Wyszukaj w serwisie
Psy Koty Inne zwierzęta Nasze ZOO Głosem eksperta Pozostałe quizy
Swiatzwierzat.pl > Pozostałe > RagaMuffin - długowłosy słodziak
Tomasz Miecznikowski
Tomasz Miecznikowski 30.01.2021 01:00

RagaMuffin - długowłosy słodziak

RagaMuffin - długowłosy słodziak
pixabay.com

Historia RagaMuffina, a może Ragdolla?

Historia kota Ragamuffina jest ściśle związana z historią rasy Ragdoll i to do tego stopnia, że niektórzy nie widzą między nimi żadnej różnicy. RagaMuffina można zatem nazwać odmianą Ragdolla i chyba to jest najbliższe prawdy.

Ragdoll to rasa kota, którą w latach sześćdziesiątych XX wieku stworzyła hodowczyni z USA, Ann Baker. Rasa powstała na skutek krzyżowania kotów birmańskich, perskich i burmańskich. Ragdolle były dużymi kotami o imponującej, gęstej sierści, które, brane przez człowieka na ręce, potrafiły bezwładnie zwisać, dlatego też nazwano je Ragdoll, co oznacza szmacianą lalkę.

Ann Baker zajęła się hodowlą nowej rasy bardzo profesjonalnie. Zastrzegła jej nazwę, ustaliła bardzo restrykcyjne przepisy dotyczące jej dalszego rozwoju oraz wyglądu, między innymi umieszczając w standardzie precyzyjne wymogi dotyczące możliwych umaszczeń kota. Doprowadziło to w 1994 roku do buntu części hodowców, którzy nie zgadzali się żeby koty tej rasy mogły pochodzić jedynie z hodowli zarejestrowanych w IRCA, czyli w Międzynarodowym Stowarzyszeniu Kotów Ragdoll. 

Wkrótce buntownicy wzięli sprawę w swoje ręce i rozpoczęli hodowlę nowej rasy pochodzącej od Ragdolla, którą jakby na złość nieustępliwej Ann Barker nazwali RaggaMuffin, co oznacza po polsku obdartusa. Zaczęto krzyżować Ragdolle z kotami perskimi, himalajskimi, tureckimi angorami i zwykłymi kotami domowymi. Miało to na celu nie tylko wzmocnienie puli genowej odmiany Ragdolla, ale także chociaż częściową zmianę jego wyglądu. Wiązało się to z rozszerzeniem zakresu umaszczenia u RagaMuffina, chociaż hodowcom zależało głównie na samym charakterze kota, który przy swoim imponującym wyglądzie miał być kochającym i łagodnym czworonogiem.

Trzeba uznać, że zamierzenia te w jakimś stopniu się spełniły, jednak wciąż wielu hodowców i organizacji ma wiele wątpliwości, co do uznania RagaMuffina za osobną rasę. Został on za taką uznany w 1994 roku przez CFA, a oprócz tego uznaje go jeszcze kilka kilka felinologicznych organizacji: ACFA, UFO, GCCF. W 2011 roku RagaMuffin uzyskał w ramach CFA prawo do czempionatu.

Najważniejsze cechy wyglądu RagaMuffina

RaggaMuffin to kot średniej lub dużej wielkości o imponującym wyglądzie. Także ze względu na obfitą, półdługą sierść wydaje się być potężny i masywny, a jego pełne ciało i duże wyraziste oczy nadają mu dodatkowo słodki wygląd. Jest atletycznie zbudowany, ma mocną i zwartą budowę, ale jego swobodny sposób bycia sprawia, że bardziej zwracamy uwagę na jego inne cechy. Waga RagaMuffina zamyka się w przedziale 4,5 - 7 kg dla samic i 5-10 kg dla samców, wysokość około 30 cm dla obu płci. Samce są wyraźnie większe od samic. Pełną dojrzałość płciową koty tej rasy osiągają w wieku około 4 lat.

