Posokowiec: tropiciel poziom ekspert

Co to znaczy, że pies to posokowiec?

Od zarania dziejów pies towarzyszył człowiekowi nie jako maskotka czy ozdoba, lecz jako towarzysz pracy i broni. Prawdopodobnie najstarszymi zadaniami psów, dla których zwierzęta te zostały udomowione, były pomoc myśliwym na polowaniu i obrona domostwa.

W czasie polowań atutem psów był ich znakomity węch, dzięki któremu mogły tropić zwierzynę. Psy posługujące się na polowaniu niezwykle czułym węchem to psy gończe, zaś te, które używają przede wszystkim znakomitego wzroku, to charty.

Psy gończe wyspecjalizowane w tropieniu krwi (posoki) zranionych zwierząt (tzw. tropienie po farbie) to właśnie posokowce.

Posokowiec – historia hodowli

Współczesne rasy posokowców wywodzą się prawdopodobnie od psów celtyckich. Szczególnie wysoko rozwinęła się hodowla posokowców w średniowiecznej Francji, skąd sztuka ta trafiła do Anglii.

Posokowce bardzo ceniono już od średniowiecza. Stare angielskie podręczniki myśliwskie, np. „The Noble Art of Venerie or Hunting” George’a Turbervile’a z 1575 r., wskazują, że na dwadzieścia psów myśliwskich, używanych do polowania, przypadał jeden posokowiec. Pies posokowiec miał własnego opiekuna, a po polowaniu pierwszy dostawał posiłek z mięsa upolowanego zwierza.

Pierwotnie posokowce tropiły zwierzynę, węsząc zapach odchodów, łap odciśniętych w podłożu, rzadziej krwi. Kiedy jednak rozpowszechniło się używanie broni palnej na polowaniach, coraz częściej zachodziła potrzeba używania psa wyspecjalizowanego w tropieniu krwi ranionych kulą zwierząt. Dlatego w XIX w. hodowla posokowców rozwinęła się jak nigdy wcześniej. W Niemczech wyhodowano posokowce hanowerskie, a po skrzyżowaniu ich z górskimi psami i ogarami tyrolskimi otrzymano mniejsze, zwinniejsze posokowce bawarskie.

Co posokowiec robi na polowaniu?

Zadanie posokowców polegało na ponownym wytropieniu zwierzyny, która zdołała wyrwać się z zasadzki. Myśliwy najpierw podprowadzał psa do miejsca, gdzie znalazł ślady krwi lub odchodów zwierzęcia. Stamtąd posokowiec podejmował trop i węszył, idąc przed myśliwym na smyczy, aż odnalazł kryjówkę osaczanego zwierzęcia. Po zlokalizowaniu go, wznawiano polowanie z udziałem pozostałych psów – posokowiec z reguły nie brał udziału w zabijaniu zdobyczy. W ten sposób polowano w Anglii na dziki i jelenie.

Jak wygląda posokowiec?

Psy gończe wykorzystywano niemal wszędzie tam, gdzie człowiek polował na zwierzynę. Nie dziwne więc, że jest to jedna z największych grup psich ras. Miewają różne kształty, rozmiary i umaszczenie, z reguły jednak cechą wspólną psów gończych są długie, zwisające uszy.

Posokowce to psy gończe średnich rozmiarów. Osiągają 50 cm wysokości w kłębie i masę ok. 30 kg. Psy mają silne ciało, muskularny grzbiet i lędźwie, ogon raczej niedługi i noszony poziomo. Uszy są średniej wielkości, zwisają luźno mniej więcej do poziomu warg.

Sierść posokowców jest najczęściej krótka i przylegająca. Maść może być w różnych odcieniach koloru płowego, od jasnego, przez piaskowy do czerwonopłowego. Zdarzają się psy pręgowane. Uszy i kufa są niemal zawsze ciemniejsze, podobnie na grzbiecie psa kolor jest z reguły bardziej intensywny.