilu widoczne zaokrąglone czoło, nos i jędrny podbródek. Szyja jest krótka i gruba, pokryta kręconym futerkiem. Oczy duże i okrągłe, mogą mieć dowolny kolor, niezależny od koloru umaszczenia. Uszy średniej wielkości, zaokrąglone, ze spiczastą końcówką.
Klatka piersiowa jest pełna i muskularna, tułów średnio ciężki, prostokątny, z nieznacznym wzniesieniem w kierunku tylnych kończyn. Kończyny średniej długości, stopy duże i okrągłe. Ogon gruby, zwężający się do zaokrąglonej końcówki, średniej długości.
Umaszczenie Selkirk Rexa może być dowolnego typu i dowolnego koloru. Preferowane są wyraziste, intensywne barwy.
Sierść jest krótka lub półdługa, w obu przypadkach loki są najbardziej widoczne na szyi i ogonie. W dotyku jest miękka i ma pluszowa fakturę. Może układać się zarówno w loki, jak i kępki. Odmiana krótkowłosa kojarzy się z wyglądu z pluszowym misiem, odmiana długowłosa z owcą.
Charakter i aktywności Selkirk Rexa
Selkirk rex to kot łagodny o przyjaznym usposobieniu. Z charakteru jest często porównywany do psa, jest bardzo towarzyski i lubi przebywać w pobliżu właściciela, najczęściej na jego kolanach. Przez większą część dnia jest spokojny, ale lubi też okresy wzmożonej aktywności. Może się bawić sam i razem z właścicielem. Do jego ulubionych interakcji należą zabawa z wędką lub ganianie za wiązką światła laserowego. Raczej nie należy do kotów, które lubią wspinanie, jego aktywność w domu lub mieszkaniu ogranicza się do strefy podłogowej.