Głowa ma kształt szerokiego, ściętego klina o zaokrąglonych, przyjemnych dla oka konturach. Kufa jest krótka, podbródek mocno zaokrąglony. Opuszki wąsów tworzą poduszeczki, dzięki którym kot wygląda jeszcze bardziej słodko. Oczy są duże, wyraziste, o kształcie orzecha, mogą być lekko skośne. Dopuszczalne są wszystkie kolory, preferowane są te najbardziej intensywne. Wyjątek stanowi umaszczenie typu norka, przy którym kolor oczu musi być turkusowy, a przy umaszczeniu sepia żółty, złoty lub zielony. Uszy są średniej wielkości, proporcjonalne do kształtu głowy i zaokrąglone na końcówkach.

Tułów można wpisać w kształt prostokąta, klatka piersiowa i łopatki są szerokie, na brzuchu widoczna fałda w postaci kieszeni. Kończyny o mocnym kośćcu, średniej długości, tylne nieco dłuższe od przednich. Łapy duże i okrągłe. Ogon długi i proporcjonalny do tułowia. W całości pokryty jest gęstą sierścią tworzącą pióropusz lub fakturę charakterystyczną dla szczotki do butelek.

Umaszczenie może być dowolnego typu i dowolnego koloru z dodatkiem bieli lub bez. Ten standard opracowany dla CFA odróżnia RagaMuffina od Ragdolla, u którego typy umaszczenia są restrykcyjnie przestrzegane.

Sierść jest półdługa, bardzo gęsta, ma jedwabistą fakturę i w dotyku przypomina sierść królika. Jest nieco krótsza niż sierść Ragdolla. Na szyi może tworzyć się kryza, a na kończynach portki. 

Charakter i aktywności RagaMuffina

RagaMuffin to typowy kot domowy o przyjaznym usposobieniu, którego często określa się jako jednego z bardziej leniwych czworonogów. Jest ciekawski i lubi brać udział w domowych zajęciach, ale do aktywności fizycznej zazwyczaj trzeba go nakłaniać. To również nie jest takie proste, ponieważ jego wrodzona słodycz bardziej skłania właściciela do pieszczot niż wspólnej zabawy. W rzeczywistości to kot, który lubi zabawę, wystarczy ją rozpocząć lub zostawić w jego otoczeniu zabawki, a z pewnością zobaczymy, jak rzuca się do szalonej gonitwy, podczas której czasami trudno jest mu wyhamować. Lubi także zabawę w aportowanie. 

Wspólne życie z RagaMuffinem

RagaMuffin to spokojny, łagodny kot, który potrafi nie wiadomo kiedy znaleźć się na kolanach właściciela w taki sposób, że ten nawet tego nie zarejestruje. Koty tej rasy doskonale współpracują z dziećmi, także z tymi małymi. Czasami można natknąć się na scenę, w której dziecko wiezie kota w wózku lub urządza dla niego przy pomocy dziecięcej zastawy podwieczorek, a ten chętnie w takiej interakcji uczestniczy. Starsza osoba powinna poradzić sobie z jego wychowaniem, o ile nie przeraża jej pokaźna waga RagaMuffina. 

Koty tej rasy dobrze dogadują się z innymi czworonogami, zarówno z innym kotem jak i z psem. Warto zapewnić im zwierzęcego towarzysza w mieszkaniu, ponieważ nie za dobrze znoszą samotność.

To kot, który jest ufny w stosunku do obcych osób, potrafi witać je w drzwiach. Także dlatego trzeba odpowiednio zabezpieczyć newralgiczne miejsca w mieszkaniu, żeby nie wydostał się na zewnątrz i nie wybrał się na spacer u boku nieznajomej osoby.

Nie należy do kotów gadatliwych, choć potrafi wydać z siebie odpowiedni dźwięk, kiedy na czymś mu zależy. Częściej jednak porozumiewa się z człowiekiem za pomocą zmysłu wzroku, któremu trudno jest nie ulec w przypadku kota tej rasy.

Tagi: Polska