Ragdoll: przyjazny kot-lalka

Ragdoll – historia rasy

Rasa ragdoll została wyhodowana w latach 60. XX w. w Kalifornii. Ann Baker z Riversdale skrzyżowała półdziką kotkę Josephine, trochę przypominającą angorę z cechami persa, z kotem birmańskim, dając początek rasie ragdoll. Badania genetyczne potwierdziły, że ragdolle są spokrewnione z kotami birmańskimi, burmańskimi i perskimi.

Nowa rasa została zarejestrowana w USA w 1965 r. Ann Baker, dość nietypowo, zastrzegła nazwę wyhodowanej przez siebie rasy jako znak handlowy i założyła własną organizację felinologiczną – Międzynarodowe Stowarzyszenie Kotów Ragdoll (IRCA). Organizacja ta wyznaczyła standardy wszystkim hodowcom, chcącym sprzedawać swe koty pod nazwą ragdoll. W 2005 r. prawa do nazwy wygasły jednak i można jej teraz używać nawet wobec kotów z hodowli nienależących do IRCA. W 1992 r. rasa ragdoll została zarejestrowana przez Międzynarodową Federację Felinologiczną (FIFe).

Nazwa „ragdoll” oznacza po angielsku „szmacianą lalkę” i ma wskazywać na łagodne usposobienie kota, który wzięty na ręce sztywnieje i staje się potulny, jakby był lalką, a nie żywym zwierzakiem. Kot ma też całkowicie odprężać się w ramionach człowieka, co powoduje, że jego mięśnie rozluźniają się i całe ciało sprawia wrażenie giętkiej, plastycznej masy – znowu trochę jak szmaciana lalka, która może wyginać się w każdą stronę. To cecha, która przypomina reakcję innych kotów, gdy chwyci się je za fałdkę skóry na karku. Zwierzaki sztywnieją wtedy i uspokajają się, bo dzięki temu, kiedy były kociętami, ich mama wygodnie przenosiła je z miejsca na miejsce. To odruchowe uspokojenie i poddanie się opiekunowi przy wzięciu na ręce ma występować przede wszystkim u ragdolli pochodzących od pierwszego miotu, wyhodowanego przez Ann Baker.

Do Polski ragdolle trafiły po raz pierwszy w 2001 r. i szybko zyskały popularność. Dziś to jedna z najpopularniejszych u nas kocich ras.

Jak wygląda ragdoll?

Ragdoll to dość duży kot półdługowłosy. Osiąga masę ok. 10 kg, wysokość w kłębie ok. 40 cm i długość (wraz z ogonem) ok. 120 cm.

Ragdoll ma trójkątną głowę, owalne, najczęściej niebieskie oczy, prosty nosek bez stopu, spiczaste, lekko pochylone do przodu uszy i długi, puszysty ogon. Ciało kota jest szczupłe, ale muskularne, łapy sprężyste, a tylne nieco dłuższe od przednich, tak że grzbiet ragdolla nieco opada w kierunku głowy.

Sierść ragdolla jest gruba i puszysta, miękka w dotyku, włos jest średniej długości.

Umaszczenie ragdolla jest typu colorpoint, czyli kolor podstawowy występuje tylko w kluczowych miejscach (punktach, ang. point, stąd colorpoint). Te miejsca to pysk, uszy, ogon i łapy, reszta futerka jest biała. Podstawowe ubarwienie ragdolla może być czarne, niebieskie, czekoladowe, liliowe, rude lub kremowe. Niektóre organizacje felinologiczne uznają także barwę cynamonową, płową, morelową i karmelową. Zdarzają się też koty pręgowane i cętkowane.

Kocięta rodzą się całkiem białe, a ich futro przybiera kolor w czasie pierwszych dziesięciu tygodni życia. Ostateczne umaszczenie ragdolla wykształca się jednak jeszcze długo - w ciągu pierwszych czterech lat życia kota.

Jaki charakter ma ragdoll?

Ragdoll to jedna z ras kotów, określanych przez hodowców i właścicieli jako podobne do psów.

Ragdoll rzeczywiście w wielu swych cechach i zachowaniach przypomina szczeniaka. Bardzo przywiązuje się do swego właściciela. Jak to kot, nie bywa przesadnie natrętny, ale zawsze chce towarzyszyć swemu ulubionemu człowiekowi wszędzie i we wszystkim, od czasu do czasu przypominając o swojej obecności miauczeniem. Ragdoll ma dość przyjemny, niski głos, nigdy zbyt głośny.

Podobnie jak pies, ragdoll nie lubi być zbyt długo sam i tęskni za właścicielem, gdy ten opuści go choćby tylko na parę godzin. Cieszy się ze spędzanego wspólnie ze swym panem czasu i lubi się bawić. Ragdoll chętnie np. - co znowu upodabnia go do psa – aportuje zabawki. Szybko też przyzwyczaja się do chodzenia na smyczy.

Ragdolle to koty towarzyskie, przymilne, dobrze współżyjące z innymi zwierzętami, niemal nigdy nieokazujące zdenerwowania czy agresji. Ragdoll jest towarzyski i ciekawski, ale nie przesadnie energiczny. Porusza się z gracją i rozwagą. Nie skacze i nie wspina się, jeśli nie musi. Dobrze znosi dzieci i może towarzyszyć im w zabawie.

Przyjazne usposobienie, piękne oczy i miękkie futerko sprawiają, że ragdoll to ulubieniec dzieci. Koty te często wykorzystywane są w szkołach i szpitalach do felinoterapii.

Co je ragdoll?

Ragdoll powinien dostawać wysokiej jakości wilgotną karmę dla kotów, z dużą zawartością białka, a małą węglowodanów. Należy unikać karm, mających w składzie zboża albo nieokreślone „produkty pochodzenia zwierzęcego”. Dyskwalifikujące karmę powinny być także wszelkiego rodzaju słodziki i spulchniacze, konserwanty i aromatyzery.

Kocięta ragdolla rosną dużo i długo – kończą wzrost dopiero mniej więcej w czwartym roku życia. Dlatego muszą dostawać odpowiednio zbilansowaną karmę dla kociąt dużych ras kotów.

Dorosły ragdoll chętnie będzie żywił się surowizną w ramach tzw. diety BARF. Możesz podawać mu surowe lub gotowane mięso (wołowinę, cielęcinę, ale nie surową wieprzowinę, bo może zawierać pasożyty), gotowane warzywa, filety rybne, trochę makaronu i ryżu. Pamiętaj, by wszystko było dobrze pokrojone.

Od czasu do czasu, zwłaszcza w okresie linienia, należy podawać kotu specjalną trawkę odkłaczającą, która ułatwia wykrztuszanie z przewodu pokarmowego zalegających w nim włosów, zlizanych przez kota w czasie codziennej toalety.

Dieta powinna być dobrana do płci, wieku, masy ciała i trybu życia kota. W odpowiednim doborze pokarmów i porcjowaniu pomoże Ci weterynarz.