Odwodniony kot: objawy i sposoby leczenia
Odwodniony kot: woda głównie z pokarmu
Koty ogromną większość potrzebnej na co dzień wody pobierają wraz z pokarmem. Nic dziwnego – koty domowe wywodzą się od starożytnych afrykańskich kotów pustynnych, które nie miały stale do dyspozycji miseczek pełnych świeżej wody i musiały radzić sobie w skrajnie suchym środowisku. Dlatego dziś rzadko udaje się przyuważyć kota, chłepczącego wodę z naczynka. Wiele kotów woli zresztą samodzielnie (a przynajmniej pozornie samodzielnie) zdobywać dla siebie pokarmy i napitki, a więc pić np. z garnków, konewek, kałuż na dnie zlewu albo chłeptać bieżącą wodę prosto z kranu.
Kot musi przyjmować dziennie ok. 50 ml wody na każdy kilogram masy ciała. Dorosły kocur o wadze 5 kg musi wypijać – z pokarmem lub z miseczki – ćwierć litra wody dziennie. Wraz z wodą kot pobiera niezbędne do życia elektrolity, których niedomiar lub brak poważnie zaburza metabolizm.
Odwodniony kot: przyczyny odwodnienia u kotów
Kot potrzebuje wody do życia, a odwodnienie poważnie zagraża jego zdrowiu. Koty domowe wcale nierzadko bywają w mniejszym lub większym stopniu odwodnione. Metoda pobierania wody z pokarmu – karmy lub surowego mięsa – ma swoje zalety, ale także wady. Suche karmy zawierają zbyt mało wody, dlatego zła dieta może szybko prowadzić do odwodnienia kota. Koty domowe często nie zaspokajają całkowicie swojego zapotrzebowania na wodę z winy opiekunów, którzy nie podają im odpowiednio skomponowanych posiłków, czy to gotowych, czy surowych (dieta BARF).
Koty odwadniają się też szybko w wyniku chorób i dolegliwości, powodujących wymioty i biegunkę. W przypadku biegunek przewlekłych niezbędnym elementem leczenia jest właśnie płynoterapia. Koty mogą się też odwodnić w wyniku alergii, ataku pasożytów i zaparć. Inna częstą przyczyną odwodnienia u kota jest – podobnie jak w przypadku ludzi – upał, przy braku dostępu do odpowiedniej ilości świeżej wody.
Odwodniony kot: konsekwencje odwodnienia u kotów
Utrzymujące się przez dłuższy czas odwodnienie kota prowadzi do chorób jego układu moczowego, powodowanych m.in. przez zbyt skoncentrowany mocz. Odwodnienie u kota może prowadzić do uszkodzenia nerek, a w dłuższej perspektywie – śmierci zwierzęcia. Chory kot traci bowiem ochotę na jedzenie i picie, co tworzy błędne koło odwodnienia: kot nie pije, więc się odwadnia, więc choruje, więc nie pije, więc odwadnia się jeszcze bardziej.
Opiekun powinien umieć rozpoznać, kiedy jego kot jest odwodniony, i podjąć starania, by zwierzę zaczęło więcej pić.
Odwodniony kot: objawy odwodnienia u kotów
Koty same szukają ratunku przed odwodnieniem. Jeśli nie dostają wystarczająco dużo wody w pokarmie i miseczce, szukają innych jej źródeł. Jeśli Twój kot wylizuje każdą dostępną plamę wilgoci, może to oznaczać, że bardzo chce mu się pić i może jest odwodniony.
Innym objawem odwodnienia kota jest rzadkie oddawanie przez niego moczu, co można poznać po zawartości kuwety. Jeśli Twój kot przestał regularnie oddawać mocz, może w jego organizmie brakuje wody.
Odwodnienie u kota można poznać także po sierści, która jest lustrem kociego zdrowia. Sierść odwodnionego kota staje się matowa, włosy łamliwe, a skóra obwisła. W skrajnych przypadkach skóra kota staje się ciągliwa jak guma i po próbnym odciągnięciu np. fałdki na grzbiecie, nie wraca od razu do poprzedniego kształtu.
Odwodnienie powoduje także wysuszenie jamy ustnej kota, którego ślina staje się lepka. Brak dostatecznej ilości płynów w organizmie sprawia także, że oczy kota zapadają się w głąb oczodołów, nadając zwierzęciu wygląd chodzącego nieszczęścia.
Efektem odwodnienia u kota jest też ogólne pogorszenie się jego samopoczucia, zmęczenie, osowiałość, utrata apetytu i chęci do zabawy.
Jeśli Twój kot ma zapadnięte oczy, suche dziąsła, matową, łamliwa sierść, a jego skóra na grzbiecie po odciągnięciu nie wraca do poprzedniego kształtu, prawdopodobnie jest poważnie odwodniony i powinien niezwłocznie zostać zabrany do weterynarza.
