Rasy psów średnich - krótkowłosych i długowłosych
Średni pies - co to właściwie oznacza?
Małe psy kojarzą nam się zwykle z czworonogami w rodzaju yorków lub jamników. Myśląc o dużym psie staje nam przed oczami potężny dog lub bernardyn. Natomiast kiedy chcemy wyobrazić sobie psa średnich rozmiarów, liczba potencjalnych przykładów staje się nagle dosyć długa, a w wyobraźni kłębią się hasające wspólnie beagle, cocker-spaniele, buldogi czy border collie. Takie obrazki zresztą najczęściej widzimy podczas spacerów po parku - bawiące się wspólnie psy średnich rozmiarów, za którymi te małe zazwyczaj nie nadążają, a te duże trzymają się gdzieś z boku.
Już sama ta wyliczanka upewnia nas w tym, że określenie pies rasy średniej jest dosyć płynną granicą. Nie różnią się one tylko rasą i rozmiarem, ale także temperamentem i potrzebami. Rasa psa zazwyczaj przekłada się na rodzaj szaty (czyli sierści) i najczęściej może być ona krótkowłosa i długowłosa, choć przecież istnieją również psy szorstkowłose i ostrowłose - na przykład wyżły są każdego z tych rodzajów. Jeśli już musimy przyjąć jakiś konkretny i powszechny wyznacznik, który zalicza psa do ras średnich, to może być to wysokość naszych kolan. Jeśli grzbiet psa jest mniej więcej na tym poziomie, to możemy takiego czworonoga uznać za należącego do ras średnich.
Rasy psów średnich i ich naturalne potrzeby
Nigdy nie powinniśmy decydować się na zakup psa tylko ze względu na to, że akurat ta rasa nam się podoba. Może się to w przyszłości skończyć przykrą niespodzianką, jeżeli nie będziemy w stanie sprostać potrzebom psychofizycznym psa, który w mieszkaniu nagle zaczyna zachowywać się nieznośnie. Przed kupnem trzeba zdobyć na temat wymarzonej rasy nieco wiedzy. O czworonogu myślimy zazwyczaj jako o psu do towarzystwa, tymczasem różne rasy psów średnich były dosłownie przez stulecia wykorzystywane przez ludzi w różny sposób i nawet określano je jako psy pracujące. Jak możemy się domyślać, najczęściej tym psami pracującymi były właśnie najpowszechniejsze psy ras średnich.
Psy, ze względu na ich użytkowość, możemy podzielić na stróżujące, myśliwskie, pasterskie i zaprzęgowe. Dobrze, myślimy, istnieje taki podział, ale my przecież bierzemy psa do domu i nie będzie on spełniał żadnej z tych funkcji. No, może jedynie psa stróżującego, jeśli jesteśmy posiadaczami domu z ogrodem. Ale co właściwie będziemy robić z psem myśliwskim?
Psy średnie i ich zapotrzebowanie na ruch
Rzecz w tym, że nawet pies wzięty z dobrej hodowli, w której prowadzony jest podział na psy użytkowe i do towarzystwa wśród tej samej rasy, zawsze zachowuje w sobie pulę genów, która określa jego konkretne potrzeby. Najważniejszą z nich jest zapotrzebowanie na ruch. Przykładowo cocker spaniel jest po prostu psem myśliwskim i jeżeli nie bierze udziału w polowaniach, tylko funkcjonuje jako pies do towarzystwa, musimy w zamian zapewnić mu codzienną, solidną dawkę aktywności zapewniającej mu komfort psychiczny. Solidna dawka nie oznacza piętnastominutowego spaceru po okolicy, tylko co najmniej jedną godzinną wyprawę w ciągu dnia, podczas której pies nie tylko będzie szedł koło nogi, ale również uprawiał aktywność na różne sposoby, choćby poprzez intensywną zabawę w aportowanie. Tak jest, pies myśliwski, który nie ma możliwości wybiegania się, będzie po prostu cierpiał i z pewnością będzie nam w stanie okazać z tego powodu swoją frustrację.
Pies rasy średniej - w mieszkaniu czy w domu z ogrodem?
Czy wyobrażamy sobie funkcjonowanie z dogiem w dwupokojowym mieszkaniu w bloku? Cóż, bywają też takie przypadki, choć właściciele muszą wtedy swoje lokum odpowiednio przystosować, żeby pies mógł się w nim swobodnie poruszać i nie robił szkód. Najłatwiej jest mieszkać w mieszkaniu razem z małymi psami, choć wśród nich też są przecież rozrabiaki.
Natomiast w przypadku psów ras średnich wiele zależy od ich dawnych funkcji użytkowych i naszego własnego podejścia. Zawsze lepszym wyborem będzie dom z ogrodem, w którym pies ma więcej swobody, jednak w wielu przypadkach nie jest to możliwe i psy ras średnich żyją często u boku właścicieli w mieszkaniach. W takim przypadku pies musi mieć w mieszkaniu wygodne legowisko, które znajduje się z dala od głównego ciągu komunikacyjnego. Jeżeli zaczyna w mieszkaniu niszczyć przedmioty, to najczęściej oznacza, że się nudzi, ponieważ nie zapewniliśmy mu wcześniej wystarczającej dawki aktywności na spacerze. Może to dotyczyć praktycznie każdej rasy psa, ale też nie wszystkie wymagają aż tyle ruchu jak cocker-spaniele, husky czy teriery.
W domu z ogrodem psu żyje się z zasady lepiej, może się swobodnie poruszać, może też pełnić rolę stróża, ale może również narobić szkód. Niejeden zapalony ogrodnik z rozpaczą patrzy na rozkopane rabatki i zadowolonego z siebie czworonoga. Im większy pies, tym większe prawdopodobieństwo, że może przeskoczyć nad ogrodzeniem, im mniejszy, tym ma większą szansę ma na przekopanie i przemieszczenie się pod nim. Dlatego ogrodzenie powinno być solidnie zabezpieczone, a pies najlepiej średni, ponieważ może mieć problem zarówno z podkopaniem się, jak z przeskoczeniem postawionej przez człowieka zapory.
