Owczarek francuski briard – wszechstronny kudłacz
Historia owczarka francuskiego briarda
Pomimo że po raz pierwszy określenie owczarek francuski briard pojawiło się dopiero w 1809 roku, pies ten był znany znacznie dłużej, jako francuski owczarek nizinny i w postaci dużego, kudłatego psa pasterskiego występował już w VII wieku. Pod tym mianem funkcjonowały w zasadzie dwie rasy, także owczarek francuski beauceron, o krótszej szacie i właśnie w 1809 roku w księdze o rolnictwie autorstwa Abbot Rozier dokonano między nimi podziału. Owczarek francuski briard został tam opisany jako stróżujący i pasący owce duży pies o długiej szacie.
W 1880 roku zaczęła działać pierwsza profesjonalna hodowla psów tej rasy, a w 1897 roku opracowano pierwszy standard briarda, w którym psy podzielono na trzy odmiany: szorstką, długą i wełnistą.
Owczarek francuski briard w XX wieku
W XX wieku hodowla psów tej rasy znacznie się rozwinęła, co zaowocowało stworzeniem w 1909 roku Klubu Hodowców Briardów. W 1925 stworzono nowy, dokładniejszy wzorzec rasy, który z małymi zmianami przetrwał do dnia dzisiejszego.
Briardy w tych czasach funkcjonowały jako wszechstronne psy użytkowe. Już nie tylko zaganiały stada owiec, ale również stróżowały, służyły jako psy pociągowe, a podczas pierwszej wojny światowej pełniły funkcję psów kurierskich i ratowniczych, znajdując rannych żołnierzy na polu bitwy. Po wojnie, razem z amerykańskimi żołnierzami briardy dotarły do Ameryki i zdobyły tam dużą popularność. W 1927 roku zaczął działać Amerykański Klub Briarda i rasa ta ceniona jest na kontynencie amerykańskim do dnia dzisiejszego.
Do Polski pierwsze psy tej rasy trafiły w 1979 roku. Ich populacja w naszym kraju systematycznie się zwiększa, jednak wciąż daleko jej do populacji briardów we Francji czy w USA.
Najważniejsze cechy owczarka francuskiego briarda
Według klasyfikacji FCI owczarek francuski briard należy do grupy psów pasterskich i zaganiających i do sekcji psów pasterskich. Podlega próbom pracy. To krzepki, zwinny i dobrze umięśniony pies o proporcjonalnej budowie. Jego wysokość w kłębie zamyka się w przedziale 56-64 cm dla suk i 62-68 dla samców, a waga między 30-40 kg dla obu płci.
Głowa psa jest mocna i długa, stop wyraźnie zaznaczony, w połowie jej długości. Czaszka i kufa są tej samej długości. Oczy są owalnego kształtu, duże, zazwyczaj o ciemnej barwie. Uszy są wysoko osadzone, płaskie i raczej krótkie.
Klatka piersiowa jest długa i szeroka z dobrze wysklepionymi żebrami. Grzbiet prosty, lędźwie krótkie i mocne, zad lekko zaokrąglony i lekko opadający. Kończyny proste i umięśnione, zbudowane z silnego kośćca. Tylne łapy posiadają charakterystyczne, podwójne wilcze ostrogi. Taka ostroga składa się z dwóch kostek i pazura. Ogon jest nisko noszony, na końcówce zawinięty w kształt litery J. W ruchu nie powinien wystawać ponad linię grzbietu.
Umaszczenie owczarka francuskiego briarda jest różnego rodzaju, ale powinno zawsze być jednolite w różnych odcieniach tego samego koloru, np. jasnoszary z ciemnoszarym, rozjaśniony czarny z intensywną czernią. Często trafiają się także osobniki płowe i niebieskie.
Sierść jest cechą mocno wyróżniającą briarda, bowiem przypomina on nieraz kosmatego stwora. Szata jest długa, kręta i sucha. Podszerstek jest niezbyt obity. Włos okrywowy gęsto pokrywa głowę, ogon i łapy psa. Na kufie tworzy charakterystyczną, gęstą brodę i wąsy.
Charakter i szkolenie owczarka francuskiego briarda
Briardy należą do zrównoważonych i opanowanych psów, które nie są ani lękliwe, ani agresywne. To także inteligentne czworonogi o wielkim sercu, dzięki czemu znakomicie nadają się na psa do towarzystwa. Mają silnie rozwinięty instynkt obronny i są pełne energii. Aby briard osiągnął swój pełny potencjał, od przewodnika trzeba wymagać konsekwentnego i wytrwałego treningu podczas szkolenia. Z uwagi na wszechstronność psa ćwiczymy go w wielu dziedzinach – oprócz szkolenia z zakresu posłuszeństwa może być ćwiczony na psa obronnego i sportowego.
Briardy posiadają dość delikatną psychikę, więc przy tym dużym psie nie sprawdzą się brutalne metody, które mogą spowodować u niego uraz psychiczny. Szkolenie tego owczarka francuskiego wymaga dużej cierpliwości u przewodnika. Jednak wytrwałość z pewnością się opłaci, kiedy nasz briard wyrośnie na wszechstronnie utalentowanego psa.
